Rechtsfilosofie
Resultaat 217–228 van de 276 resultaten wordt getoond
Recht en Bildung: Andreas Kinneging en Johan van der Walt
L. van den Berge
Als het goed is, houdt universitair onderwijs meer in dan alleen het volproppen van studenten met direct toepasbare kennis. Idealiter richt het zich daarnaast ook op intellectuele vorming, individuele ontplooiing en de aanscherping van het kritisch oordeelsvermogen. Zeker voor een waardengeoriënteerde discipline als de rechtswetenschap is serieuze academische Bildung onontbeerlijk. Twee recent verschenen boeken kunnen daarbij voor juristen hoogst behulpzaam zijn.
Hoe nu over Kinnegings nieuwe boek te oordelen? Dat is een moeilijke kwestie. In zijn grootse, haast megalomane pretentie en totale gebrek aan relativering en zelfkritiek heeft het af en toe wel iets potsierlijksLuister ook De Jortcast met Andreas Kinneging Jort Kelder in gesprek met hoogleraar rechtsfilosofie Andreas Kinneging over maatschappelijke hysterie & de dood, over de ‘idealen’ vrijheid & gelijkheid, Plato en Socrates, over de premier & de VVD en over feminisme & seks. Een extra lange aflevering, op basis van zijn meest recente boek dat hier in Ars Aequi besproken wordt 'De Onzichtbare Maat: archeologie van goed en kwaad'.
Literatuur | Boekbespreking
september 2020
AA20200838
Maandbladartikel
Resultaat 217–228 van de 276 resultaten wordt getoond





Naar Franz Kafka wordt vaak verwezen als symbool van kille bureaucratie en overdreven regelzucht. Volgens Lukas van den Berge waarschuwt Kafka ons juist voor wat er kan gebeuren als beambten zich niet aan algemene regels houden. Maar belangrijker nog: zijn werk herinnert ons aan de verantwoordelijkheid die wij dragen voor ons eigen handelen en beslissen. Voor juristen valt het belang daarvan haast niet te overschatten.
Het Nederlandse debat over de rol van de rechter wordt sterk gekenmerkt door de constitutionele traditie van de democratische rechtsstaat en kent daarmee een aantal vrijwel vaststaande uitgangspunten. Binnen de agonistische democratietheorie staan gedeelde uitgangspunten echter altijd ter discussie. Dat leidt tot een ander perspectief op de scheiding tussen politiek en recht, de trias politica als machtenscheiding en de rol van de rechtswetenschapper.