Ex qua viri boni nominantur

In dit artikel wordt betoogd dat het vigerende rechtspositivisme niet moet worden gezien als een resultante van ons ontwaken uit idealistische sluimeringen, maar juist als uitwerking van onze vergetelheid met betrekking tot een intellectuele traditie die onmisbare inzichten in ethiek en recht bevat. Omdat de ‘proof of the pudding is in the eating’, beproeft de auteur zijn stelling aannemelijk te maken door nog eens zijn licht te laten schijnen over het traditionele begrip van ‘rechtvaardigheid’, i.e. de deugd ieder het zijne te geven.