Resultaat 25–36 van de 1192 resultaten wordt getoond
W.H. den Harder
Wanneer zou een betrokkene bij een verkeersongeval met zeer ernstige gevolgen niet veroordeeld moeten worden als pleger van het verkeersmisdrijf van artikel 6 WVW 1994? Kunnen aan het privaatrecht argumenten worden ontleend om strafrechtelijke aansprakelijkheid af te wijzen? Het privaatrecht kent, anders dan het strafrecht, een eigen schuld -verweer. De causale bijdrage van een slachtoffer aan het verkeersongeval staat in het civiele recht vanzelfsprekend ter discussie. Veel strafrechters kunnen daarentegen weinig waardering opbrengen voor een verdachte die (dit)verweer voert.
Literatuur | Proefschriftbijdrageapril 2007AA20070381
R.S.B. Kool
Rode draad | Recht en seksualiteitfebruari 2016AA20160132
N. Rozemond
Overig | Rode draad | Canon van het Rechtapril 2010AA20100285
J.M. ten Voorde
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 2017AA20170126
M.B. Schuilenburg
Foto’s van hooligans en overvallers zijn te zien op beeldschermen in de stad. De beelden moeten helpen deze personen op te sporen. Marc Schuilenburg beschrijft waarom deze maatregel deel uitmaakt van een proces van securitisering. In dit proces worden steeds meer gebieden gedefinieerd vanuit het begrip veiligheid en veiligheidstechnieken ook op steeds ruimere schaal toegepast. Daarbij vraagt hij zich af of het tonen van verdachte personen op beeldschermen het onveiligheidsgevoel onder burgers juist vergroot.
Opinie | Opiniërend artikeldecember 2012AA20120919
M.S. Groenhuijsen
Hoge Raad 6 maart 1990, nr. 87565, ECLI:NL:HR:1990:ZC8499, NJ 1990, 467 m.n. Sch. Ook bekend als Ademanalyse-arrest I. Dit arrest is van groot belang voor de praktijk van het verkeersrecht. De wettelijke regeling van de ademanalyse is voorshands gesauveerd, zodat de opsporing en vervolging van rijden onder invloed weer overal ter hand kan worden genomen. De betekenis van de onderhavige beslissing reikt evenwel mogelijk nog verder: de door de Hoge Raad gebezigde overwegingen leiden rechtstreeks tot de vraag naar het bestaansrecht van het vigerende gematigd-accusatoire strafgeding. Daarom vormt dit arrest wellicht een mijlpaal in de ontwikkeling van het strafprocesrecht.
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 1990AA19900961
J.A. van de Hel, C.A. Oudshoorn
In dit redactionele artikel wordt ingegaan op het verschoningsrecht van een daartoe gerechtigde.
Opinie | Redactioneeljuni 2005AA20050421
D. Marongiu
Het wetsvoorstel Afgeschermde Getuigen regelt dat AIVD-informatie in de toekomst als bewijsmiddel in het strafproces kan worden toegelaten, zonder dat de verdediging en de zittingsrechter deze informatie op haar betrouwbaarheid en rechtmatigheid kunnen toetsen. Toepassing van dit wetsvoorstel zal dan ook in strijd zijn met het EVRM.
Overig | Ars Aequi-prijswinnaar | Verdieping | Studentartikeloktober 2005AA20050793
A.H.J. Swart
Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 24 april 1990, ECLI:NL:XX:1990:AD5851 (Kruslin & Huvig) Arrest van het EHRM over het afluisteren van telefoons in een strafrechtelijke procedure in Frankrijk waarbij het de volgende algemene regel formuleert: Het afluisteren of op andere wijze onderscheppen van telefoongesprekken vormt een ernstige inmenging in het privéleven en dient daarom met bijzondere nauwkeurigheid in het nationale recht geregeld te zijn. Het is van essentieel belang dat deze regels duidelijk en gedetailleerd zijn en in hun toepassing voor de burger voorzienbaar, in het bijzonder nu de beschikbare technologie steeds verfijnder wordt. Het Franse strafprocesrecht voldoet niet aan deze eisen. Het biedt onvoldoende waarborgen tegen misbruik. Ontbrekende regelingen met betrekking tot gevallen waarin afgeluisterd mag worden, de duur van het afluisteren, het bewaren van opnamen met het oog op beoordeling door de rechter en de verdediging, het wissen of vernietigen daarvan.
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 1991AA19910160
Marc Groenhuijsen sluit met dit artikel het bijzonder nummer ‘Privatisering van het strafrecht’ af. Hij onderzoekt in deze bijdrage eerst wat het publiekrechtelijke karakter van het straf(proces)recht inhoudt. Daarna bespreekt hij de artikelen waarin de toegenomen betekenis van slachtoffers in de strafrechtelijke context aan de orde is gesteld. Vervolgens poogt hij de eveneens gegroeide inbreng van andere burgers bij de strafrechtelijke rechtshandhaving te duiden. Hij sluit af met enkele conclusies.
Bijzonder nummer | Privatisering van het strafrecht | Overigjuli 2013AA20130606
Europese Commissie voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECRM) 12 mei 1988, ECLI:NL:XX:1989:AD0949, nr. PUBLCEDHSERIEAVOL166 (Kostovski-Nederland). De Europese Commissie voor de rechten van mens is van oordeel dat in de zaak Kostovski inbreuk is gemaakt op het recht op een eerlijk proces. Het standpunt van de commissie dwingt Nederland tot een fundamentele herbezinning op de ontwikkelingen. De praktijk zoals die in Nederland is ontstaan met betrekking tot anonieme getuigen, kan niet door de beugel. In de noot wordt verder ingegaan op het rapport van de commissie en 4 concurring opinions.
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 1988AA19880855
J. Hendriks, A. Slotboom
Vanaf het eind van de vorige eeuw ontstaat er steeds meer aandacht voor vrouwen en meisjes die delinquent gedrag vertonen. De vraag is waar deze toenemende aandacht vandaan komt. Een verklaring lijkt enerzijds te zijn dat, in vergelijking met mannen, steeds meer vrouwen in beeld komen bij justitie. Anderzijds blijken vrouwen ook steeds meer betrokken bij zwaardere vormen van criminaliteit. Overigens blijkt dat vrouwen, aldus officiële statistieken, hun achterstand op het gebied van criminaliteit nog lang niet ingelopen hebben.
Blauwe pagina's | Onderbelichtjanuari 2012AA20120006
Foto’s van hooligans en overvallers zijn te zien op beeldschermen in de stad. De beelden moeten helpen deze personen op te sporen. Marc Schuilenburg beschrijft waarom deze maatregel deel uitmaakt van een proces van securitisering. In dit proces worden steeds meer gebieden gedefinieerd vanuit het begrip veiligheid en veiligheidstechnieken ook op steeds ruimere schaal toegepast. Daarbij vraagt hij zich af of het tonen van verdachte personen op beeldschermen het onveiligheidsgevoel onder burgers juist vergroot. 
