Resultaat 1765–1776 van de 1886 resultaten wordt getoond
C.N. van der Sluis
Deze bijdrage bespreekt het thema interne openbaarheid van het bestuursproces, in het bijzonder de werking van artikel 8:29 van de Algemene wet bestuursrecht. Dit artikel gaat dus over partijtoegang tot informatie in een gerechtelijke procedure.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2021AA20210153
W.J. Veraart
Op 9 december 1947 vermoordden Nederlandse militairen zonder duidelijke militaire noodzaak het grootste deel van de mannelijke bevolking in het Indonesische dorpje Rawagede. Bijna 64 jaar later, op 14 september 2011, deed de Haagse rechtbank uitspraak in een zaak die was aangespannen tegen de Nederlandse staat door een aantal weduwen en andere nabestaanden van de slachtoffers. De Nederlandse staat beriep zich hierbij op verjaring, maar de rechtbank oordeelde dat de verjaringstermijn (deels) buiten toepassing moest worden gelaten. In dit artikel plaatst Wouter Veraart de Rawagede-zaak in perspectief.
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2012AA20120251
N.M. van der Horst
In dit artikel wordt besproken hoe met het in werking treden van twee wetten het Unesco verdrag van 1970 ter bescherming van cultuurgoederen in Nederland van kracht wordt. Na een inleiding volgt een beschrijving van het verdrag. Vervolgens wordt de vraag beantwoord waarom Nederland pas zo veel jaar na 1970 toetreedt. Daarna komt de Uitvoeringswet aan de orde. Er wordt afgesloten met een conclusie.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingoktober 2009AA20090666
G. Boogaard
Opinie | Tweeluikjanuari 2016AA20160026
O. Spijkers
In het rechtbankvonnis (2015) in de Urgenda-zaak werd het nalaten van de Nederlandse Staat om de uitstoot van broeikasgassen vanuit Nederlands grondgebied tot een aanvaardbaar niveau terug te (doen) brengen, beschouwd als een schending van de zorgplicht (gevaarzetting) van artikel 6:162 lid 2 Burgerlijk Wetboek. Door dit nalaten bracht Nederland de eigen bevolking in gevaar. In 2018 kwalificeerde het gerechtshof datzelfde nalaten door de Staat als een schending van de mensenrechten van de Nederlandse bevolking, in het bijzonder het recht op leven en een schone leefomgeving. In deze bijdrage onderzoek ik of de Urgenda-zaak gezien kan worden als een succesvol voorbeeld van strategisch procederen voor mensenrechten, dat wil zeggen het op een strategische manier inzetten van een juridische procedure, waarin de mensenrechten centraal staan, om op deze wijze te proberen algemene beleidswijzigingen teweeg te brengen in het belang van de samenleving als geheel. Daarbij kijk ik ook naar de reactie van de Nederlandse samenleving op deze procedure. Die lijkt verdeeld. Sommige Nederlandse burgers beschouwen Urgenda als een stichting die moedig opkomt voor de goede zaak, anderen hebben juist meer sympathie voor de weifelende Nederlandse Staat.
Opinie | Opiniërend artikelmaart 2019AA20190191
De opwinding over het Urgenda-arrest is vooral van staatsrechtrechtelijke aard. In het civiele recht lijkt eerder sprake van een zekere onverstoorbaarheid. Rechterlijke onverstoorbaarheid is op zich goed voor de trias politica, maar bij te veel civiele onverstoorbaarheid in grote constitutionele kwesties, wordt het misschien toch tijd voor een constitutioneel hof.
Blauwe pagina's | Recht en politiekoktober 2020AA20200862
H.D.S. van der Kaaij, A. Kristic
In dit redactionele artikel wordt allereerst de freudiaanse zienswijze op leiderschap in een land geschetst. Vervolgens wordt ingegaan op de uitwerking daarvan in de democratische rechtsstaat Nederland.
Opinie | Redactioneelseptember 2008AA20080595
A. Verbeke
Volgens columnist zijn mannen en vrouwen niet gelijk aan elkaar, maar ook niet gelijkwaardig.
Opinie | Columnmaart 2003AA20030143
M.L.M. Hertogh
De meeste (bestuurs)rechters besteden veel tijd aan de totstandkoming van hun oordeel, maar zijn niet geïnteresseerd in de gevolgen van hun uitspraak. Hetzelfde geldt voor veel rechtswetenschappers. Maar juist in een tijd waarin het gezag van de rechter bijna dagelijks ter discussie staat, is het belangrijk dat er meer wetenschappelijk onderzoek wordt verricht naar de doorwerking van jurisprudentie in het overheidsoptreden en dat ook de rechter zich meer gevoelig toont voor de effecten van zijn oordeel.
Opinie | Amusefebruari 2013AA20130096
K.J. de Graaf, A.T. Marseille
Hoge Raad 20 december 2019, nr. 19/00135, ECLI:NL:HR:2019:2006, NJ 2020/41, m.nt. J. Spier, AB 2020/24, m.nt. Ch.W. Backes & G.A. van der Veen, JB 2020/37, m.nt. D.G.J. Sanderink, M en R 2020/8, m.nt. T.J. Thurlings-Rassa (Urgenda) Als er in de afgelopen jaren één (Nederlands) geschil zou moeten worden aangewezen waarover de rechter uitspraak deed en waarover veel juristen in de wereld verbaasd waren, vanwege de mate waarin de rechterlijke macht meende te kunnen interveniëren in het politieke domein, dan betreft dat het geschil tussen de Nederlandse Staat en de stichting Urgenda. Kars de Graaf & Bert Marseille annoteren de uitspraak in het kader van het themanummer over de rechter in de trias politica.
Annotaties en wetgeving | Annotatieoktober 2020AA20200955
I.C. van der Vlies, W. Witteveen
Auteurs doen een voorspelling op welke wijze het bestuursrecht zich in het nieuwe millennium zal ontwikkelen. De nadruk in de nieuwe verhoudingen komt minder te liggen op het bestuur als een afgebakend geheel met vaste taken, rechten, plichten, bevoegdheden. Het idee van discretionaire bevoegdheden dat zo bepalend is geweest voor het bestuursrecht past niet goed bij de nieuwe verhoudingen. Er moet voortdurend gecommuniceerd en onderhandeld worden met anderen in plaats van over vrije ruimtes te beschikken waarin een bestuur oordeelt en beslist. Communicatie is het nieuwe toverwoord, aldus de auteurs.
Rode draad | Milleniumrubriekfebruari 1999AA19990078
A.A. Wijffels
Een vraag die zowel rechtenstudenten als professionele juristen zou kunnen aanspreken, is de plaats van de juristen in de polis. De rol van juristen in het openbaar leven lijkt in de huidige tijd achteruit te gaan ten opzichte van de concurrentie van andere sociale wetenschappers. Die tendens zou ertoe kunnen toe leiden dat de rol van juristen uiteindelijk gereduceerd wordt tot technische uitvoering en bijstand om de beleidsbeslissingen, die stroomopwaarts van het besluitvormingsproces zijn genomen op basis van die andere expertises, in juridische teksten om te zetten. In deze bijdrage in de Rode draad ‘Historische wortels van het recht’ belicht Alain Wijffels de rol van het recht en juristen in het openbaar bestuur door de eeuwen heen.
Overig | Rode draad | Historische wortels van het rechtoktober 2013AA20130776
Deze bijdrage bespreekt het thema interne openbaarheid van het bestuursproces, in het bijzonder de werking van artikel 8:29 van de Algemene wet bestuursrecht. Dit artikel gaat dus over partijtoegang tot informatie in een gerechtelijke procedure. 
Op 9 december 1947 vermoordden Nederlandse militairen zonder duidelijke militaire noodzaak het grootste deel van de mannelijke bevolking in het Indonesische dorpje Rawagede. Bijna 64 jaar later, op 14 september 2011, deed de Haagse rechtbank uitspraak in een zaak die was aangespannen tegen de Nederlandse staat door een aantal weduwen en andere nabestaanden van de slachtoffers. De Nederlandse staat beriep zich hierbij op verjaring, maar de rechtbank oordeelde dat de verjaringstermijn (deels) buiten toepassing moest worden gelaten. In dit artikel plaatst Wouter Veraart de Rawagede-zaak in perspectief. 
In het rechtbankvonnis (2015) in de Urgenda-zaak werd het nalaten van de Nederlandse Staat om de uitstoot van broeikasgassen vanuit Nederlands grondgebied tot een aanvaardbaar niveau terug te (doen) brengen, beschouwd als een schending van de zorgplicht (gevaarzetting) van artikel 6:162 lid 2 Burgerlijk Wetboek. Door dit nalaten bracht Nederland de eigen bevolking in gevaar. In 2018 kwalificeerde het gerechtshof datzelfde nalaten door de Staat als een schending van de mensenrechten van de Nederlandse bevolking, in het bijzonder het recht op leven en een schone leefomgeving. In deze bijdrage onderzoek ik of de Urgenda-zaak gezien kan worden als een succesvol voorbeeld van strategisch procederen voor mensenrechten, dat wil zeggen het op een strategische manier inzetten van een juridische procedure, waarin de mensenrechten centraal staan, om op deze wijze te proberen algemene beleidswijzigingen teweeg te brengen in het belang van de samenleving als geheel. Daarbij kijk ik ook naar de reactie van de Nederlandse samenleving op deze procedure. Die lijkt verdeeld. Sommige Nederlandse burgers beschouwen Urgenda als een stichting die moedig opkomt voor de goede zaak, anderen hebben juist meer sympathie voor de weifelende Nederlandse Staat. 
De opwinding over het Urgenda-arrest is vooral van staatsrechtrechtelijke aard. In het civiele recht lijkt eerder sprake van een zekere onverstoorbaarheid. Rechterlijke onverstoorbaarheid is op zich goed voor de trias politica, maar bij te veel civiele onverstoorbaarheid in grote constitutionele kwesties, wordt het misschien toch tijd voor een constitutioneel hof. 
De meeste (bestuurs)rechters besteden veel tijd aan de totstandkoming van hun oordeel, maar zijn niet geïnteresseerd in de gevolgen van hun uitspraak. Hetzelfde geldt voor veel rechtswetenschappers. Maar juist in een tijd waarin het gezag van de rechter bijna dagelijks ter discussie staat, is het belangrijk dat er meer wetenschappelijk onderzoek wordt verricht naar de doorwerking van jurisprudentie in het overheidsoptreden en dat ook de rechter zich meer gevoelig toont voor de effecten van zijn oordeel. 
