Resultaat 13–17 van de 17 resultaten wordt getoond
J.H.H.M. Dorscheidt
Opinie | Opiniërend artikelapril 2018AA20180289
E.B. van Veen
In dit artikel, behorend bij de rode draad 'de positie van onbekwamen in het recht', wordt ingegaan op de invloed van mensenrechten op de onbekwaamheidsverklaring van bepaalde personen en de vertegenwoordigingsbevoegdheid. Er wordt daarnaast in gegaan op de gedwongen behandeling van mensen.
Overig | Rode draad | De positie van onbekwamen in het rechtjuni 1991AA19910484
N. Holtrust, I. de Hondt
In dit artikel geven de eerdere auteurs van een artikel in Ars Aequi een reactie op de binnengekomen kritieken.
Opinie | Reactie/nawoordjanuari 1993AA19930024
M.M. Dolman, M.W. Hesselink
In dit artikel wordt verslag gedaan van een symposium over aids en besmettingsrisico's. Op het symposium werd aandacht besteed aan residentiële hulpverlening voor geestelijk gehandicapten en verslaafden, het testen van Hiv ten behoeve van derden. Ook kwamen de medische en juridische kanten van zorgverlening aan de orde.
Verdieping | Studentartikelmaart 1991AA19910222
A.C. Hendriks
Over de afbreking van een zwangerschap zijn de meningen op z’n zachtst gezegd verdeeld. In Nederland heeft de zwangere vrouw tot het moment dat de foetus zelfstandig levensvatbaar is – rond de 24-wekengrens – een vrijwel absoluut zelfbeschikkingsrecht. Daarna wordt meer waarde gehecht aan de belangen van de foetus. Naarmate deze zich verder ontwikkelt komt hem meer rechtsbescherming toe. Het zelfbeschikkingsrecht van de zwangere staat echter op gespannen voet met de belangen van het ongeboren kind voordat het levensvatbaar is, indien het wordt blootgesteld aan ernstige gevaren voor zijn ontwikkeling en gezondheid omdat de moeder tijdens de zwangerschap bijvoorbeeld stug blijft doorroken. Er moeten mogelijkheden komen om toekomstige kinderen in urgente gevallen te beschermen tegen deze ‘prenatale kindermishandeling’, aldus prof. Hendriks.
Opinie | Amusemei 2010AA20100304
Over de afbreking van een zwangerschap zijn de meningen op z’n zachtst gezegd verdeeld. In Nederland heeft de zwangere vrouw tot het moment dat de foetus zelfstandig levensvatbaar is – rond de 24-wekengrens – een vrijwel absoluut zelfbeschikkingsrecht. Daarna wordt meer waarde gehecht aan de belangen van de foetus. Naarmate deze zich verder ontwikkelt komt hem meer rechtsbescherming toe. Het zelfbeschikkingsrecht van de zwangere staat echter op gespannen voet met de belangen van het ongeboren kind voordat het levensvatbaar is, indien het wordt blootgesteld aan ernstige gevaren voor zijn ontwikkeling en gezondheid omdat de moeder tijdens de zwangerschap bijvoorbeeld stug blijft doorroken. Er moeten mogelijkheden komen om toekomstige kinderen in urgente gevallen te beschermen tegen deze ‘prenatale kindermishandeling’, aldus prof. Hendriks. 
