Verdieping
Resultaat 937–948 van de 1080 resultaten wordt getoond
In this article, Silke Zwijsen, Machiko Kanetake and Cedric Ryngaert examine whether an arms-exporting State is internationally responsible if the importing State goes on to use these arms to commit internationally wrongful acts, or if the exporting State accepts the risk that such acts might be committed. 
In deze bijdrage wordt de aandacht van de lezer gevraagd voor een ander aspect van de werking van rechtsregels, namelijk dat sommige regels betrekking hebben op tijdloze relaties tussen feiten, terwijl andere rechtsregels betrekking hebben op de dynamiek van het recht. Dit gegeven vindt zijn weerklank in een onderscheid tussen twee soorten rechtsfeiten waaraan tot nog toe niet of nauwelijks aandacht werd besteed in Nederland, namelijk het onderscheid tussen statische en dynamische rechtsfeiten. In het artikel wordt eerst ingegaan op hoe de werking van regels kan leiden tot nieuwe feiten. Daarna komt het onderscheid aan de orde tussen statische en dynamische rechtsfeiten en – in het verlengde daarvan – tussen statische en dynamische rechtsregels. 
Elke rechtenstudent wordt tijdens zijn studie geconfronteerd met de gedachte dat het strafrecht moet worden beschouwd als ultimum remedium; alleen als (is gebleken dat) geen enkel ander middel geschikt is, dient te worden gekozen voor de inzet van het strafrecht. De in de toepassing van het strafrecht besloten liggende gedachte van subsidiariteit gaat in die zin reeds aan het gehele strafrecht vooraf. Het is echter geen geheim dat de ultimum remedium-gedachte het de laatste jaren moeilijk heeft. 
The European Court of Human Rights’ ruling in KlimaSeniorinnen (2024) establishes obligations for states to do their part to mitigate the climate crisis. It also strengthened participatory and deliberative elements in the domestic democratic process, e.g., by enhancing standing for associations, reducing the margin of appreciation for mitigation objectives, and imposing a duty to quantify a state’s fair share. 
Voor de berekening van zijn aanvullende beurs blijft een student financieel afhankelijk van zijn ouders – ook als hij volwassen is. De wetgever heeft weliswaar een uitzondering gemaakt voor situaties met weigerachtige of onvindbare ouders, maar deze uitzondering wordt door de minister en de Centrale Raad van Beroep zodanig restrictief uitgelegd dat deze in de praktijk nauwelijks toepasbaar is. Zelfs als een student in het verleden is mishandeld door de ouder, geen contact meer met hem heeft, of zijn ouder niet kan vinden, moet de student eerst nog tegen deze ouder procederen om alimentatie af te dwingen, alvorens hij met succes een beroep op de uitzondering kan doen. In dit artikel wordt de ontwikkeling van deze restrictieve uitleg in de jurisprudentie geanalyseerd en wordt onderzocht of deze interpretatie strookt met het door de wetgever beoogde doel van de wettelijke uitzondering. Resultaat 937–948 van de 1080 resultaten wordt getoond
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties