Resultaat 121–132 van de 135 resultaten wordt getoond
Amnesty International
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 1989AA19890990
In november 1991 is een oproep gedaan ten behoeve van een advocaat die destijds al meer dan tien jaar gevangen zat als gewetensgevangene in Syrië.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 1991AA19911003
Artikel waarin door Amnesty International een schrijfoproep wordt geplaatst voor China om kritiek te uiten op de gevangenneming van politieke criticasters.
Verdieping | Verdiepend artikelseptember 1994AA19940592
Amnesty International vraagt juristen om de autoriteiten van Pakistan te schrijven. In de brief, opgesteld in het Engels of Urdu, verzoekt u om onmiddellijke en onvoorwaardelijke intrekking van deze anti-terrorisme wet.
Verdieping | Verdiepend artikeljuni 1998AA19980592
S. Reynaers
Het recente wetsvoorstel tot versterking van de positie van het slachtoffer in het strafproces, heeft de strekking de rechtspositie van het slachtoffer in zowel theoretisch als symbolisch opzicht sterk te verbeteren. Deze ontwikkeling is echter niet zonder risicos. De mogelijk hieruit voortvloeiende negatieve implicaties getuigen van het feit dat er wellicht nog belangrijke knelpunten te overwinnen zijn. De relatie tussen slachtofferrechten en mensenrechten, de spanning tussen slachtoffer-rechten en de rechten van de verdachte en de integratie van twee verschillende subsystemen het recht en de psychologie geven aanleiding tot vragen die nopen tot een grondslagenrechtelijke herbezinning. Dit artikel beoogt een bijdrage te leveren aan de discussie over de vraag of een koers-wijziging in deze geboden is.
Verdieping | Studentartikeljuli 2006AA20060461
H.G. Schermers
Dit is het vijfde overzicht van zaken die door de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn verwezen en waarover binnen het komende jaar een uitspraak van het Hof kan worden verwacht. Evenals vorige keren zijn een tiental zaken gelicht uit de stroom van zaken die aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn voorgelegd. Wij hopen hiermee de belangrijkste zaken onder de aandacht van de lezers van Ars Aequi te brengen. Omdat prof. Schermers in juli 1996 is afgetreden als lid van de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens zal dit zijn laatste bijdrage zijn in deze rubriek.
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 1996AA19960758
Dit is het tweede overzicht van zaken die door de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn verwezen en waarover binnen het komende jaar een uitspraak van het Hof kan worden verwacht. Evenals vorige keer zijn een tiental zaken gelicht uit de stroom van zaken die aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn voorgelegd. De auteurs hopen hiermee de voor de Nederlandse studenten belangrijkste zaken onder de aandacht van de lezer van Ars Aequi te brengen.
Verdieping | Verdiepend artikelapril 1995AA19950260
Dit is het vierde overzicht van zaken die door de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn verwezen en waarover binnen het komende jaar een uitspraak van het Hof kan worden verwacht. Evenals vorige keren zijn een tiental zaken gelicht uit de stroom van zaken die aan het Europese Hof voor de Rechten van de Mens zijn voorgelegd. Wij hopen hiermede de belangrijkste zaken onder de aandacht van de lezers van Ars Aequi te brengen. In de verslagperiode (1 oktober 1995-1 februari 1996) werden 209 zaken door de Commissie naar het Comité van Ministers verwezen. 131 daarvan betroffen de duur van procedures in Italië. Van deze 209 zaken verwees de Commissie er 19 naar het Hof. Nog twee andere werden door de Turkse regering aan het Hof voorgelegd. De resterende 188 zaken worden door het Comité van Ministers van de Raad van Europa afgedaan.
Verdieping | Verdiepend artikelapril 1996AA19960253
L.P. Dikkers
This article discusses the emerging trend to treat climate change as a human rights problem. This serves as an argument for an evolutive interpretation of the ECHR that does more justice to the nature of the problem of climate change.
Verdieping | Studentartikelfebruari 2022AA20220089
T.P. Spijkerboer
In de afgelopen jaren is de positie van LHBT-vluchtelingen verbeterd, omdat een aantal kwestieuze praktijken om hun asielverzoeken af te wijzen is afgeschaft. Toch blijft er spanning bestaan tussen de restrictieve manier waarop mensenrechten worden geïnterpreteerd in de context van asiel, en de ruimere interpretatie daarbuiten. Zo beslissen ambtenaren over de gender- en seksuele identiteit van asielzoekers, en wordt strafbaarstelling van homoseksuele handelingen in het land van herkomst niet als vervolging in de zin van de vluchtelingendefinitie aangemerkt.
Rode draad | Recht en seksualiteitseptember 2016AA20160668
O. Spijkers
In het rechtbankvonnis (2015) in de Urgenda-zaak werd het nalaten van de Nederlandse Staat om de uitstoot van broeikasgassen vanuit Nederlands grondgebied tot een aanvaardbaar niveau terug te (doen) brengen, beschouwd als een schending van de zorgplicht (gevaarzetting) van artikel 6:162 lid 2 Burgerlijk Wetboek. Door dit nalaten bracht Nederland de eigen bevolking in gevaar. In 2018 kwalificeerde het gerechtshof datzelfde nalaten door de Staat als een schending van de mensenrechten van de Nederlandse bevolking, in het bijzonder het recht op leven en een schone leefomgeving. In deze bijdrage onderzoek ik of de Urgenda-zaak gezien kan worden als een succesvol voorbeeld van strategisch procederen voor mensenrechten, dat wil zeggen het op een strategische manier inzetten van een juridische procedure, waarin de mensenrechten centraal staan, om op deze wijze te proberen algemene beleidswijzigingen teweeg te brengen in het belang van de samenleving als geheel. Daarbij kijk ik ook naar de reactie van de Nederlandse samenleving op deze procedure. Die lijkt verdeeld. Sommige Nederlandse burgers beschouwen Urgenda als een stichting die moedig opkomt voor de goede zaak, anderen hebben juist meer sympathie voor de weifelende Nederlandse Staat.
Opinie | Opiniërend artikelmaart 2019AA20190191
S.F. Blockmans
Naar aanleiding van het debacle omtrent de kwestie Oostenrijk is in het Verdrag van Nice de bestaande procedure voor het nemen van sanctiemaatregelen tegen een lidstaat die zich schuldig maakt aan schending van de beginselen van democratie, de rechtsstaat en eerbiediging van mensenrechten en fundamentele vrijheden aangescherpt. Maar zolang het EU-Verdrag niet voorziet in een uittredings-en/of uitstotingsclausule mist de Europese Unie een belangrijk wapen in de strijd voor de bescherming van de gemeenschappelijke Europese waarden.
Bijzonder nummer | De toekomst van de Europese integratiemei 2001AA20010331
This article discusses the emerging trend to treat climate change as a human rights problem. This serves as an argument for an evolutive interpretation of the ECHR that does more justice to the nature of the problem of climate change. 
In de afgelopen jaren is de positie van LHBT-vluchtelingen verbeterd, omdat een aantal kwestieuze praktijken om hun asielverzoeken af te wijzen is afgeschaft. Toch blijft er spanning bestaan tussen de restrictieve manier waarop mensenrechten worden geïnterpreteerd in de context van asiel, en de ruimere interpretatie daarbuiten. Zo beslissen ambtenaren over de gender- en seksuele identiteit van asielzoekers, en wordt strafbaarstelling van homoseksuele handelingen in het land van herkomst niet als vervolging in de zin van de vluchtelingendefinitie aangemerkt. 
In het rechtbankvonnis (2015) in de Urgenda-zaak werd het nalaten van de Nederlandse Staat om de uitstoot van broeikasgassen vanuit Nederlands grondgebied tot een aanvaardbaar niveau terug te (doen) brengen, beschouwd als een schending van de zorgplicht (gevaarzetting) van artikel 6:162 lid 2 Burgerlijk Wetboek. Door dit nalaten bracht Nederland de eigen bevolking in gevaar. In 2018 kwalificeerde het gerechtshof datzelfde nalaten door de Staat als een schending van de mensenrechten van de Nederlandse bevolking, in het bijzonder het recht op leven en een schone leefomgeving. In deze bijdrage onderzoek ik of de Urgenda-zaak gezien kan worden als een succesvol voorbeeld van strategisch procederen voor mensenrechten, dat wil zeggen het op een strategische manier inzetten van een juridische procedure, waarin de mensenrechten centraal staan, om op deze wijze te proberen algemene beleidswijzigingen teweeg te brengen in het belang van de samenleving als geheel. Daarbij kijk ik ook naar de reactie van de Nederlandse samenleving op deze procedure. Die lijkt verdeeld. Sommige Nederlandse burgers beschouwen Urgenda als een stichting die moedig opkomt voor de goede zaak, anderen hebben juist meer sympathie voor de weifelende Nederlandse Staat. 
