Resultaat 13–24 van de 62 resultaten wordt getoond
N.J.H. Huls
In dit nawoord gaat de oorspronkelijke auteur in op een reactie op diens oorspronkelijke artikel.
Opinie | Reactie/nawoordjuni 2009AA20090411
E. von Bóné
In 2011 was het precies 200 jaar geleden dat de vrederechter in ons land is ingevoerd. Om die reden organiseerde ik op 28 oktober jl. op de Erasmus Universiteit Rotterdam een internationaal congres over de ‘justice of the peace in Europe’. Want hoewel de vrederechter in Nederland niet meer bestaat maar wel zijn opvolger de kantonrechter, praktiseert de vrederechter nog steeds in andere Europese landen, zoals in Engeland, Frankrijk, Italië en België. In België functioneert de vrederechter al sinds 1795! Deze ‘laagsprekende rechter’ is niet alleen in de rechtsgeschiedenis onderbelicht geweest maar ook heden ten dage. Derhalve wil ik in de rubriek ‘Onderbelicht’ enige aandacht aan de juge de paix geven.
Blauwe pagina's | Onderbelichtfebruari 2012AA20120078
D. de Koning
In zijn bijdrage in Ars Aequi van oktober 2020 beschrijft Reijer Passchier de (dis)balans in de trias politica als gevolg van digitalisering. Passchier verdient terecht waardering voor het erkennen van het belang van digitalisering en de effecten daarvan op de machtsverhoudingen in onze democratische rechtsstaat. Juist vanwege het belang van het onderwerp, is een kritische reflectie op zijn betoog noodzakelijk. Een kritische reflectie niet zozeer vanuit juridisch perspectief, maar met name vanuit het perspectief van een ‘digitaliseringexpert’.
Opinie | Reactie/nawoordjuni 2021AA20210566
E.H. Hondius
Hondius gaat in op het fenomeen van dissenting opinions in common law landen en vergelijkt dit met het Nederlandse recht waarbij een gerecht met één mond spreekt.
Opinie | Columnfebruari 2008AA20080107
W.H. Simonis
Eind vorig jaar verschenen er verontrustende berichten ten aanzien van de onafhankelijkheid van onzerechtspraak. De oorzaak was de moderniseringsoperatie van de rechterlijke organisatie, die is neergelegd in twee wetsvoorstellen. De directe aanleiding voor de ophef was het zeer kritische artikel van dePresident van en de Procureur-Generaal (verder:P-G) bij de Hoge Raad, dat nu ook buiten de juridische media in de aandacht kwam. De Volkskrant wijdde onder de kop ‘Rechters in verzet ’een hoofd-redactioneel commentaar aan het rumoer dat was ontstaan. Men concludeerde dat het hoog tijd werdom tot modernisering over te gaan en dat het overdreven was te spreken van een aanslag op de rechterlijke onafhankelijkheid. Alle reden om de beoogde wetgeving eens nader te bekijken.
Verdieping | Studentartikelapril 2001AA20010202
Tijdens een symposium ter ere van het twaalfde lustrum van dit blad, werd – aldus Ewoud Hondius in deze column – de Raad van State gefileerd en vakkundig afgeserveerd.
Opinie | Columndecember 2011AA20110870
R. van Dijken
Slechts in een klein aantal gevallen gebruikt de Hoge Raad expliciet de literatuur in zijn arresten. De auteur brengt in kaart op welke wijzen de Hoge Raad dit doet, door daarvan een typologie op te maken. Deze typologie kan als uitgangspunt dienen voor vervolgonderzoek over de rol van de literatuur in de jurisprudentie van de Hoge Raad.
Verdieping | Studentartikeloktober 2019AA20190755
D.A. Verburg
Het recht is van iedereen en de taal van het recht moet dat ook uitdrukken. Daarom moet de taal in de rechtspraktijk inclusiever. Van de strafbepaling die begint met ‘Hij die…’ tot een functienaam als ‘raadsheer’, de rechtstaal gaat nog te veel uit van de man. Het is moeilijk om dat helemaal op te lossen, maar we kunnen vandaag al veel aanpakken.
Opinie | Opiniërend artikeldecember 2021AA20211114
M.V.R. Snel, J.B.M. Vranken
De auteurs onderwerpen in deze bijdrage de wijze waarop rechtswetenschappers het begrip ‘heersende leer’ hanteren aan een nadere beschouwing. Ze bespreken de vraag hoe vaak in literatuur en rechtspraak beroep gedaan wordt op de ‘heersende leer’ en waarom dit gebeurt, bakenen het begrip heersende leer af van andere nauw verwante begrippen, geven een omschrijving en behandelen het temporele aspect van heersende leer, zoeken naar handvatten om te bepalen wanneer een heersende leer tot stand komt of, omgekeerd, haar status verliest, en gaan na of, en zo ja op welke manier, een beroep op c.q. een afwijking van heersende leer moet worden verantwoord. Antwoorden zijn in Nederland, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Duitsland, niet eerder gezocht. Met deze bijdrage proberen de auteurs de leemte enigszins op te vullen.
Perspectief | Perspectiefartikelseptember 2018AA20180748
M.J. De Boeck, L.G.L. Hartman-Ohnesorge
De afgelopen jaren gaat in toenemende mate aandacht uit naar de begrijpelijkheid van rechterlijke uitspraken. Een rechterlijke uitspraak dient enerzijds juridisch precies en goed gemotiveerd te zijn, maar moet anderzijds ook begrijpelijk zijn voor de (laaggeletterde) lezer. In dit redactioneel plaatsen de auteurs vraagtekens bij de reeds bestaande projecten ten behoeve van begrijpelijkheid. Zij wijzen op het uiteenlopende lezerspubliek van een rechterlijke uitspraak en komen met een voorstel waarmee aan de behoeften van alle lezers kan worden voldaan.
Opinie | Redactioneeloktober 2022AA20220731
M.E.L. Fikkers, H. de Hek, J.H. Kuijper, K.E. Mollema, R.A. van der Pol, I. Tubben, M.W. Zandbergen
Opinie | Opiniërend artikeldecember 2017AA20171024
I. Boerefijn
Beschrijving van de werkzaamheden van het in 1982 opgerichte Studie- en informatiecentrum Mensenrechten. Er wordt ingegaan op de langdurige projecten, zoals het in kaart brengen van alle rechtspraak op het gebied van de mensenrechten (Digest-project). Verder wordt de documentatie, kortlopende projecten en een nadere uitwerking van het Digest-project gegeven.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 1990AA19900378
In zijn bijdrage in Ars Aequi van oktober 2020 beschrijft Reijer Passchier de (dis)balans in de trias politica als gevolg van digitalisering. Passchier verdient terecht waardering voor het erkennen van het belang van digitalisering en de effecten daarvan op de machtsverhoudingen in onze democratische rechtsstaat. Juist vanwege het belang van het onderwerp, is een kritische reflectie op zijn betoog noodzakelijk. Een kritische reflectie niet zozeer vanuit juridisch perspectief, maar met name vanuit het perspectief van een ‘digitaliseringexpert’. 
Slechts in een klein aantal gevallen gebruikt de Hoge Raad expliciet de literatuur in zijn arresten. De auteur brengt in kaart op welke wijzen de Hoge Raad dit doet, door daarvan een typologie op te maken. Deze typologie kan als uitgangspunt dienen voor vervolgonderzoek over de rol van de literatuur in de jurisprudentie van de Hoge Raad. 
De auteurs onderwerpen in deze bijdrage de wijze waarop rechtswetenschappers het begrip ‘heersende leer’ hanteren aan een nadere beschouwing. Ze bespreken de vraag hoe vaak in literatuur en rechtspraak beroep gedaan wordt op de ‘heersende leer’ en waarom dit gebeurt, bakenen het begrip heersende leer af van andere nauw verwante begrippen, geven een omschrijving en behandelen het temporele aspect van heersende leer, zoeken naar handvatten om te bepalen wanneer een heersende leer tot stand komt of, omgekeerd, haar status verliest, en gaan na of, en zo ja op welke manier, een beroep op c.q. een afwijking van heersende leer moet worden verantwoord. Antwoorden zijn in Nederland, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Duitsland, niet eerder gezocht. Met deze bijdrage proberen de auteurs de leemte enigszins op te vullen. 
