Resultaat 385–396 van de 400 resultaten wordt getoond
H. Gommer
De mens is evolutionair succesvol omdat hij in staat is tot zeer complexe vormen van samenwerking. Door samen te werken heeft hij zich temidden van allerlei bedreigende omstandigheden weten te handhaven. Dit deed hij aanvankelijk in kleine groepen van jager-verzamelaars. Deze groepen wisten dankzij de instelling van al dan niet geschreven normen – die toegeschreven werden aan de goden – samen te werken als volk of staat. Zonder regels is immers geen afstemming mogelijk en is er dus geen samenwerking op hoog niveau. Het is op het niveau van de groepssamenwerking dat biologie en recht elkaar raken. In dit artikel wordt samenwerking als raakvlak tussen biologie en recht nader onderzocht.
Opinie | Opiniërend artikeldecember 2013AA20130921
E. Bauw
Het strafproces tegen Geert Wilders heeft de rechtsfiguur ‘wraking’ op de kaart gezet. Wraking is lang een rustig bezit geweest, een meubelstuk in het procesrecht. De laatste jaren – al vóór het Wilders-proces – is hierin verandering gekomen. Het aantal wrakingen is in een aantal jaren tijd explosief gestegen en in inhoudelijke zin worden de grenzen van het wrakingsmiddel getest en verkend. Hier bespreek ik kort welke verklaringen voor deze ontwikkeling kunnen worden gegeven en hoe deze moet worden geduid.
Opinie | Opiniërend artikelmaart 2011AA20110202
P.P.T. Bovend'Eert
Opinie | Opiniërend artikelfebruari 2018AA20180124
M. Hildebrandt
Opinie | Opiniërend artikelfebruari 2017AA20170097
A. van Hall
De kernvraag van dit artikel luidt: in hoeverre vereist de ordeningsregelgeving, zoals die anno 1997 nog vrij sectoraal is ingericht, bij¬stelling in het licht van te verwachten maatschap¬pelijke ontwikkelingen, zowel bij de overheden, de markt, particuliere belangenorganisaties als ten aanzien van de individuele burgers?
Opinie | Opiniërend artikelnovember 1997AA19970786
R.J.Q. Klomp
Opiniërend artikel waarin de auteur pleit voor betere omstandigheden voor aio's. Volgens de auteur krijgen aio's te weinig tijd, geld en ruimte om hun proefschrift te voltooien en hebben zij een slechte rechtspositie in vergelijking met bijvoorbeeld hoogleraren of universitair docenten.
Opinie | Opiniërend artikeldecember 1994AA19940798
S.D. Lindenbergh
Op 11 maart 2005 heeft de Hoge Raad besloten dat een werkgever aansprakelijk kan zijn voor een burnout van zijn werknemer. Dit artikel behandelt de recente ontwikkelingen en de nieuwe zaken omtrent deze problematiek.
Opinie | Opiniërend artikelseptember 2005AA20050722
D.W. Carter
Opinie | Opiniërend artikelapril 2017AA20170301
A.R. Houweling
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2011AA20110789
L.M. Henderson
Klimaatrechtvaardigheid dwingt ons na te denken over het subject van rechtvaardigheid. Mensen overal ter wereld, niet-menselijke dieren, de natuur en toekomstige generaties worden in de discussie over klimaatrechtvaardigheid genoemd als potentiële gerechtigden van rechtvaardigheid. Deze bijdrage richt zich op deze vele mogelijke subjecten van rechtvaardigheid. Ik introduceer een opvatting van rechtvaardigheid die de noodzaak van gelijke participatie van alle betrokkenen in het politieke debat over rechtvaardigheid benadrukt. Vervolgens spits ik mijn onderzoek toe op toekomstige generaties. Deze invalshoek laat duidelijk zien wat de fundamentele uitdaging is van rechtvaardigheid. Ik sluit af met een aantal concrete oplossingen.
Opinie | Opiniërend artikeljuni 2020AA20200558
R.W.M. Giard
Opinie | Opiniërend artikelmaart 2018AA20180216
T.M. Schalken
In dit opiniërende artikel wordt naar aanleiding van het Tjoelker-arrest (HR 2 november 1999, NJ 2000, 174) ingegaan op de wijzinging van de tenlastelegging in hoger beroep en de mogelijk strijd daardoor met het ne bis in idem-beginsel en de goede procesorde.
Opinie | Opiniërend artikel | Overig | Rode draad | Rechstmiddelenmaart 2001AA20010150
De mens is evolutionair succesvol omdat hij in staat is tot zeer complexe vormen van samenwerking. Door samen te werken heeft hij zich temidden van allerlei bedreigende omstandigheden weten te handhaven. Dit deed hij aanvankelijk in kleine groepen van jager-verzamelaars. Deze groepen wisten dankzij de instelling van al dan niet geschreven normen – die toegeschreven werden aan de goden – samen te werken als volk of staat. Zonder regels is immers geen afstemming mogelijk en is er dus geen samenwerking op hoog niveau. Het is op het niveau van de groepssamenwerking dat biologie en recht elkaar raken. In dit artikel wordt samenwerking als raakvlak tussen biologie en recht nader onderzocht. 
Het strafproces tegen Geert Wilders heeft de rechtsfiguur ‘wraking’ op de kaart gezet. Wraking is lang een rustig bezit geweest, een meubelstuk in het procesrecht. De laatste jaren – al vóór het Wilders-proces – is hierin verandering gekomen. Het aantal wrakingen is in een aantal jaren tijd explosief gestegen en in inhoudelijke zin worden de grenzen van het wrakingsmiddel getest en verkend. Hier bespreek ik kort welke verklaringen voor deze ontwikkeling kunnen worden gegeven en hoe deze moet worden geduid. 
Het kunstwerk Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman werd in 1986 door bezoeker aan het Stedelijk Museum aan flarden gesneden. Een regelrechte ramp voor de kunstwereld. Dit kunstwerk moest dan ook koste wat het kost worden hersteld en behouden blijven voor de toekomstige generaties. Het doek werd daarom voor restauratie verscheept naar Amerika. Toen voltrok zich wellicht een nog veel grotere ramp. De restaurateur bleek het kunstwerk niet volgens de vaste rituelen te hebben benaderd. Nee, in plaats van zorgvuldig herstel met gebruik van originele kleuren en materialen, bracht Goldreyer met een verfrollertje en wat ‘gewoon rode verf’ het kleurenspektakel weer in evenwicht. Kunstcritici spreken er tot op de dag van vandaag schande van. De geschiedenis van Newmans meesterwerk, roept associaties op met de voortdurende discussie over de herziening van ons duaal en preventieve ontslagstelsel. 
Klimaatrechtvaardigheid dwingt ons na te denken over het subject van rechtvaardigheid. Mensen overal ter wereld, niet-menselijke dieren, de natuur en toekomstige generaties worden in de discussie over klimaatrechtvaardigheid genoemd als potentiële gerechtigden van rechtvaardigheid. Deze bijdrage richt zich op deze vele mogelijke subjecten van rechtvaardigheid. Ik introduceer een opvatting van rechtvaardigheid die de noodzaak van gelijke participatie van alle betrokkenen in het politieke debat over rechtvaardigheid benadrukt. Vervolgens spits ik mijn onderzoek toe op toekomstige generaties. Deze invalshoek laat duidelijk zien wat de fundamentele uitdaging is van rechtvaardigheid. Ik sluit af met een aantal concrete oplossingen. 
