Luister ook De Jortcast met Andreas Kinneging
Jort Kelder in gesprek met hoogleraar rechtsfilosofie Andreas Kinneging over maatschappelijke hysterie & de dood, over de ‘idealen’ vrijheid & gelijkheid, Plato en Socrates, over de premier & de VVD en over feminisme & seks.
Een extra lange aflevering, op basis van zijn meest recente boek dat hier in Ars Aequi besproken wordt 'De Onzichtbare Maat: archeologie van goed en kwaad'.
Literatuur | Boekbespreking september 2020 AA20200838
De ene eeuw is de andere niet. Privacy in de 21e eeuw vergt dan ook mogelijk andere benaderingen dan privacy in de 20e eeuw. Wat betekent privacy in het huidige tijdperk van alomtegenwoordige data en naadloos verknoopte digitale omgevingen? En hoe kun je in het recht een zo algemeen begrip als privacy concretiseren om het hanteerbaar te maken en tegelijk de nodige flexibiliteit van een algemeen concept te behouden? 
Rawls’ rechtvaardigheidstheorie geeft aan hoe we vreedzaam kunnen samenleven ondanks onze diepe levensbeschouwelijke meningsverschillen. De oplossing is wederzijdse verdraagzaamheid en gelijke individuele vrijheid. Staatsrechtelijk impliceert dit een neutrale democratische rechtsstaat die zich concentreert op het verdelen van goederen die iedereen nodig heeft, ongeacht zijn levensideaal: klassieke vrijheidsrechten, politieke participatierechten en sociaaleconomische rechten. 
In het februarinummer van Ars Aequi schreef Klaas Rozemond dat Hannah Arendts typering van Adolf Eichmann een ernstige vergissing is die aan een grondige herziening toe is. Thomas Mertens en Paul Mevis leggen in dit nummer uit waarom zij het hier niet mee eens zijn. Met nawoord van Klaas Rozemond. 
Naar Franz Kafka wordt vaak verwezen als symbool van kille bureaucratie en overdreven regelzucht. Volgens Lukas van den Berge waarschuwt Kafka ons juist voor wat er kan gebeuren als beambten zich niet aan algemene regels houden. Maar belangrijker nog: zijn werk herinnert ons aan de verantwoordelijkheid die wij dragen voor ons eigen handelen en beslissen. Voor juristen valt het belang daarvan haast niet te overschatten. 
Het Nederlandse debat over de rol van de rechter wordt sterk gekenmerkt door de constitutionele traditie van de democratische rechtsstaat en kent daarmee een aantal vrijwel vaststaande uitgangspunten. Binnen de agonistische democratietheorie staan gedeelde uitgangspunten echter altijd ter discussie. Dat leidt tot een ander perspectief op de scheiding tussen politiek en recht, de trias politica als machtenscheiding en de rol van de rechtswetenschapper. 
