Resultaat 361–372 van de 1565 resultaten wordt getoond
F. ten Have, J. Mulder
Vrije mededinging in markten waar vrije beroepen actief zijn, is geen vanzelfsprekendheid. Vrije beroepen worden vaak gedeeltelijk gereguleerd door het publiekrecht. Deze inmenging door de overheid kan de concurrentie belemmeren maar wordt, in het geval van de advocatuur, echter als noodzakelijk beschouwd om het kwaliteitsniveau en de onafhankelijkheid van de beroepsgroep te kunnen waarborgen. Dit wordt nodig geacht omdat in de markten voor vrije beroepen vaak sprake is van marktimperfecties. Het recente voornemen van minister van Justitie Hirsch Ballin om het verbod op no cure no pay en quota pars litis voor de advocatuur wettelijk vast te leggen, is een voorbeeld van een overheidsmaatregel die mededingingsbeperkende effecten heeft. Tegelijkertijd beoogt de regelgeving inzake no cure no pay en quota pars litis echter de belangen van de justitiabele waar het betreft de partijdigheid, de integriteit en de onafhankelijkheid van de advocaat te beschermen, alsmede het excessief declareren te voorkomen. Bij toetsing van regulerende maatregelen aan het mededingingsrecht is van belang dat een bepaalde beperking van de concurrentie in de beroepsgroep noodzakelijk is voor de bescherming van de integriteit van het vrije beroep of van het algemeen belang.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 2007AA20070438
T. van Straveren
Op 12 mei 1998 heeft de Eerste Kamer de zogenaamde flexwet aangenomen. Deze wet die vooral beoogt de rechtspositie van de zogenaamde flexibele werkers (uitzend- en oproepkrachten, freelancers e.d.) te verbeteren, heeft ongewild een zware slag toegebracht aan de mogelijkheid om in de (voetbal)sport contracten af te kopen. Dit afkoopsysteem heeft zich sinds de afschaffing van het transfersysteem ontwikkeld als arbeidsrechtelijk alternatief. In dit artikel wordt aangegeven hoe de flexwet dit afkoopsysteem moeilijk maakt en welke andere mogelijkheden er nu nog bestaan om de daaruit voortvloeiende problemen voor de (voetbal)sport op te lossen.
Verdieping | Verdiepend artikeljuli 1998AA19980660
N. Frenk, F.R. Salomons
Op 1 januari 2006 is de nieuwe wettelijke regeling van de verzekeringsovereenkomst (titel 17 van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek) in werking getreden. Deze vervangt de oude uit 1838 stammende wettelijke regeling in het Wetboek van Koophandel. De nieuwe regeling kent een lange voorgeschiedenis. De nieuwe wettelijke regeling van titel 7.17 BW bevat geen uitputtende regeling van de verzekeringsovereenkomst. In dit artikel worden enkele belangrijke zaken van het nieuwe verzekeringsrecht belicht.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingmei 2006AA20060380
In dit artikel worden een aantal artikelen uit het nieuwe verzekeringsrecht uitgebreid behandeld.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingjuni 2006AA20060439
W.A. Sinninghe Damsté
In Het Noordzeekanaal 1863-1883 schetst de auteur de geschiedenis van dit prestigieuze project. Hij gaat hierbij onder andere in op de redenen voor de aanleg, op de Wet van 24 januari 1863, het rechtskarakter van de concessie in de 19e eeuw, de kanaalconcessie in vergelijk tot soortgelijke concessies en kenmerkende aspecten voor de uitvoering ervan.
9789069164151 - 26-09-2001
D.J.G. Visser
Annotaties en wetgeving | Annotatienovember 2015AA20150897
J.H. van Breda, L.M. Koenraad
Dit procesdossier beschrijft een bestuursrechtelijke procedure over het recht op een bijstandsuitkering, op basis van stukken uit een dossier van de Centrale Raad van Beroep, de hoogste bestuursrechter op het terrein van het sociaalzekerheidsrecht.
9789069169484 - 26-05-2014
J.C.S. Pinckaers
Mensen worden herkend aan hun uiterlijk, portret, naam, bijnaam, stem, handtekening en andere kenmerkende symbolen. Deze elementen worden gezamenlijk aangeduid met het begrip 'persona'. Ieder mens heeft een persona. De persona van vooral bekende personen kan een grote commerciële waarde hebben. Personen kunnen zich tegen het ongeautoriseerde gebruik van hun persona verzetten op grond van privacy belangen op basis van het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer. Het is echter ook mogelijk dat personen zich willen verzetten tegen de openbaarmaking van hun persona op grond van commerciële belangen. Voor dit geval wordt een nieuw overdraagbaar en vererfbaar intellectueel eigendomsrecht bepleit: het recht op de persona.
Literatuur | Proefschriftbijdragemaart 1997AA19970178
M. van Hasselt
De expediteur heeft in Boek 8 BW zijn plaats gekregen in de derde afdeling van titel 2. De expeditie-overeenkomst of zoals het opschrift van afdeling 3 luidt 'de overeenkomst tot het doen vervoeren van goederen', is de overeenkomst waarbij de expediteur zich jegens zijn opdrachtgever verbindt tot het sluiten van vervoerovereenkomsten met een vervoerder. In deze zin vervoert de expediteur dus zelf niet, hij is intermediair tussen enerzijds zijn opdrachtgever en anderzijds de vervoerder. De expediteur ontvangt hiervoor een vergoeding van zijn opdrachtgever. Artikel 8:69 BW regelt het retentierecht van de expediteur. Dit retentierecht heeft zich ontwikkeld van een bedongen retentierecht naar een wettelijk retentierecht. Aangezien de literatuur en de jurisprudentie betreffende dit onderwerp buitengewoon beperkt is, hoopt de auteur via zijn bijdrage enig inzicht in dit gedeelte van het (vervoers)recht te verschaffen.
Bijzonder nummer | Vervoersrechtmei 1993AA19930379
J. Zegers
Volgens een in 1987 uitgevoerd onderzoek is één van de knelpunten in het functioneren van ondernemingsraden dat ze in het algemeen pas op een laat tijdstip bij adviesplichtige besluiten worden betrokken. De onderzoekers wijten dit onder andere aan het huidige systeem van artikel 25 van de Wet op de Ondernemingsraden. Naar aanleiding van dit onderzoek heeft de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in 1989 aan de SER de vraag voorgelegd of dit 'knelpunt' aanleiding is om tot wijziging van de Wet op de Ondernemingsraden over te gaan. De SER heeft deze vraag beantwoord in zijn advies van 15 mei 1992. Het standpunt van de SER is het onderwerp van dit artikel.
Verdieping | Studentartikeldecember 1992AA19920762
M. de Graaff, H.J. Scheffer
De financiële wereld is sinds het begin van de jaren tachtig zeer sterk in beweging. Aangezien deze sector algemeen beschouwd wordt als een van de meest belangrijke in de economie, is overal ter wereld getracht door middel van wetgeving hierop grip te krijgen. De belangrijkste Nederlandse wetten op dit gebied zijn de Bankwet en de Wet Toezicht Kredietwezen. De thans geldende versie van de WTK werd in 1978 ingevoerd, juist voordat een reeks nieuwe inzichten en ontwikkelingen doorbrak. In dit artikel wordt geschetst wat het belang van deze ontwikkelingen is voor het toezicht krachtens de Wet Toezicht Kredietwezen en de daarmee verbonden regelingen.
Overig | Rode draad | Financiële markten en instellingenmei 1988AA19880302
V.Y.E. Caria
In deze bijdrage staat het tuchtrecht voor bankiers centraal. Na een overzicht van het tuchtrecht, waarin onder meer wordt stilgestaan bij de tuchtrechtelijke procedure, de tuchtrechtelijke norm en de vraag om wat voor soort tuchtrecht het gaat, komen de inhoud en betekenis van het tuchtrecht aan de orde. Dit tuchtrecht is een fundamentele en verstrekkende uitbreiding van de mogelijkheden om individuele bankiers aan te spreken op hun gedrag. De invoering van het tuchtrecht voor bankiers neemt een belangrijke plaats in in de discussie over de rol van het bankwezen in de maatschappij.
Bijzonder nummer | Tuchtrechtjuli 2016AA20160535
In Het Noordzeekanaal 1863-1883 schetst de auteur de geschiedenis van dit prestigieuze project. Hij gaat hierbij onder andere in op de redenen voor de aanleg, op de Wet van 24 januari 1863, het rechtskarakter van de concessie in de 19e eeuw, de kanaalconcessie in vergelijk tot soortgelijke concessies en kenmerkende aspecten voor de uitvoering ervan. 
Dit procesdossier beschrijft een bestuursrechtelijke procedure over het recht op een bijstandsuitkering, op basis van stukken uit een dossier van de Centrale Raad van Beroep, de hoogste bestuursrechter op het terrein van het sociaalzekerheidsrecht. 
