Resultaat 1045–1056 van de 1192 resultaten wordt getoond
J.M.P. Spithoven
In dit artikel wordt ingegaan op de strafrechtelijke aansprakelijkheid van de overheid. Met twee wetsvoorstellen waarbij alle opdrachtgevers in principe niet meer strafrechtelijk immuun zijn wordt een lancune in de jurisprudentie opgelost.
Opinie | Opiniërend artikeldecember 2006AA20060893
E. van Sliedregt
Rechtbank Amsterdam 3 maart 2009, nr. 13/437493-08, 13/467434-07 (tul) (PROMIS), ECLI:NL:RBAMS:2009:BI0722, LJN: BI0722; Rechtbank Amsterdam 19 maart 2009, nr. 13-524369-08, ECLI:NL:RBAMS:2009:BH7560, LJN: BH7560
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2010AA20100890
C. Kelk
Opinie | Columnfebruari 2010AA20100095
M. Bosch, M.M. Dolman, C.F. Mulder
In dit procesdossier wordt u aan de hand van de stukken betreffende een roofmoord door het strafproces in eerste aanleg geleid.
9789069168968 - 04-07-2013
Ars Aequi Libri
Selectie van de belangrijkste wet- en regelgeving op het gebied van strafrecht en strafvordering zoals deze geldt op 1 maart 2024.
9789493333291 - 01-04-2024
J.H. Crijns
Elke rechtenstudent wordt tijdens zijn studie geconfronteerd met de gedachte dat het strafrecht moet worden beschouwd als ultimum remedium; alleen als (is gebleken dat) geen enkel ander middel geschikt is, dient te worden gekozen voor de inzet van het strafrecht. De in de toepassing van het strafrecht besloten liggende gedachte van subsidiariteit gaat in die zin reeds aan het gehele strafrecht vooraf. Het is echter geen geheim dat de ultimum remedium-gedachte het de laatste jaren moeilijk heeft.
Verdiepingjanuari 2012AA20120011
P.A.M. Mevis
Auteur vraagt zich af waarom er thans zo expliciet aandacht aan ‘ethiek’ wordt besteed. Niet valt uit te sluiten dat daarmee wordt beoogd de inhoud van de strafrechtelijke ethiek een nieuwe, beleidsmatige inhoud te geven. Een aantal ontwikkelingen past in zo een tendens. Daarmee wordt echter de inherente doelgerichtheid van het strafrecht ten onrechte losgelaten.
Overig | Rode draad | Recht en ethiek | Verdieping | Verdiepend artikelnovember 1998AA19980870
J. de Hullu
In dit artikel wordt geprobeerd enig licht te werpen op de verhouding tussen strafrecht en literatuur, door de belangrijkste literaire processen te behandelen die er in Nederland zijn geweest. Voordat deze aanvaringen aan bod komen, zal eerst in grove lijnen het juridische kader ervan uiteengezet worden door een korte blik op de vrijheid van meningsuiting en de strafwet.
Bijzonder nummer | Literatuur en rechtdecember 1984AA19840752
H.C. Wiersinga
Strafrecht en religie zijn formeel gescheiden categorieën. In wezen is hun verhouding veel problematischer. Multiculturaliteit, religieus fundamentalisme en de wordingsgeschiedenis van het strafrecht geven de strafrechtjurist voldoende stof tot nadenken. In dit artikel wordt een aantal aspecten behandeld van de verhouding tussen strafrecht en religie. Het positief recht, maar ook de bredere context komt aan bod. Hoe christelijk is het postmoderne recht (nog) en welke rol spelen religieuze argumenten?
Bijzonder nummer | Recht & Religiejuli 2003AA20030541
A.J. Machielse, P.C. Vegter
Dit artikel bevat bespiegelingen over de toekomst van het strafrecht in ruime zin. Hoewel het voorspellen van de toekomst onmogelijk is, lijkt een ding zeker; het strafrecht blijft een terrein waarop fundamentele maatschappelijke discussies zullen plaatsvinden.
Rode draad | Milleniumrubriekoktober 1999AA19990716
N.J.M. Kwakman
De tegenwoordig door sommige hersenonderzoekers, (evolutie)biologen, filosofen, psychologen en andere wetenschappers omarmde opvatting dat de ‘vrije wil’ niet bestaat, heeft tot nu toe in juridische kringen nauwelijks tot paniekreacties geleid. Het betreft een wetenschappelijke hypothese waarmee het belangrijkste fundament onder het recht, en in het bijzonder onder het strafrecht, dreigt weg te vallen, maar dat lijkt (strafrecht)juristen nauwelijks te deren.
Opinie | Amusedecember 2011AA20110856
In dit procesdossier wordt u aan de hand van de stukken betreffende een roofmoord door het strafproces in eerste aanleg geleid. 
Selectie van de belangrijkste wet- en regelgeving op het gebied van strafrecht en strafvordering zoals deze geldt op 1 maart 2024. 
Elke rechtenstudent wordt tijdens zijn studie geconfronteerd met de gedachte dat het strafrecht moet worden beschouwd als ultimum remedium; alleen als (is gebleken dat) geen enkel ander middel geschikt is, dient te worden gekozen voor de inzet van het strafrecht. De in de toepassing van het strafrecht besloten liggende gedachte van subsidiariteit gaat in die zin reeds aan het gehele strafrecht vooraf. Het is echter geen geheim dat de ultimum remedium-gedachte het de laatste jaren moeilijk heeft. 
De tegenwoordig door sommige hersenonderzoekers, (evolutie)biologen, filosofen, psychologen en andere wetenschappers omarmde opvatting dat de ‘vrije wil’ niet bestaat, heeft tot nu toe in juridische kringen nauwelijks tot paniekreacties geleid. Het betreft een wetenschappelijke hypothese waarmee het belangrijkste fundament onder het recht, en in het bijzonder onder het strafrecht, dreigt weg te vallen, maar dat lijkt (strafrecht)juristen nauwelijks te deren. 
