Resultaat 121–132 van de 392 resultaten wordt getoond
A.R. Hartmann
De handhaving van het recht door middel van het bestuursrecht staat de laatste jaren sterk in de belangstelling. Door de verantwoordelijkheid van het bestuur terzake van de handhaving te benadrukken, neemt het bestuursrecht meer en meer de handhavende taak over van het strafrecht, waardoor het onderscheid tussen beide rechtsgebieden steeds diffuser wordt. In deze bijdrage wordt in het kader van de Rode draad 'Bewijs en Bewijsrecht'het bewijs in het bestuursrecht en het strafrecht op enkele onderdelen onderling vergeleken.
Rode draad | Bewijs en bewijsrecht | Verdieping | Verdiepend artikelapril 1999AA19990217
M.J. Borgers
Overig | Rode draad | Canon van het Rechtdecember 2009AA20090838
W.M. Schrama
Het Nederlandse strafprocesrecht kent in artikel 217 aanhef en onder 3 Sv alleen een verschoningsrecht toe aan bloed- of aanverwanten in de rechte lijn en in de zijlijn tot in de derde graad en aan de (voormalig) echtgenoot of (voormalig) geregistreerd partner, maar niet aan informele samenleefrelaties. Ongehuwd samenlevende partners moeten dus getuigen, ook als dat strafrechtelijk gezien in het nadeel van hun partner is. Een zaak waarin dit zich voordeed is voorgelegd aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, dat in april 2012 uitspraak heeft gedaan. Deze beslissing staat in dit artikel centraal.
Opinie | Opiniërend artikelapril 2013AA20130281
W.F. van Hattum
In dit artikel beschrijft Wiene van Hattum de tenuitvoerlegging van de levenslange gevangenisstraf vanaf de jaren 50 tot heden. In het laatste decennium is een omslag te zien; resocialisatie en een menswaardige behandeling staan niet langer voorop. Deze omslag was de aanleiding voor het oprichten van het Forum Levenslang: een groep deskundigen op het gebied van strafrechtspleging en -toepassing die door onder andere het geven van lezingen en het publiceren van artikelen hopen politici en rechters te overtuigen van de noodzaak tot bijstelling van het beleid.
Perspectief | Perspectiefartikelapril 2012AA20120312
O.J.D.M.L. Jansen
Behoren het handhavingstoezicht, het boeteonderzoek en de opsporing verschillend te worden genormeerd? Bij de beantwoording van deze vraag komt een aantal normen uit de beginselen van behoorlijk bestuur - deze beginselen normeren ook de opsporing - en uit artikel 6 EVRM, alsmede het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer aan de orde.
9789069163215 - 12-02-1999
G.R. Rutgers
Hoge Raad 10 mei 1996, nr. 8722, ECLI:NL:HR:1996:ZC2072, RvdW 1996, 112C (Van den Biggelaar c.s./Dohmen en Langenberg); Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 27 maart 1996, Application no. 17488/90, ECLI:CE:ECHR:1996:0327JUD001748890, RvdW 1996, 78 (Goodwin v. The United Kingdom) Uitspraak van de Hoge Raad die in samenspraak wordt besproken met een arrest van het EHRM van 27 maart 1996 waarin is besloten dat een journalist zijn bron niet hoeft vrij te geven bij een (voorlopig) getuigenverhoor op grond van art. 10 EVRM.
Annotaties en wetgeving | Annotatienovember 1996AA19960696
J. de Hullu
Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 22 november 1995, Application no. 20190/92, ECLI:CE:ECHR:1995:1122JUD002019092 (C.R. v. the United Kingdom) Het Europese Hof benadrukt het prominente belang van het strafrechtelijke legaliteitsbeginsel. Strafbaar gedrag moet duidelijk in het recht zijn omschreven, en dat recht moet aan diverse kwalitatieve vereisten zoals toegankelijkheid en voorzienbaarheid voldoen. Extensieve interpretatie is problematisch. Dit alles neemt echter niet weg dat het wel mogelijk en in het licht van het legaliteitsbeginsel toelaatbaar is om regelgeving over strafrechtelijke aansprakelijkheid door interpretatie geleidelijk te verhelderen en aan gewijzigde om¬standigheden aan te passen, wanneer die ontwikkeling tenminste overeenstemt met de essentie van het delict en redelijkerwijs te voorzien was.
Annotaties en wetgeving | Annotatiejuli 1996AA19960508
J.A. Bomhoff, B. Degelink
In dit redactionele artikel wordt ingegaan op de sanctie van niet-ontvankelijkheid van het openbaar ministerie bij ernstige schending van rechten van de verdachte en schending van het wettelijk systeem bij strafzaken. De redactieleden betogen dat deze niet-ontvankelijkheid echter niet te snel moet worden ingezet om het openbaar ministerie te sanctioneren bij onrechtmatig handelen.
Opinie | Redactioneeljuli 2001AA20010525
M.E. Buwalda, N.J.M. Kwakman
De samenleving wordt steeds vaker geconfronteerd met ernstige vormen van computercriminaliteit. Dat vraagt om nieuwe, speciaal daarop toegesneden, straf(proces)rechtelijke instrumenten. Daartoe worden in het ontwerp wetsvoorstel Computercriminaliteit III verstrekkende bevoegdheden toegekend aan politie en justitie. De vraag is of een doelmatige bestrijding van ernstige computercriminaliteit de daarmee gepaard gaande inbreuken op fundamentele rechten, zoals het nemo tenetur-beginsel, voldoende rechtvaardigt.
Verdieping | Verdiepend artikeljanuari 2014AA20140009
M. Otte
Sinds het Openbaar Ministerie zelfstandig straffen kan opleggen is er kritiek op de kwaliteit van de zogeheten strafbeschikking. De officier van justitie zou te schielijk straffen, zonder voldoende bewijsmiddelen en zonder dat de verdachte voldoende rechtsbijstand heeft. Ook keert de vraag steeds terug of toch niet beter de strafrechter deze zaken kan afdoen. In deze bijdrage bespreek ik een deel van deze kritiek en schets ik een ander perspectief.
Opinie | Opiniërend artikelmaart 2019AA20190182
T. van Kooten, J.W. Sap
In dit artikel willen de auteurs aan de hand van kerkordes bij enkele protestantse kerken in Nederland nagan wat omtrent seksueel misbruik door kerkelijke ambtsdragers door deze kerken geregeld is.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2002AA20020813
G.A.M. Strijards
In deze bijdrage wordt een parallel getrokken tussen het historische proces Eichmann en het proces Milosevic, dat nog niet tot de geschiedenis behoort, maar ongetwijfeld geschiedenis gaat maken. In het bijzonder gaat het om de vraag naar de rechtmatigheid van extraterritoriale rechtsmachtuitoefening achteraf. Staat het legaliteitsbeginsel dat toe? Kan een internationaal strafrechtelijk proces eigenlijk wel gedepolitiseerd worden? Een vergelijking van de proceshouding van twee officials die weten dat ze zullen ‘hangen’. Twee procedures met internationaal-strafrechtelijke aspecten, die kunnen gelden als polaire ijkpunten, waaraan de ontwikkeling van het volkenrecht gedemonstreerd kan worden.
Overig | Rode draad | Historische rechtszakenoktober 2003AA20030749
Het Nederlandse strafprocesrecht kent in artikel 217 aanhef en onder 3 Sv alleen een verschoningsrecht toe aan bloed- of aanverwanten in de rechte lijn en in de zijlijn tot in de derde graad en aan de (voormalig) echtgenoot of (voormalig) geregistreerd partner, maar niet aan informele samenleefrelaties. Ongehuwd samenlevende partners moeten dus getuigen, ook als dat strafrechtelijk gezien in het nadeel van hun partner is. Een zaak waarin dit zich voordeed is voorgelegd aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, dat in april 2012 uitspraak heeft gedaan. Deze beslissing staat in dit artikel centraal. 
Behoren het handhavingstoezicht, het boeteonderzoek en de opsporing verschillend te worden genormeerd? Bij de beantwoording van deze vraag komt een aantal normen uit de beginselen van behoorlijk bestuur - deze beginselen normeren ook de opsporing - en uit artikel 6 EVRM, alsmede het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer aan de orde. 
De samenleving wordt steeds vaker geconfronteerd met ernstige vormen van computercriminaliteit. Dat vraagt om nieuwe, speciaal daarop toegesneden, straf(proces)rechtelijke instrumenten. Daartoe worden in het ontwerp wetsvoorstel Computercriminaliteit III verstrekkende bevoegdheden toegekend aan politie en justitie. De vraag is of een doelmatige bestrijding van ernstige computercriminaliteit de daarmee gepaard gaande inbreuken op fundamentele rechten, zoals het nemo tenetur-beginsel, voldoende rechtvaardigt. 
