Resultaat 133–144 van de 599 resultaten wordt getoond
M.R. Bruning
De overheid bemoeit zich met gezinnen als er zorgen bestaan over de ontwikkeling van een minderjarige en vrijwillige hulp geen optie (meer) is. In deze bijdrage wordt, aan de hand van de voorstellen met betrekking tot de ondertoezichtstelling in het wetsvoorstel herziening kinderbeschermingsmaatregelen – momenteel aanhangig in de Eerste Kamer – geschetst dat snel(ler) ingrijpen in gezinnen om kinderen te beschermen in het huidige klimaat belangrijker is geworden in verhouding tot het recht op een ongestoord gezinsleven. Daarbij worden verschillende voorstellen tot wijziging van de huidige regeling van ondertoezichtstelling kritisch besproken.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2011AA20110779
C. Philips
Is de Nederlandse regelgeving ter zake van de ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel (art.36e Sr)strijdig met de onschuldpresumptie van artikel 6 Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM),wanneer niet buiten redelijke twijfel kan worden vastgesteld dat de betrokkene het strafbaar feit ter zake waarvan de vordering is ingesteld heeft gepleegd,en evenmin kan worden vastgesteld dat hij vermogensbestanddelen bezit waarvan hij de herkomst niet kan verklaren? Op 1 maart 2007 deed het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM)een opmerkelijke uitspraak in de zaak Geerings versus Nederland, waarin geconcludeerd werd dat de in die zaak op artikel 36e lid 2 Sr gebaseerde ontnemingsmaatregel onverenigbaar is met artikel 6 lid 2 EVRM. Vegl: EHRM 1 maart 2007, LJN: BA1112
Verdieping | Verdiepend artikeljuli 2007AA20070583
M.K. Jungschleger
Is het niet het recht van het kind, als gekozen wordt voor het voldragen van de zwangerschap, om prenataal beschermd te worden? En biedt de nationale en internationale wetgeving niet de mogelijkheid, misschien zelfs wel de plicht, kinderen prenataal te beschermen? De huidige opinie: het ongeboren kind heeft geen rechten, met als gevolg de onmogelijkheid van bescherming van het ongeboren kind tegen vermijdbare schade door doen en nalaten van de aanstaande moeder, dient te worden herzien.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 2002AA20020339
R.R. Brouwer
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2018AA20180281
T. van der Linden
Teun van der Linden onderzoekt in dit artikel de problematiek rondom de opgedrongen verrijking. In hoeverre kan de verrijkte aansprakelijkheid uit hoofde van ongerechtvaardigde verrijking ontlopen met het verweer dat hem een bestedingspatroon is opgedrongen? Om deze vraag te beantwoorden belicht hij eerst het theoretische fundament van het verrijkingsrechtelijke uitgangspunt dat een opgedrongen verrijking niet voor schadevergoeding in aanmerking komt. Deze vuistregel is terug te voeren op het aan het systeem van het vermogensrecht ten grondslag liggende autonomiebeginsel. Betoogd wordt dat voor het antwoord op de gestelde vraag van doorslaggevend belang is in hoeverre de verrijkte daadwerkelijk in zijn autonomie wordt aangetast als hij schadevergoeding moet betalen. Van der Linden illustreert deze stelling aan de hand van een aantal casusposities die in het verlengde liggen van de zaakwaarneming, de precontractuele fase en onbevoegde vertegenwoordiging.
Verdieping | Verdiepend artikeljanuari 2013AA20130011
H.E. Boschma, J.B. Wezeman
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 2017AA20170203
K. Martens
Een veel gehoorde fout is dat het Vaticaan en de heilige stoel hetzelfde zouden zijn, dit artikel geeft het onderscheid tussen beide aan. Bovendien word ook de inhoud van beide instellingen, zowel vroeger als in het huidige recht, behandeld.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2006AA20060102
G.A.F.M. van Schaaijk
Tussen sportclub en speler wordt tegenwoordig steeds vaker een spelerscontract gesloten, ook in het amateurvoetbal en in andere takken van sport. Maar ondanks een contract kan een sportclub het trainen, spelen van wedstrijden en medische verzorging juridisch niet afdwingen van een speler. Deze paradox is te verklaren door de sportieve capaciteit van de speler niet alleen op te vatten als iets wat de speler heeft en wat uitwisselbaar is tegen loon, maar ook als iets wat de speler kan en wat geworteld is in zijn lichamelijkheid. Via deze weg wordt duidelijker wat een sportclub dan wel kan verwachten van een spelerscontract.
Verdieping | Verdiepend artikeljuli 2006AA20060493
J. Giltaij
In dit artikel wordt aan de hand van een film (I Confess uit 1953) een klassieke casus geschetst waarbij het verschoningsrecht van een priester een rol speelt. In het artikel wordt ingegaan op dit verschoningsrecht en hoe zich dit verhoudt tot bepaalde grondrechten, art. 6 Gw en art. 9 EVRM.
Blauwe pagina's | Recht en Cultuur | Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2008AA20080688
J.L.W. Broeksteeg
Het kabinet Rutte-II heeft vergaande plannen met de provincie. Uit het regeerakkoord wordt duidelijk dat VVD en PvdA de provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland willen samenvoegen tot de provincie Noordvleugel. Op de lange termijn (2025) wenkt, aldus deze partijen, het perspectief van vijf landsdelen. Dat is niet alles: het regeerakkoord gaat ook uit van ‘een materieel gesloten provinciale huishouding, beperkt tot taken op het gebied van ruimtelijke ordening, verkeer en vervoer, natuur en regionaal economisch beleid’. Het sluiten van de provinciale huishouding betekent, kort weergegeven, een beperking van het aantal belangen dat de provincie mag behartigen. De provincie als reus dus, maar dan wel geketend. In dit artikel werkt Hansko Broeksteeg de plannen verder uit en gaat hij in op de juridische gevolgen van deze voorstellen.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2014AA20140101
M.J. Borgers
Gelijkheid in bestraffing is een lang gekoesterd ideaal in het Nederlandse strafrecht. Dankzij de inspanningen van het Openbaar Ministerie en de zittende magistratuur zijn er verschillende instrumenten ontwikkeld die gericht zijn op het verwezenlijken van (meer) consistentie in de strafopleg-ging. Recent onderzoek stemt tot vreugde n somberheid. De initiatieven die de zittende magistratuur heeft ontplooid, lijken deels hun vruchten af te werpen. Tegelijkertijd staan triviale zaken de realisatie van gelijkheid in bestraffing in de weg. Een verdere cultuuromslag en een aanpassing van de werkprocessen zijn gendiceerd.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 2006AA20060341
P.J.A. Prinsen, J. Wind
Op 6 februari 1995 heeft Nederland het Verdrag inzake de rechten van het kind geratificeerd door 'ne-derlegging' van de akte van bekrachtiging bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Op 8 maart 1995 trad het verdrag voor Nederland in werking. In dit artikel wordt dit verdrag besproken. Het valt te hopen dat het een stap in de richting van volledige acceptatie van de rechten van het kind is. Dat het daar nogal aan schort, wordt geschetst middels een vergelijking van de waarborgen van een strafprocedure met die van de (civielrechtelijke) procedure bij het vermoeden van een opvoedingsprobleem.
Verdieping | Verdiepend artikeljuli 1995AA19950586
De overheid bemoeit zich met gezinnen als er zorgen bestaan over de ontwikkeling van een minderjarige en vrijwillige hulp geen optie (meer) is. In deze bijdrage wordt, aan de hand van de voorstellen met betrekking tot de ondertoezichtstelling in het wetsvoorstel herziening kinderbeschermingsmaatregelen – momenteel aanhangig in de Eerste Kamer – geschetst dat snel(ler) ingrijpen in gezinnen om kinderen te beschermen in het huidige klimaat belangrijker is geworden in verhouding tot het recht op een ongestoord gezinsleven. Daarbij worden verschillende voorstellen tot wijziging van de huidige regeling van ondertoezichtstelling kritisch besproken. 
Teun van der Linden onderzoekt in dit artikel de problematiek rondom de opgedrongen verrijking. In hoeverre kan de verrijkte aansprakelijkheid uit hoofde van ongerechtvaardigde verrijking ontlopen met het verweer dat hem een bestedingspatroon is opgedrongen? Om deze vraag te beantwoorden belicht hij eerst het theoretische fundament van het verrijkingsrechtelijke uitgangspunt dat een opgedrongen verrijking niet voor schadevergoeding in aanmerking komt. Deze vuistregel is terug te voeren op het aan het systeem van het vermogensrecht ten grondslag liggende autonomiebeginsel. Betoogd wordt dat voor het antwoord op de gestelde vraag van doorslaggevend belang is in hoeverre de verrijkte daadwerkelijk in zijn autonomie wordt aangetast als hij schadevergoeding moet betalen. Van der Linden illustreert deze stelling aan de hand van een aantal casusposities die in het verlengde liggen van de zaakwaarneming, de precontractuele fase en onbevoegde vertegenwoordiging. 
Het kabinet Rutte-II heeft vergaande plannen met de provincie. Uit het regeerakkoord wordt duidelijk dat VVD en PvdA de provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland willen samenvoegen tot de provincie Noordvleugel. Op de lange termijn (2025) wenkt, aldus deze partijen, het perspectief van vijf landsdelen. Dat is niet alles: het regeerakkoord gaat ook uit van ‘een materieel gesloten provinciale huishouding, beperkt tot taken op het gebied van ruimtelijke ordening, verkeer en vervoer, natuur en regionaal economisch beleid’. Het sluiten van de provinciale huishouding betekent, kort weergegeven, een beperking van het aantal belangen dat de provincie mag behartigen. De provincie als reus dus, maar dan wel geketend. In dit artikel werkt Hansko Broeksteeg de plannen verder uit en gaat hij in op de juridische gevolgen van deze voorstellen. 
