Rechtsgeschiedenis
Resultaat 1–12 van de 298 resultaten wordt getoond
Emeritus hoogleraar rechtsgeschiedenis Jop Spruit voltooide onlangs na bijna een kwart eeuw een enorm project: de Nederlandse vertaling van het Corpus iuris civilis in een prachtige twaalfdelige reeks, waarin naast het Nederlands ook de oorspronkelijke Latijnse en Griekse teksten zijn opgenomen. Het Corpus iuris civilis is de codificatie van het Romeinse recht die werd opgesteld in opdracht van de Oost-Romeinse keizer Justinianus (527-565). Deze bevat een verzameling juridische teksten die van allesbepalende invloed is geweest op de ontwikkeling van het recht in Europa en op de nationale Europese rechtsstelsels. Ars Aequi vroeg Spruit naar zijn visie op het Romeinse recht, zijn drijfveren voor deze vertaling en zijn mening over de hedendaagse plaats van het Romeinse recht in het juridisch onderwijs. 
Cornelis van Bijnkershoek publiceerde een boek dat hem Europese faam bezorgde, drie jaar later was hij lid van de Hoge Raad van Holland, Zeeland en West-Friesland en 23 jaar later werd hij president hiervan. 
‘Meijers en Scholten worden door velen als de grootste civilisten van de twintigste eeuw beschouwd. Vraagt men naar de drie grootsten, dan wordt de naam van Eggens vaak aan dit tweetal toegevoegd’, schreef Ewoud Hondius in 1987. Maar wie was die Eggens dan? Tom Booms geeft een overzicht van de persoon en zijn werk. 
In hoeverre kan de bestudering van Romeins en Byzantijns recht toegevoegde waarde hebben bij de uitleg en de toepassing van het huidige recht? Aan de hand van een voorbeeld zal ik in deze bijdrage op die vraag ingaan. Ik zal mij daarbij richten op de discussie die in Nederland is ontstaan over groepsaansprakelijkheid (art. 6:166 BW). Naar aanleiding van Byzantijnse en westerse commentaren over groepsaansprakelijkheid zal ik ook ingaan op de verhouding tussen de Byzantijnse en de westerse juridische traditie en de rol die Byzantijns recht kan spelen bij de interpretatie van het Corpus Iuris Civilis. 
Neminem laedit qui suo iure utitur. Over burenruzies, loze schoorstenen en evident ongegronde vorderingen. Deze amuse illustreert de waarde van de bestudering van de rechtsgeschiedenis aan de hand van het leerstuk misbruik van bevoegdheid. 
Het is mijn bedoeling het beeld dat voor Nederlandse juristen ‘ras’ er in de rechtsgeschiedenis nooit toe deed bij te stellen. Eerder deed ik dat aan de hand van korte biografieën van enkele Nederlandse juristen en de rol van het denken over ‘ras’ in hun werk als wetgever, rechter en wetenschapper. In deze bijdrage onderzoek ik Nederlandse jurisprudentie in de periode voor 1970, waarin ik naga hoe rechters in rechterlijke beslissingen betekenissen van ‘ras’ (re)produceerden. 
Eichmann in Jerusalemvan Hannah Arendt was bedoeld als provocatie aan het adres van de Israëlische premier David Ben-Gurion. Hij wilde volgens Arendt het proces tegen de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann gebruiken ter legitimatie van de staat Israël. Haar beroemde typering van Eichmann als banale dader was een polemisch middel om deze legitimatie te ontkrachten. Los van de polemiek met Ben-Gurion is Arendts typering van Eichmann een ernstige vergissing die aan een grondige herziening toe is. Het boek van Arendt bevat een veel betere typering van het kwaad van Eichmann: de welbewuste vernietiging van menselijke pluraliteit. 
This article examines the rise, decline, and legacy of ‘Professorenrecht’ – the idea that legal development should be guided by academic jurists. Focusing on 19th-century Germany, it analyzes Savigny’s Historical School and the role of professors in proposing legal categories and concepts, as well as in extra-judicial adjudication. It contrasts their scholarly influence with their limited practical role in drafting the Bürgerliches Gesetzbuch. The article argues that while professors rarely create law outright, their methodological influence still shapes doctrinal coherence in both national and European legal projects. 
Vandaag de dag bestaan de voorrechten van studenten alleen nog uit de van overheidswege verstrekte beurs en OV-kaart, verder zijn zij gelijkgesteld aan de ‘gewone’ burgers. In de 17e en 18e eeuw stonden studenten in zekere zin buiten de burgermaatschappij. Dat had zo zijn voordelen. Zo hoefden studenten bijvoorbeeld geen belasting op wijn en bier te betalen en genoten zij het privilege van een eigen rechtbank. Wat dat forum academicum voor hen betekende wordt duidelijk in dit artikel. Resultaat 1–12 van de 298 resultaten wordt getoond
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties