Mensenrechten
Resultaat 121–132 van de 406 resultaten wordt getoond
Naar aanleiding van de verscheidene mensenplichtenverklaringen die de afgelopen twee decennia verschenen zijn, onderzoekt dit artikel het belang van het concept ‘mensenplichten.’ Het doet dit door direct op twee van de belangrijkste punten van kritiek hierop in te gaan: het benadrukken van individuele mensenplichten zou ten koste gaan van mensenrechten, en een aparte mensenplichtenverklaring zou overbodig zijn, omdat bestaande mensenrechtendocumenten reeds afdoende aandacht aan individuele plichten zouden schenken. Het artikel sluit af met enige bespiegelingen betreffende de juiste verhouding tussen recht en moraliteit en de adequate plaats van mensenplichten binnen deze relatie. 
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten. 
Op 30 juni 2008 deed het Europese Hof voor de Rechten van de Mens uitspraak in de geruchtmakende zaak Gäfgen tegen Duitsland. Het ging daar onder meer om de vraag of levensbedreigende situaties aanleiding kunnen zijn om het taboe op foltering in de rechtsstaat te doorbreken. Dit artikel geeft een overzicht van de feitenen procedures en gaat in op de rechtsfilosofische achtergronden. 
Het Nederlandse strafprocesrecht kent in artikel 217 aanhef en onder 3 Sv alleen een verschoningsrecht toe aan bloed- of aanverwanten in de rechte lijn en in de zijlijn tot in de derde graad en aan de (voormalig) echtgenoot of (voormalig) geregistreerd partner, maar niet aan informele samenleefrelaties. Ongehuwd samenlevende partners moeten dus getuigen, ook als dat strafrechtelijk gezien in het nadeel van hun partner is. Een zaak waarin dit zich voordeed is voorgelegd aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, dat in april 2012 uitspraak heeft gedaan. Deze beslissing staat in dit artikel centraal. 
Ondanks het feit dat de uitspraak Burmych e.a. t. Oekraïne van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens geen klassieke landmark-uitspraak is, is zij om een vijftal redenen uitzonderlijk. Deze redenen houden verband met de keuze van het Hof om vooral zo snel mogelijk van de klachten af te zijn. Die keuze heeft grote gevolgen voor duizenden Oekraïners. 
Het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (EVRM) is zonder twijfel één van de meest succesvolle mensenrechtendocumenten. Het is van toepassing in 18 tijdzones op meer dan 800 miljoen justitiabelen. Het Europees Hof voorde Rechten van de Mens (EHRM) heeft een werkvoorraad van om en nabij de 100.000 dossiers. Maar het Straatsburgse Hof moet het doen met een budget van omstreeks 53 miljoen euro. In 2001 publiceerde ik in Ars Aequi een tweeluik waarin ik stilstond bij het succes van de afgelopen 50 jaar EVRM en vooruitblikte op de grote uitdagingen voor het EHRM in de komende 50 jaar. Dit artikel is een vervolg daarop. Hoe moet het verder met het EHRM en de immer groeiende werklast? Gaat Rusland het 14e Protocol nog ratificeren? Wat zal de impact zijn van toetreding van de EU tot het EVRM? Is vasthouden aan een reële nulgroei van het budget van de Raad van Europa nog realistisch? Resultaat 121–132 van de 406 resultaten wordt getoond
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties