Resultaat 1–12 van de 13 resultaten wordt getoond
A. van Verseveld
Annemieke van Verseveld promoveerde op 29 april 2011 aan de Universiteit van Amsterdam. Haar promotores waren prof.dr. H.G. van der Wilt en prof.dr. S.A.M. Stolwijk. Een commerciële editie van haar proefschrift verschijnt in 2012 bij T.M.C. Asser Press, Den Haag.
Literatuur | Proefschriftbijdragefebruari 2012AA20120151
Patroon Legal Design
HR 27 juni 1932, NJ 1933/60 en HR 20 februari 1933, NJ 1933/918 (Huizense veearts), in beeld gebracht door Patroon Legal Design.
Recht in Beeldoktober 2021AA20210906
A. Kors
In dit artikel wordt ingegaan op twee wijzigingen van de Wet op de lijkbezorging en een daarmee samenhangend besluit. Op deze manier is er volgens de auteur op legislatief gebied een einde gekomen aan de Euthanasie-discussie.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingseptember 1994AA19940594
A.C. Hendriks
Diverse personen wensen hun leven met behulp van een medisch deskundige eerder te (laten) beëindigen. In Nederland kan dat onder bepaalde voorwaarden. De Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl) biedt artsen duidelijkheid over wat hen in dergelijke situaties is toegestaan. Artsen hoeven bij naleving van de wettelijke zorgvuldigheidseisen niet te vrezen voor strafrechtelijke vervolging dankzij een bijzondere strafuitsluitingsgrond in het Wetboek van Strafrecht. Deze strafuitsluiting geldt volgens de wet alleen voor levensbeëindiging van personen van 12 jaar en ouder. Buiten de wet om bestaat er in uitzonderlijke situaties de mogelijkheid het leven van een pasgeborene (tot 1 jaar) te beëindigen. Is het inmiddels tijd om het leven van kinderen tussen de 1 en 12 jaar in voorkomende gevallen ook te kunnen beëindigen zonder dat de arts strafrechtelijk wordt vervolgd? Een analyse en een voorstel voor een antwoord op deze vraag.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 2024AA20240211
M.J.M. Krabbe
Internationale rechtbanken hebben nog nooit een beroep op een strafuitsluitingsgrond (noodweer, overmacht) aanvaard. Dit artikel geeft een overzicht van argumenten op grond waarvan internationale rechtbanken beroepen op strafuitsluitingsgronden verwerpen. Daarnaast laat dit artikel zien welke argumentatiestructuren internationale rechtbanken hierbij hanteren. Deze argumentatiestructuren zijn niet met elkaar te verenigen.
Literatuur | Proefschriftbijdragenovember 2014AA20140872
F.A.M.M. Koenraadt, J.M.L. van Mulbregt
In gesprek met de onderzoekend forensisch psycholoog of psychiater geven verdachten nogal eens te kennen dat zij onder invloed van drank of drugs waren ten tijde van het delict. Zij willen daarmee veelal hun verantwoordelijkheid voor het begaan van het delict minimaliseren. In de strafrechtspleging en de forensische gedragskunde wordt daar volstrekt anders mee omgegaan. Welke kwesties bij die gedragskundige en juridische afweging inzake het middelengebruik zoal een rol spelen, laat dit artikel zien.
Opinie | Opiniërend artikeloktober 2013AA20130750
maart 1988
P.J. Baauw
september 1989
Th.A. de Roos
Hoge Raad (strafkamer) 7 juni 2005, nr. 01754/04, ECLI:NL:HR:2005:AS9228 Van een onjuiste rechtsopvatting getuigt 's Hofs oordeel dat verdachte, nu hij ontkent te hebben gehandeld met opzet, geen beroep kan doen op noodweer. Tevens onbegrijpelijke bewijsmotivering.
Annotaties en wetgeving | Annotatienovember 2005AA20050946
Y. Buruma
Hoge Raad 11 juni 2002, nr. 00528/01, ECLI:NL:HR:2002:AE1316, NJ 2002, 467 In deze noot bij dit arrest worden de voorwaarden voor een geslaagd beroep op noodweer besproken.
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 2003AA20030113
S.R. Bakker
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 2017AA20170177
P.A.M. Mevis
In deze bijdrage behandelt Paul Mevis de vraag naar de zin van het in het Wetboek van Strafrecht opnemen van een algemene strafuitsluitingsgrond voor normaal, verantwoord medisch handelen van de arts.
Bijzonder nummer | Gezondheidsrechtjuli 2011AA20110549
Annemieke van Verseveld promoveerde op 29 april 2011 aan de Universiteit van Amsterdam. Haar promotores waren prof.dr. H.G. van der Wilt en prof.dr. S.A.M. Stolwijk. Een commerciële editie van haar proefschrift verschijnt in 2012 bij T.M.C. Asser Press, Den Haag. 
Diverse personen wensen hun leven met behulp van een medisch deskundige eerder te (laten) beëindigen. In Nederland kan dat onder bepaalde voorwaarden. De Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl) biedt artsen duidelijkheid over wat hen in dergelijke situaties is toegestaan. Artsen hoeven bij naleving van de wettelijke zorgvuldigheidseisen niet te vrezen voor strafrechtelijke vervolging dankzij een bijzondere strafuitsluitingsgrond in het Wetboek van Strafrecht. Deze strafuitsluiting geldt volgens de wet alleen voor levensbeëindiging van personen van 12 jaar en ouder. Buiten de wet om bestaat er in uitzonderlijke situaties de mogelijkheid het leven van een pasgeborene (tot 1 jaar) te beëindigen. Is het inmiddels tijd om het leven van kinderen tussen de 1 en 12 jaar in voorkomende gevallen ook te kunnen beëindigen zonder dat de arts strafrechtelijk wordt vervolgd? Een analyse en een voorstel voor een antwoord op deze vraag. 
Internationale rechtbanken hebben nog nooit een beroep op een strafuitsluitingsgrond (noodweer, overmacht) aanvaard. Dit artikel geeft een overzicht van argumenten op grond waarvan internationale rechtbanken beroepen op strafuitsluitingsgronden verwerpen. Daarnaast laat dit artikel zien welke argumentatiestructuren internationale rechtbanken hierbij hanteren. Deze argumentatiestructuren zijn niet met elkaar te verenigen. 
In gesprek met de onderzoekend forensisch psycholoog of psychiater geven verdachten nogal eens te kennen dat zij onder invloed van drank of drugs waren ten tijde van het delict. Zij willen daarmee veelal hun verantwoordelijkheid voor het begaan van het delict minimaliseren. In de strafrechtspleging en de forensische gedragskunde wordt daar volstrekt anders mee omgegaan. Welke kwesties bij die gedragskundige en juridische afweging inzake het middelengebruik zoal een rol spelen, laat dit artikel zien. 
