Resultaat 337–348 van de 402 resultaten wordt getoond
A.H.J. Swart
Europese Hof voor de rechten van de mens (EHRM/ECHR) 25 november 1992, Application no. 12728/87, ECLI:CE:ECHR:1992:1125JUD001272887, NJ 1993, 24 m. nt. EAA (Abdoella v. The Netherlands) In deze uitspraak van het EHRM is de redelijke termijn als uitvloeisel van de fair trial-regel aan de orde. Het EHRM oordeelt dat de in het arrest geschetste periode niet buitenproportioneel is. Wel oordeelt het EHRM dat de toezending van de stukken bij de ingestelde cassaties te lang is. In de noot wordt dieper ingegaan op de redelijke termijn in strafzaken.
Annotaties en wetgeving | Annotatieapril 1993AA19930309
P.B.C.D.F. van Sasse van IJsselt
De vrijheid van godsdienst en levensovertuiging wordt regelmatig kritisch bevraagd in de Nederlandse pluriforme samenleving. De vraag is of deze bevraging ook doorwerkt in wetgeving; in welke mate, en op welke wijze houdt zij (nog) rekening met religie? Er zijn duidelijk veranderingen merkbaar. Die leiden mede tot een opmerkelijke betekenisverschuiving van het begrip rechtsstaat en tot een kwetsbare veranderende relatie tussen overheid en religieuze organisaties. Dit roept indringende vragen op over de constitutionele kwaliteit van wetgeving, de realisering van grondrechten als kernelement van de democratische rechtsstaat en over onderscheiden verantwoordelijkheden.
Literatuur | Oratiemei 2024AA20240479
A.G. Castermans, C.W. Demper
Hoge Raad 19 juli 2019, nr. 17/04567, ECLI:NL:HR:2019:1223, NJ 2019/356, m.nt. A.G. Castermans & C.W. Demper (Mothers of Srebrenica)
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2019AA20190981
F. Grünfeld
Dit artikel gaat over de rol van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties bij het oplossen van conflicten door gebruikmaking van sancties. In het bijzonder komt de effectiviteit van sancties aan de orde. De Veiligheidsraad kan dan worden beschouwd als hoogste geschillenrechter die partij kiest ter handhaving van de internationale vrede en veiligheid en ter bescherming van de rechten van de mens. De diplomatieke stappen die de VN met instemming van de partijen kunnen zetten, hebben dan geen resultaat opgeleverd. Met sancties wordt gekozen voor een vreedzame oplossing met besluiten die verplichtend zijn voor de hele wereldgemeenschap. Sancties kunnen bestaan uit een wapenembargo, brede economische sancties of de meer gerichte slimme sancties van bijvoorbeeld bevriezing van geldtegoeden, visa en andere reisbeperkingen van de heersende elite. Het geweldgebruik wordt nog uitgesloten al kan daar wel mee gedreigd worden. De vraag is of slimme sancties wel slim genoeg zijn voor een effectieve oplossing van het conflict.
Bijzonder nummer | Buiten de rechter omjuli 2002AA20020571
S. Nicolosi, S. Trevisanut
While the interception of boats packed with migrants has become a daily routine in the last decade in the Mediterranean region, irregular migration by sea is neither a new nor solely a Mediterranean phenomenon. Nonetheless, the recent case of Aquarius ignited political debates full of hatred and imposed a renewed thorough legal analysis of the phenomenon. In this article, the authors identify the applicable legal regimes, as well as their possible limits, which enables the design of new or alternative approaches to Aquarius-like incidents.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2019AA20190121
C.P.M. Cleiren
Europese Hof voor de rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 28 september 1995, Application no. 15346/89 en 15379/89, ECLI:CE:ECHR:1995:0928JUD001534689 (Masson and Van Zon v. The Netherlands) Het Hof onderzoekt of bij strafvorderlijke schadevergoedingsacties sprake is van een 'civil right' in de zin van artikel 6 lid 1 EVRM. Met het oog op de status van het Verdrag binnen de Nederlandse rechtsorde stelt het Hof dat het Verdrag geen recht toekent op vergoeding van gemaakte kosten, noch op compensatie voor rechtmatige vrijheidsbeperkingen. De vraag of zo'n recht in een bepaalde zaak bestaat zal moeten worden beantwoord aan de hand van het nationale recht. Het door de beide gewezen verdachten gevorderde betreft naar de mening van het Hof geen 'right' waarvan in redelijkheid kan worden gezegd dat het naar Nederlands recht is erkend. Om deze reden acht het Hof artikel 6 lid 1 EVRM niet van toepassing op de procedures tot schadevergoeding ex artikel 89 Sv en artikel 591a Sv. Het ter discussie gestelde niet-openbare karakter van de procedure (toen naar Nederlands recht nog in besloten raadkamer) vormt dientengevolge geen schending van artikel 6 lid 1 EVRM.
Annotaties en wetgeving | Annotatiefebruari 1996AA19960127
M.L. van Emmerik
In dit artikel wordt de praktijk beschreven rondom de 'billijke genoegdoening' die het EHRM hanteert rondom schadevergoeding die wordt uitgekeerd in geval van een mensenrechtenschending. Er wordt ook gekeken naar schadeherstellingsmogelijkheden en de punitieve werking van schadevergoeding.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 1997AA19970712
R.J.B. Schutgens
Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) 12 juni 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1885, nr. 201801359/1/A2 (Kirpan)
Annotaties en wetgeving | Annotatiejuni 2020AA20200587
Amnesty International
Artikel waarin wordt opgeroepen door Amnesty International om brieven te sturen naar Kenia waar eind jaren '80 vele tegenstanders van de regering werden opgepakt en vastgehouden. Het betrof veelal juristen.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 1989AA19890193
Schrijfoproep van Amnesty International ten aanzien van Turkije tegen marteling en executies tijdens hechtenis en buitengerechtelijke executies.
Verdieping | Verdiepend artikelmaart 1993AA19930180
In dit artikel wordt een oproep gedaan om een brief te sturen naar de Servische regering als reactie op de dood van een Albanese advocaat.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 1992AA19920100
In dit artikel van Amnesty International wordt een schrijfoproep gedaan tegen mensenrechtenschendingen in India. In India vindt marteling en verkrachting plaats en dood in hechtenis.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 1992AA19920257
While the interception of boats packed with migrants has become a daily routine in the last decade in the Mediterranean region, irregular migration by sea is neither a new nor solely a Mediterranean phenomenon. Nonetheless, the recent case of Aquarius ignited political debates full of hatred and imposed a renewed thorough legal analysis of the phenomenon. In this article, the authors identify the applicable legal regimes, as well as their possible limits, which enables the design of new or alternative approaches to Aquarius-like incidents. 
