Resultaat 157–168 van de 602 resultaten wordt getoond
A.B. van Rijn
Verdieping | Verdiepend artikelseptember 2017AA20170689
P.J. van Koppen
In dit artikel bespreek ik juryrechtspraak, vooral die in België en in de Verenigde Staten. Juryrechtspraak is een stuk ingewikkelder dan men vaak denkt en juryrechtspraak heeft voor menigeen onvermoede neveneffecten.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2023AA20230119
R. Ortlep
Dit artikel geeft een omschrijving van de Wet extern klachtrecht en waarom die belangrijk is voor consumenten.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 2004AA20040169
M.J.G.C. Raaijmakers
een uiteenzetting hoe het huidige ondernemingsrecht zich verhoudt tot de sterk veranderende dagelijkse praktijk, met bijvoorbeeld private equity en hedge funds.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2006AA20060792
L.J. van den Herik
De animo voor VN-sancties is thans minder groot dan in de jaren 90 als gevolg van nieuwe geopolitieke realiteiten. In situaties die Syrië, Myanmar, Belarus en Venezuela betroffen zijn geen VN-sancties opgelegd, maar wel eenzijdige maatregelen genomen door de VS, de EU en door andere staten. Wat is, gezien deze ontwikkeling naar meer frequente inzet van (gecoördineerde) unilaterale sancties, de toekomst van VN-sancties en in het bijzonder van de institutionele architectuur van VN-sancties? Dit artikel beargumenteert dat VN-sanctiehervorming van groot belang is en blijft, ondanks de verschuiving naar unilaterale sancties. VN-sancties zouden een voorbeeld moeten stellen waar het gaat om eerlijke en duidelijke procedures, en humanitaire vrijstellingen.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2022AA20220111
K.A.M. van Vught
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 2018AA20180449
H.C.F.J.A. de Waele
Nederland maakt deel uit van de gelaagde rechtsorde die Europese Unie heet. In hoeverre krijgt de trias politica daarbinnen nog een zuivere plaats, welke implicaties heeft een dergelijke gelaagdheid voor de machtenscheiding in Nederland, en welke rol speelt het Hof van Justitie precies? Dit artikel geeft antwoord op deze vragen, waarbij het aan de hand van actuele voorbeelden inzicht verschaft in hoe de nationale en supranationale actoren zich tot elkaar verhouden. Het intensief met elkaar verknoopt zijn maakt dat ongerijmdheden op het ene niveau soms tot knelpunten en verzet leiden op het andere. Zoals recente ontwikkelingen suggereren, kan wrijving tussen de verschillende publieke sferen zorgen voor prachtige glans, maar riskeert die tevens te leiden tot krassen op beider blazoen.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2020AA20200891
W. Sorgdrager
Het machtsevenwicht van de trias politica is geen statisch gegeven. De machten verschuiven ten opzichte van elkaar. Lange tijd is de rechter gezien als de zwakste van deze staatsmachten, maar door de toegenomen mondigheid van de burger worden meer vragen aan de rechter voorgelegd. De rechter moet daarop responderen. In die respons speelt ook de toetsing aan het internationale recht een grote rol. Deze veranderende positie van de rechter kan nu niet meer als de ‘zwakste’ van de drie staatsmachten beschouwd worden. Dat schuurt wel eens.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2020AA20200874
Amnesty International
Zware, grootschalige mensenrechtenschendingen — moordpartijen, politieke moorden en 'verdwijningen', martelpraktijken — vinden niet zelden plaats in het kader van een gewapend conflict, of een eroderende staatsmacht. Schendingen blijven in deze omstandigheden doorgaans onbestraft. Voorbeelden van landen die recentelijk een dergelijk patroon te zien hebben gegeven, zijn Rwanda, Bosnië-Herzegovina, Algerije, Irak, Peru, Soedan en Sierra Leone. Welke middelen staan de Verenigde Naties, waarin sinds vijftig jaar de internationale gemeenschap is georganiseerd, ter beschikking om van dergelijke mensenrechtenschendingen kennis te nemen en ertegen op te treden? Hieronder volgt een korte verkenning van het optreden van de twee belangrijkste organen van de VN op dit gebied: de Commissie voor de Rechten van de Mens, die van meet af een centrale rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van een VN-regime voor de bescherming van de mensenrechten, en de Veiligheidsraad, die zich de afgelopen vijf jaar heeft geprofileerd met pogingen tot vredeshandhaving in internationale en nationale conflicten.
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 1995AA19950948
W.J. Veraart
Wordt de 21e eeuw de eeuw van het slachtoffer, waarin pech moet verdwijnen en de roep om hulp van het slachtoffer een recht op hulp wordt?
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2005AA20050246
M. Cupido
Dit artikel evalueert de vervolging en berechting van IS-vrouwen in Nederland. Op basis van een rechtsvergelijkende analyse wordt gereflecteerd op de interpretatie en toepassing van artikel 140a Sr inzake deelneming aan een terroristische organisatie en artikel 96 lid 2 Sr inzake voorbereiding van terroristische misdrijven in zaken tegen Nederlandse IS-vrouwen. Gezien het feit dat IS-vrouwen in het buitenland ook zijn veroordeeld voor internationale misdrijven wordt tevens de vraag gesteld of Nederlandse IS-vrouwen ook voor dergelijke misdrijven kunnen worden vervolgd.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 2021AA20210240
J. Krommendijk, J. Langer
Op grond van artikel 267 VWEU zijn de hoogste nationale rechters verplicht om prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU te stellen bij twijfel over de uitleg of geldigheid van het Unierecht. De laatste jaren is er veel te doen over deze verwijzingsplicht, mede als gevolg van niet-eenduidige rechtspraak van het Hof hierover (de ‘Cilfit-controverse’). De hoogste Nederlandse rechters gaan verschillend om met deze plicht en betrekken ook niet juridisch-inhoudelijke en soms strategische overwegingen bij een verwijzingsbesluit. Het is de vraag of artikel 267 VWEU en de rechtspraak van het Hof die ruimte bieden.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 2019AA20190469
In dit artikel bespreek ik juryrechtspraak, vooral die in België en in de Verenigde Staten. Juryrechtspraak is een stuk ingewikkelder dan men vaak denkt en juryrechtspraak heeft voor menigeen onvermoede neveneffecten. 
Nederland maakt deel uit van de gelaagde rechtsorde die Europese Unie heet. In hoeverre krijgt de trias politica daarbinnen nog een zuivere plaats, welke implicaties heeft een dergelijke gelaagdheid voor de machtenscheiding in Nederland, en welke rol speelt het Hof van Justitie precies? Dit artikel geeft antwoord op deze vragen, waarbij het aan de hand van actuele voorbeelden inzicht verschaft in hoe de nationale en supranationale actoren zich tot elkaar verhouden. Het intensief met elkaar verknoopt zijn maakt dat ongerijmdheden op het ene niveau soms tot knelpunten en verzet leiden op het andere. Zoals recente ontwikkelingen suggereren, kan wrijving tussen de verschillende publieke sferen zorgen voor prachtige glans, maar riskeert die tevens te leiden tot krassen op beider blazoen. 
Het machtsevenwicht van de trias politica is geen statisch gegeven. De machten verschuiven ten opzichte van elkaar. Lange tijd is de rechter gezien als de zwakste van deze staatsmachten, maar door de toegenomen mondigheid van de burger worden meer vragen aan de rechter voorgelegd. De rechter moet daarop responderen. In die respons speelt ook de toetsing aan het internationale recht een grote rol. Deze veranderende positie van de rechter kan nu niet meer als de ‘zwakste’ van de drie staatsmachten beschouwd worden. Dat schuurt wel eens. 
Dit artikel evalueert de vervolging en berechting van IS-vrouwen in Nederland. Op basis van een rechtsvergelijkende analyse wordt gereflecteerd op de interpretatie en toepassing van artikel 140a Sr inzake deelneming aan een terroristische organisatie en artikel 96 lid 2 Sr inzake voorbereiding van terroristische misdrijven in zaken tegen Nederlandse IS-vrouwen. Gezien het feit dat IS-vrouwen in het buitenland ook zijn veroordeeld voor internationale misdrijven wordt tevens de vraag gesteld of Nederlandse IS-vrouwen ook voor dergelijke misdrijven kunnen worden vervolgd. 
Op grond van artikel 267 VWEU zijn de hoogste nationale rechters verplicht om prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie van de EU te stellen bij twijfel over de uitleg of geldigheid van het Unierecht. De laatste jaren is er veel te doen over deze verwijzingsplicht, mede als gevolg van niet-eenduidige rechtspraak van het Hof hierover (de ‘Cilfit-controverse’). De hoogste Nederlandse rechters gaan verschillend om met deze plicht en betrekken ook niet juridisch-inhoudelijke en soms strategische overwegingen bij een verwijzingsbesluit. Het is de vraag of artikel 267 VWEU en de rechtspraak van het Hof die ruimte bieden. 
