Resultaat 13–24 van de 63 resultaten wordt getoond
M.D. Reijneveld
Vanaf de dag van de faillietverklaring is de curator belast met het beheer en de vereffening van de failliete boedel. Op welke wijze en in welke mate is de curator verantwoordelijk voor de persoonsgegevens die hij bij de gefailleerde schuldenaar aantreft?
Bijzonder nummer | Privacyjuli 2019AA20190614
Th.C.J.A. van Engelen
De arresten Credit Suisse/Jongepier q.q. en Curatoren/Verhuurder van de Hoge Raad van 2018 leren dat licentienemers stevig in het zadel zitten bij een faillissement van licentiegevers. Dat is goed nieuws voor de vele ondernemingen die voor hun voortbestaan van licenties afhankelijk zijn. Het slechte nieuws is dat curatoren nu aansprakelijkheidsclaims vrezen als zij gelicentieerde rechten verkopen, maar die vrees lijkt maar gedeeltelijk op zijn plaats.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 2019AA20190361
B.C.H. Smit
Juist in deze tijd van economische crisis spelen faillissementen een belangrijke rol. Zowel vanuit civielrechtelijk perspectief als vanuit een fiscaalrechtelijk perspectief is de dynamiek rondom een dergelijk faillissement interessant. Zeker omdat de verhouding tussen de zekerheidshouder enerzijds en de fiscus anderzijds recentelijk op verschillende manieren is gewijzigd. Met name het Belastingplan 2013 en het programma Herijking Faillissementsrecht zorgen rondom het faillissement voor tegenstrijdige krachten tussen deze twee betrokken partijen. Deze bijdrage gaat dan ook over de discrepantie die bestaat tussen de doelstelling van beide projecten.
Verdieping | Studentartikeldecember 2014AA20140893
T.J. Bos
Verdieping | Studentartikeldecember 2016AA20160915
P. Vlas
Hoge Raad 31 mei 1996, nr. 16007, ECLI:NL:HR:1996:ZC2091, RvdW 1996, 133 C (Coppoolse/De Vleeschmeesters) Geding waarin in een casus over een faillissement speelt of naar Nederlands internationaal privaatrecht een vordering tegen een debiteur kan worden ingesteld nadat er in een ander land dan Nederland als reeds een faillissementsprocedure is geweest en deze is afgesloten bij het ontbreken aan baten. De Hoge Raad oordeelt dat naar Nederlands IPR dit mogelijk is en dat er in Nederland een vordering kan worden ingesteld om hetgene dat nog niet voldaan is te verkrijgen.
Annotaties en wetgeving | Annotatieapril 1997AA19970233
S.R.F. Aarts, G.Á.C. Orbán
De Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA) is met veel loftuitingen onthaald als hét nieuwe wondermiddel om noodlijdende schuldenaren er weer bovenop te helpen. In veel gevallen is die lof terecht, maar niet altijd. Dit artikel beschrijft dat de WHOA soms slechts placebo-effecten biedt, en niet altijd het gehoopte ‘panacee’ is voor alle (financiële) kwalen. Bezint eer ge begint met de WHOA is dan ook het devies dat ten grondslag ligt aan dit artikel.
september 2021AA20210793
S.C.J.J. Kortmann
De failliet en diens crediteuren zijn derden bij overeenkomsten die de curator met een ander sluit. Separatisten, quasi-separatisten en de fiscus zijn bij de concursus tot op zekere hoogte 'buitenstaanders', ofwel derden. Tegen beschikkingsonbevoegdheid van de failliet worden derden slechts in beperkte mate beschermd. Schuldeisers die niet voor het faillissementsakkoord hebben gestemd, zijn niet aan alle bedingen uit het gehomologeerde akkoord gebonden.
Bijzonder nummer | De derde in het rechtmei 1997AA19970316
L.M. Cuelenaere, A.R. Leen
Om de belangen van een crediteur in faillissement zo goed mogelijk te behartigen, wordt in dit betoog vanuit de premissen dat 1 de grootte van de te saneren schuld niet groter dan strikt noodzakelijk dient te zijn en 2 een schuldsituatie zo snel mogelijk dient te worden opgelost, een rechtseconomisch bepaalde oplossing beargumenteerd. De oplossing wordt gezocht in het loslaten van de wettelijk vastgestelde maximum rentetarieven.
Opinie | Opiniërend artikeloktober 1989AA19890834
R.M. Wibier
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2017AA20170996
W.M.T. Keukens, R.D. Vriesendorp
Beantwoording rechtsvraag op het gebied van het goederen- en zekerheidsrecht.
Perspectief | Rechtsvraagapril 2007AA20070391
Hoge Raad 12 mei 1989, nr. ECLI:NL:HR:1989:AC2498, RvdW 1989, 132 (Gerritse q.q. c.s./Ontvanger). Ook bekend als Sigmacon I. Arrest van de Hoge Raad waarin het bodembeslag van de Ontvanger centraal staat. Normaalgesproken kan een schuldenaar zich alleen verhalen op de eigendommen van de schuldenaar. Het bodemrecht van de fiscus maakt daar een uitzondering op. In deze zaak vond de Ontvanger dat de curator dat deze en de overige schuldenaren onrechtmatig handen gehandeld door doormiddel van een bepaalde constructie het bodemrecht te ontwijken. De Hoge Raad oordeelt dat dit geoorloofd was. In de noot wordt dieper op het bodemrecht en de afwikkeling van faillissement in gegaan.
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 1990AA19900104
A.J. Tekstra
Het bodem(voor)recht van de fiscus staat al sinds jaar en dag in de belangstelling. De roep om afschaffing ervan lijkt steeds luider te klinken. Er zijn echter ook partijen, zoals curatoren, die tegen afschaffing zijn, omdat hun positie daardoor zou verslechteren. In het verlengde hiervan speelt de omstandigheid dat de ‘gewone’ (lees: concurrente) crediteuren er bij de afwikkeling van de meeste faillissementen zeer bekaaid van afkomen. Ook dit aspect kan een rol spelen bij de beoordeling van de gevolgen van een eventuele afschaffing van het bodem(voor)recht.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2019AA20190848
Vanaf de dag van de faillietverklaring is de curator belast met het beheer en de vereffening van de failliete boedel. Op welke wijze en in welke mate is de curator verantwoordelijk voor de persoonsgegevens die hij bij de gefailleerde schuldenaar aantreft? 
De arresten Credit Suisse/Jongepier q.q. en Curatoren/Verhuurder van de Hoge Raad van 2018 leren dat licentienemers stevig in het zadel zitten bij een faillissement van licentiegevers. Dat is goed nieuws voor de vele ondernemingen die voor hun voortbestaan van licenties afhankelijk zijn. Het slechte nieuws is dat curatoren nu aansprakelijkheidsclaims vrezen als zij gelicentieerde rechten verkopen, maar die vrees lijkt maar gedeeltelijk op zijn plaats. 
De Wet homologatie onderhands akkoord (WHOA) is met veel loftuitingen onthaald als hét nieuwe wondermiddel om noodlijdende schuldenaren er weer bovenop te helpen. In veel gevallen is die lof terecht, maar niet altijd. Dit artikel beschrijft dat de WHOA soms slechts placebo-effecten biedt, en niet altijd het gehoopte ‘panacee’ is voor alle (financiële) kwalen. Bezint eer ge begint met de WHOA is dan ook het devies dat ten grondslag ligt aan dit artikel. 
Het bodem(voor)recht van de fiscus staat al sinds jaar en dag in de belangstelling. De roep om afschaffing ervan lijkt steeds luider te klinken. Er zijn echter ook partijen, zoals curatoren, die tegen afschaffing zijn, omdat hun positie daardoor zou verslechteren. In het verlengde hiervan speelt de omstandigheid dat de ‘gewone’ (lees: concurrente) crediteuren er bij de afwikkeling van de meeste faillissementen zeer bekaaid van afkomen. Ook dit aspect kan een rol spelen bij de beoordeling van de gevolgen van een eventuele afschaffing van het bodem(voor)recht. 
