Resultaat 217–223 van de 223 resultaten wordt getoond
A.C. Hendriks
Over de afbreking van een zwangerschap zijn de meningen op z’n zachtst gezegd verdeeld. In Nederland heeft de zwangere vrouw tot het moment dat de foetus zelfstandig levensvatbaar is – rond de 24-wekengrens – een vrijwel absoluut zelfbeschikkingsrecht. Daarna wordt meer waarde gehecht aan de belangen van de foetus. Naarmate deze zich verder ontwikkelt komt hem meer rechtsbescherming toe. Het zelfbeschikkingsrecht van de zwangere staat echter op gespannen voet met de belangen van het ongeboren kind voordat het levensvatbaar is, indien het wordt blootgesteld aan ernstige gevaren voor zijn ontwikkeling en gezondheid omdat de moeder tijdens de zwangerschap bijvoorbeeld stug blijft doorroken. Er moeten mogelijkheden komen om toekomstige kinderen in urgente gevallen te beschermen tegen deze ‘prenatale kindermishandeling’, aldus prof. Hendriks.
Opinie | Amusemei 2010AA20100304
J.J. Wolfhagen
Voorwoord van het bijzonder nummer 2011: 'Gezondheidsrecht'.
Bijzonder nummer | Gezondheidsrechtjuli 2011AA20110498
T. Hartlief
Ton Hartlief gaat in deze bijdrage in op de verhouding tussen het algemene verbintenissenrecht en het meer specifieke gezondheidsrecht.
Bijzonder nummer | Gezondheidsrechtjuli 2011AA20110504
I. Jansen
In dit artikel wordt ingegaan op de Wet op orgaandonatie. Er wordt ingegaan op de werkingsfeer van de wet, het ter beschikking stellen van organen tijdens het leven en na overlijden.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingoktober 1996AA19960625
P.W.C. Akkermans
Afdeling geschillen van bestuur van de Raad van State (AGRvS) 31 mei 1990, ECLI:NL:RVS:1990:AN1115, nr. G06.88.0570.248.89, AB, nr. 481 met nt. PJS. In deze uitspraak en de daarbij behorende noot is de financiering van bijzondere middelen in de gezondheidszorg en de planning die daarmee samenhangt. Deze ingewikkelde problematiek wordt in de noot enigszins toegelicht.
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 1991AA19910155
A. Snijder-Lobik, C. Tiel
Redactioneel artikel waarin ingegaan wordt op de misstanden in de gezondheidszorg, met name waar het de verhouding tussen het recht op zorg, zoals neergelegd in de AWBZ, en de financiering of capaciteit ervan betreft.
Opinie | Redactioneelmei 1990AA19900266
J. Legemaate
Opinie | Amuseoktober 2016AA20160702
Over de afbreking van een zwangerschap zijn de meningen op z’n zachtst gezegd verdeeld. In Nederland heeft de zwangere vrouw tot het moment dat de foetus zelfstandig levensvatbaar is – rond de 24-wekengrens – een vrijwel absoluut zelfbeschikkingsrecht. Daarna wordt meer waarde gehecht aan de belangen van de foetus. Naarmate deze zich verder ontwikkelt komt hem meer rechtsbescherming toe. Het zelfbeschikkingsrecht van de zwangere staat echter op gespannen voet met de belangen van het ongeboren kind voordat het levensvatbaar is, indien het wordt blootgesteld aan ernstige gevaren voor zijn ontwikkeling en gezondheid omdat de moeder tijdens de zwangerschap bijvoorbeeld stug blijft doorroken. Er moeten mogelijkheden komen om toekomstige kinderen in urgente gevallen te beschermen tegen deze ‘prenatale kindermishandeling’, aldus prof. Hendriks. 
