Resultaat 49–60 van de 223 resultaten wordt getoond
H.D.C. Roscam Abbing
In dit artikel komt het vertegenwoordigingsvraagstuk in het gezondheidsrecht aan de orde en dan met name waar het betrekking heeft op ouderen. Soms kan het zo zijn dat een oudere zichzelf niet meer kan verzorgen en/of vertegenwoordigen. In dit artikel wordt aandacht besteed aan bestaande en speciale regelingen voor ouderen. Ook wordt heet leerstuk van de informele vertegenwoordiging en de verantwoordelijkheid van de arts behandeld.
Bijzonder nummer | Ouderenrechtoktober 1988AA19880665
M.A.J.M. Buijsen
In dit artikel wordt ingegaan op ethische dilemma's bij de scheiding van een siamese tweeling (Jodie en Mary) waarbij een van de twee baby's het leven laat en de ouders tegen een scheiding van de kinderen zijn.
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 2003AA20030919
J.E. Jansen
Jelle Jansen schrijft over de goederenrechtelijke status van het menselijk lichaam, en van door het lichaam afgescheiden of in het lichaam aangebrachte objecten.
Bijzonder nummer | Gezondheidsrechtjuli 2011AA20110512
T. Vink
In dit artikel Ton Vink een reactie op een eerder gepubliceerd artikel in Ars Aequi over de zorgvuldigheidseisen bij hulp bij zelfdoding en betoogt dat de zorgvuldigheidseisen uit de WTL niet van toepassing zijn op niet-artsen. (zie ook: Rb. Amsterdam, 22-1-2007, LJN: AZ6713).
Opinie | Reactie/nawoordoktober 2007AA20070760
W.L.J.M. Duijst , E. Thoonen
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2018AA20180777
J.A. Hofman, D.J. Verhey
De samenleving wil dat de kwaliteit van zorg verbeterd wordt, terwijl de politiek vele miljarden moet bezuinigen. Het kabinet-Rutte II heeft afgelopen zomer een conceptwetsvoorstel voor de zorg gepresenteerd, waarin onder andere wordt voorgesteld dat gemeenten grotere bevoegdheden en verantwoordelijkheden krijgen op het gebied van de zorg. Eén verandering ziet op de toekenning van het persoonsgebonden budget (pgb). Rechthebbenden op zorg hebben thans de keus tussen zorg in natura of de uitkering van een pgb, maar onder de Wmo vervalt deze keuzemogelijkheid. Gemeenten kunnen alleen een pgb toekennen als zorg in natura voor de rechthebbende ontoereikend is. Kan de voorgestelde regeling van het pgb de doelstellingen van kwaliteitsverhoging en kostenverlaging met succes verenigen?
Opinie | Redactioneelnovember 2013AA20130805
J.K.M. Gevers
Wat is de betekenis van het recht op gezondheidszorg in situaties van tekort, en wie kan de burger aansprakelijk stellen als hulp niet (tijdig genoeg) beschikbaar is? Juridische aanspraken op zorgontstaan eerst en vooral op grond van de wettelijke ziektekostenverzekeringen. Die maken dat de verzekeraar er jegens de verzekerde voor heeft in te staan dat die de noodzakelijke zorg kan krijgen. Recente rechtspraak toont dat de patiënt zijn aanspraak beter tot gelding kan brengen als het(slechts) om financiële tekorten gaat dan wanneer van feitelijke capaciteitstekorten sprake is. Ookde overheid is in dat laatste geval niet gemakkelijk aan te spreken. De toegang tot zorg kan op sommigepunten weliswaar beter gewaarborgd worden, maar tegelijk laat schaarste in de zorg zich niet door een eenvoudige juridische formule bezweren.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 2003AA20030437
N. Holtrust, I. de Hondt
In dit artikel bij de rode draad 'Op zoek naar gefeminiseerd recht' wordt ingegaan op de in 1992 opkomende beweging en gedachten die opkwamen voor de rechten van de ongeboren vrucht. Deze beweging en gedachten staan haaks op het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw en de keuze voor het moederschap en zijn een aantasting van de emancipatie volgens de auteur. De auteur gaat daarbij in op meningen die leven in Nederland en het buitenland ten aanzien van abortus.
Overig | Rode draad | Op zoek naar gefeminiseerd rechtoktober 1992AA19920576
G.R.M. van Dijk, A.C. Hendriks
Afdeling bestuursrechtspraak Raad van State (ABRvS), 22 januari 2007, ECLI:NL:RBAMS:2007:AZ6713, LJN AZ6713, nr. 13/052076-04 Zelfdoding is volgens het Nederlandse recht niet strafbaar. In geval van hulp bij zelfdoding kan daarentegen wel strafrechtelijk worden opgetreden. Dat de betreffende bepaling in het Wetboek van Strafrecht (art. 294 Sr.) bepaald geen dode letter is, blijkt uit de recente zaak Ton Vink. De uitspraak van de rechter spitst zich toe op de uitleg van het criterium behulpzaam zijn bij en concludeert tot vrijspraak. Principiële vraag blijft echter of een dergelijk verbod nog wel van deze tijd is, waarin de zelfbeschikking van de burger voorop staat. Rb. Amsterdam 22 januari 2006
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2007AA20070323
E.Ph.R. Sutorius
In deel I van dit tweeluik schrijft Eugène Sutorius over het euthanasievraagstuk. Hij besteedt bijzondere aandacht aan het burgerinitiatief 'Uit Vrije Wil'.
Bijzonder nummer | Gezondheidsrechtjuli 2011AA20110584
M. van Dijk, A.C. Hendriks
In deze reactie op de reactie van Vink gaan de auteurs in op het artikel van Vink over hulp bij zelfdoding en stippen daarbij het zelfbeschikkingsrecht aan.
Opinie | Reactie/nawoordoktober 2007AA20070762
R.W.M. Giard
Dokters kunnen fouten maken, maar rechters ook. De Deense psycholoog Erik Hollnagel, die onderzoekt hoe en waarom mensen fouten maken, stelt: ‘To err is human; to understand why humans err is science’. Als een wetenschappelijke benadering de beste manier is om uit te zoeken waarom medische professionals kunnen dwalen, heeft dat gevolgen hoe het onderzoek naar de toedracht bij medische aansprakelijkheid dient te geschieden. Die inzichten kunnen vervolgens weer helpen om gerechtelijke dwalingen bij de waarheidsvinding te voorkomen. Zo legt onderzoek van medische aansprakelijkheid de kwetsbare plekken van civiele rechtspraak bloot.
Perspectief | Perspectiefartikeljanuari 2013AA20130065
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten. 
Dokters kunnen fouten maken, maar rechters ook. De Deense psycholoog Erik Hollnagel, die onderzoekt hoe en waarom mensen fouten maken, stelt: ‘To err is human; to understand why humans err is science’. Als een wetenschappelijke benadering de beste manier is om uit te zoeken waarom medische professionals kunnen dwalen, heeft dat gevolgen hoe het onderzoek naar de toedracht bij medische aansprakelijkheid dient te geschieden. Die inzichten kunnen vervolgens weer helpen om gerechtelijke dwalingen bij de waarheidsvinding te voorkomen. Zo legt onderzoek van medische aansprakelijkheid de kwetsbare plekken van civiele rechtspraak bloot. 
