Resultaat 1789–1800 van de 1887 resultaten wordt getoond
H. van der Tas, P. de Vries
In dit redactionele artikel wordt ingegaan op de plannen van de overheid om tegen te gaan dat jongeren aan geweld worden blootgesteld. Zo zou er een mediakeuring moeten komen, strengere eisen voor televisie-uitzendingen met geweld en hogere straffen bij overtreding.
Opinie | Redactioneeljuni 1997AA19970386
E. Bauw
Een motie van de Tweede Kamer over het representativiteitsvereiste bij ideële vorderingen bij collectieve acties heeft voor veel ophef gezorgd. In deze bijdrage staat de vraag centraal of de in de motie gevraagde strengere toetsing aan het vereiste de juiste remedie is voor de zorgen van Kamerleden over het gebruik van collectieve acties door belangenorganisatie en of daarvoor alternatieven bestaan.
Opinie | Opiniërend artikeljuni 2023AA20230434
A.G.A. Nijmeijer
Afdeling bestuursrechtspraak Raad van State (ABRvS) 13 december 2017, ECLI:NL:RVS:2017:3435, zaaknr. 201703581/1/R2
Annotaties en wetgeving | Annotatiemaart 2018AA20180239
P.W.C. Akkermans
KB 20 augustus 1987, nr. 41, AB 1988, nr. 70, met nt. BJvdN (Velsen) In deze noot bij dit KB komt de geschilbeslechting tussen openbare lichamen aan de orde. Deze geschilbeslechting is in meerdere publiekrechtelijke regelingen geregeld waaronder de Gemeentewet (art. 150) en de Provinciewet (art. 121). Ook komt deze geschilbeslechting in art. 136 Grondwet terug. Nadat een casus is behandeld waarbij er een geschil bestond tussen de gemeente Velsen en een Waterschap beslist de Kroon. In de noot wordt dieper op de geschilbeslechting tussen openbare lichamen ingegaan.
Annotaties en wetgeving | Annotatienovember 1988AA19880768
G. Boogaard
Op 15 mei 2013 promoveerde Geerten Boogaard aan de UvA op zijn proefschrift Het Wetgevingsbevel. Over constitutionele verhoudingen en manieren om een wetgever tot regelgeving aan te zetten. De Hoge Raad doet erg moeilijk over bevelen aan een regelgever. De Afdeling bestuursrechtspraak geeft dergelijke wetgevingsbevelen echter wel. Moet de Afdeling zich iets gelegen laten liggen aan de bezwaren van de Hoge Raad of is er een goede rechtvaardiging voor een verschil tussen de civiele rechter en de bestuursrechter op dit punt?
Literatuur | Proefschriftbijdragenovember 2013AA20130885
R.J.B. Schutgens
Hoge Raad 18 april 2014, nr. 13/02498, ECLI:NL:HR:2014:948 (Verbod vereniging Martijn)
Annotaties en wetgeving | Annotatienovember 2014AA20140834
A. Cuyvers
Nederland besloot in juli 2008 iedereen met de Iraanse nationaliteit de toegang tot bepaalde locaties te ontzeggen en uit te sluiten van negen ‘gevoelige’ studieonderdelen waarbij nucleaire kennis kan worden overgedragen. Een maatregel die natuurlijk een symfonie aan juridische en morele alarmbellen doet afgaan. Maar ook een maatregel die uitvoering gaf aan het ‘hogere’ VN- en EU-recht en het niet onbelangrijke doel had om te voorkomen dat het regime in Teheran ooit de beschikking zou krijgen over een bom. Enkele Iraanse studenten en wetenschappers vochten deze uitsluiting aan bij de Rechtbank Den Haag. De uitspraak van de rechtbank vormt het uitgangspunt van deze bijdrage, die verder ingaat op drie centrale vragen die deze zaak oproept.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2010AA20100771
S.A.J. Munneke
Opinie | Amuseapril 2017AA20170270
G. ter Kuile
In deze annotatie bij het kamerdebat van 16 mei 2006 wordt ingegaan op de staatsrechtelijke kanten van het debat over Ayaan Hirsi Ali en het Nederlanderschap. Er wordt ingegaan op de controle van de regering door het parlement en wetsinterpretatie.
Opinie | Opiniërend artikelseptember 2006AA20060614
P. de Putter
In dit artikel wordt het verdrogingsprobleem vanuit een bestuurlijk-juridische invalshoek benaderd. Er wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste bestuurlijk-juridische beheersinstrumenten om de verdrogingsschade in natuurgebieden ongedaan te maken. Hiervoor wordt aansluiting gezocht bij vier sporen van wet- en regelgeving: water, ruimtelijke ordening, milieu en natuur. Ieder spoor biedt haar eigen kansen om het verdrogingsprobleem aan te pakken, maar tegelijkertijd niet los worden gezien van de andere sporen. Het artikel rondt af met een weergave van een aantal belangrijke succes- en faalfactoren, van belang bij het uitvoeren van anti-verdroginsprojecten. Betoogd wordt dat het verdrogingsprobleem niet zozeer een juridisch als wel een managerial probleem is.
Bijzonder nummer | Watermei 1999AA19990353
Th.G. Drupsteen
Centrale Raad van Beroep (CRvB) 17 december 1991, ECLI:NL:CRVB:1991:ZB4288, nr. MAW1990/116, AB 1992, 163 m.nt HH, TAR 1992, 38 m.a. R.M. van Male De CRvB komt in deze uitspraak, na veranderende inzichten en gevoelens in de samenleving, terug op het oordeel dat proceskosten alleen onder bijzondere gevallen voor vergoeding in aanmerking komen als schade bij een vernietigd besluit. De CRvB zegt daar wel bij dat het niet gaat om een gehele proceskostenvergoeding maar dat deze kosten tussen het bestuursorgaan dat in het ongelijk wordt gesteld en de ambtenaar dient te worden verdeeld. De CRvB komt tot dit laatste oordeel omdat de ambtenarenrechter niet lijdelijk is, het niet verplicht is om juridische bijstand in te roepen en zaken zeer verschillend kunnen zijn. De Raad besluit dat een omgekeerde gang van zaken, een ambtenaar die in het ongelijk gesteld wordt, voor een gedeelte in de proceskosten te veroordelen; dit zou een te groot procesrisico voor de ambtenaar meebrengen. In een bijlage bij de uitspraak geeft de CRvB een regeling en berekeningsmethode om de proceskostenverdeling te bepalen bij een onrechtmatig besluit. In de noot wordt dieper op de proceskostenveroordeling ingegaan en gekeken naar de gelijkschakeling met de regeling in civiele procedures.
Annotaties en wetgeving | Annotatieoktober 1992AA19920614
C.J. Bastmeijer
Regelmatig blijkt dat een bedrijf dat het milieu heeft verontreinigd of aangetast niet in staat is de daaruitvoortvloeiende schade te vergoeden. In dit artikel wordt ingegaan op een maatregel die de overheid kan nemen om dit probleem te beperken: van bedrijven eisen dat zij financiële zekerheid stellen ter dekking van milieu-aansprakelijkheid. De vraag of de bedrijven ook de mogelijkheid zullen hebben om de bedoelde financiële zekerheid te verschaffen zal een centrale plaats innemen. Daarbij zal onder meer aandacht worden besteed aan de milieu-aansprakelijkheidsverzekering, zoals deze vandaag de dag door Nederlandse verzekeraars wordt aangeboden.
Overig | Rode draad | Milieurechtjuli 1990AA19900431
Een motie van de Tweede Kamer over het representativiteitsvereiste bij ideële vorderingen bij collectieve acties heeft voor veel ophef gezorgd. In deze bijdrage staat de vraag centraal of de in de motie gevraagde strengere toetsing aan het vereiste de juiste remedie is voor de zorgen van Kamerleden over het gebruik van collectieve acties door belangenorganisatie en of daarvoor alternatieven bestaan. 
