Resultaat 109–115 van de 115 resultaten wordt getoond
M.V. Polak
Er is werk aan de winkel voor onze nieuwe columnist Martijn Polak, en ook voor de Hoge Raad waar hij in zetelt, in het bijzonder op het gebied van het arbeidsrecht.
Opinie | Columnjanuari 2019AA20190043
K.G.F. van der Kraats
De laatste tijd is er (wederom) aandacht gevraagd voor de hoge werkdruk in de Rechtspraak. Zo staat er in de cao voor de rechterlijke macht dat de werkdruk in de Rechtspraak structureel te hoog is. In die cao is opgenomen dat een verkenner wordt aangesteld die gaat onderzoeken wat op korte termijn aan de hoge werkdruk te doen valt. Kim van der Kraats neemt in dit artikel een voorschot op die verkenning.
Perspectief | Perspectiefartikeloktober 2023AA20230800
A. Eleveld
Dit artikel onderzoekt, aan de hand van een vergelijking tussen enerzijds de werknemersverzekeringen en anderzijds de Participatiewet, hoe de rechtsbescherming van de uitkeringsgerechtigde die krachtens de Participatiewet arbeid met behoud van uitkering verricht, kan worden verbeterd.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2019AA20190109
P.J. Boon
Centrale Raad van Beroep (CRvB) 17 november 1994, ECLI:NL:CRVB:1994:ZB5311, AW 1993/234, NJB-katern 1995, p. 119 nr. 4 In deze uitspraak en de noot staat de botsing tussen werknemersplichten en het geweten van de werknemer centraal. I.c. gaat het om werken op zondag. In de noot worden meer voorbeelden gegeven van de problematiek.
Annotaties en wetgeving | Annotatiejuli 1995AA19950612
S.D. Lindenbergh
Op 11 maart 2005 heeft de Hoge Raad besloten dat een werkgever aansprakelijk kan zijn voor een burnout van zijn werknemer. Dit artikel behandelt de recente ontwikkelingen en de nieuwe zaken omtrent deze problematiek.
Opinie | Opiniërend artikelseptember 2005AA20050722
J. van Drongelen, M. Kramer, J.M.H.D. Meijer-van der Aa
Dit artikel geeft een weergave van de belangrijkste gevolgen van de invoering van de "Wet Flexibiliteit en zekerheid".
Annotaties en wetgeving | Wetgevingjanuari 1999AA19990038
A.R. Houweling
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2011AA20110789
De laatste tijd is er (wederom) aandacht gevraagd voor de hoge werkdruk in de Rechtspraak. Zo staat er in de cao voor de rechterlijke macht dat de werkdruk in de Rechtspraak structureel te hoog is. In die cao is opgenomen dat een verkenner wordt aangesteld die gaat onderzoeken wat op korte termijn aan de hoge werkdruk te doen valt. Kim van der Kraats neemt in dit artikel een voorschot op die verkenning. 
Dit artikel onderzoekt, aan de hand van een vergelijking tussen enerzijds de werknemersverzekeringen en anderzijds de Participatiewet, hoe de rechtsbescherming van de uitkeringsgerechtigde die krachtens de Participatiewet arbeid met behoud van uitkering verricht, kan worden verbeterd. 
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel. 
