Resultaat 1–12 van de 38 resultaten wordt getoond
L. Kaemingk, H. Wattendorff
In dit redactionele artikel wordt aandacht besteed aan de Commissie onderzoek medische praktijk inzake euthanasie (commissie Remmelink). Deze commissie doet onderzoek naar meer dan alleen de juridische kanten van levensbeëindiging op verzoek. De redacteuren benadrukken dat het destijds geldende art. 293 Sr (euthanasie is onder alle omstandigheden strafbaar) niet meer strookte.
Opinie | Redactioneeljuli 1990AA19900422
E. Pans
Aan de hand van een strafrechtelijke casus worden enkele vragen gesteld en vervolgens uitgewerkt.
Perspectief | Rechtsvraagoktober 2005AA20050879
R. de Bock, J.F.L. Roording
Catharina Irma Dessaur (1931) studeerde filosofie, eerst te Amsterdam, later te Leiden. Tijdens haar studie was zij werkzaam in het onderwijs en op het ministerie van CRM. Bij prof. mr. W.H. Nagel in Leiden, waar zij van 1968 tot 1972 wetenschappelijk medewerker was, promoveerde ze in 1971 op 'Foundations of Theory-Formation in Criminology'. Sinds 1971 was zij verbonden aan het Criminologisch Instituut van de Katholieke Universiteit te Nijmegen, vanaf 1973 als hoogleraar. Op 1 juli 1988 heeft zij afscheid genomen van de KU, ter gelegenheid waarvan zij onlangs een rede hield. Zij was redactielid van Delikt en Delinkwent en schreef onder het pseudoniem Andreas Burnier vele romans en essays. In dit interview blikt ze terug op haar tijd als hoogleraar en haar tijd op de KU.Daarnaast bespreekt ze haar visie op de taak van de criminologie, de doodstraf en euthanasie. Ook de rol van vrouwen in de criminaliteit en de positie van vrouwen in de wetenschap komt aan de orde.
Verdieping | Interviewnovember 1988AA19880746
In deze rechtsvraag wordt een strafrechtelijke casus geschetst waarbij verschillende aspecten van het op verzoek beëindigen van iemands leven aan bod komen.
Perspectief | Rechtsvraagapril 2005AA20050312
N. Rozemond
Overig | Rode draad | Canon van het Rechtapril 2010AA20100285
T.J.M. Mertens
Bestaat er slechts een gradueel verschil tussen het recht op leven en de andere, aan de mens als mens toekomende rechten of is het recht op leven van een andere orde? En verder: wat impliceert dat recht en wie gaat er eigenlijk over? Deze vragen komen hier aan de orde zonder ze te antwoorden. Wie weet immers wat dat is: leven?
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2021AA20210907
M.A.J.M. Buijsen
Deze bijdrage gaat in op de evaluatie van de Wet toetsing levensbeindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl). De onderzoekers stellen vast dat de wet over het algemeen behoorlijk functioneert en slaagt in het bereiken van de doelen gesteld door de wetgever. Wel zijn hierbij door onderzoekers wijzigingsvoorstellen gedaan, die tot op heden echter weinig aandacht hebben gekregen. In deze bijdrage worden de aanbevelingen besproken die tot verdere decriminalisering zouden leiden. Hierbij worden kritische aantekeningen gezet bij het zelfstandig zonder achterliggende strafrechtelijke sanctie functioneren van de Wtl.
Verdieping | Verdiepend artikelseptember 2007AA20070669
D.J. Jansen, E.Ph.R. Sutorius
In dit artikel, behorende bij de rode draad 'De positie van onbekwamen in het recht' wordt ingegaan op de juridische kwalificatie en positie van het levenstestament. Dit document dat in twee delen valt te onderscheiden - enerzijds een verzoek aan de arts om euthanasie en anderzijds een verzoek om de geneeskundige behandeling te stoppen - staat in dit artikel centraal. Onder andere komt de non-reanimatieverklaring aan de orde. Verder worden de functie, elementen en de rechtskracht van het levenstestament besproken. Daarnaast wordt er ingegaan op het medisch oordeel van de arts ten opzichte van het zelfbeschikkingsrecht van de arts.
Overig | Rode draad | De positie van onbekwamen in het rechtnovember 1991AA19910990
C. Kelk
Hoge Raad 28 april 1989, nr. 2238, ECLI:NL:HR:1989:AD0762 (mrs. Bronkhorst, Van den Blink, Beekhuis, Mout en Govaerts) (gegeven na conclusie van A-G Fokkens tot verwerping van het beroep). De beslissing van een medicus om niet over te gaan tot de operatie van het mongoloïde kind (geboren met het syndroom van Down), dat leed aan een duodenum atresie (afsluiting van de maag en de twaalfvingerige darm) alsmede tot het beëindigen van de medische behandeling, welke het kind genoot, waarna het kind is overleden, kan naar het oordeel van het Hof en van de Hoge Raad de toets van de redelijkheid doorstaan. Hierbij waren een aantal omstandigheden van belang. Deze worden in onderstaande bijdrage nader toegelicht. Ook wordt ingegaan op de gecompliceerde materie van de omissiedelicten, de bijzondere zorgplichten, de wijze van marginale toetsing in de bezwaarschriftprocedure alsmede de rol van de arts. In de noot wordt tevens kritiek geuit op de bezwaarschriftprocedure, waarin een omstreden en zeer gecompliceerde kwestie werd beslecht. Hiermee wordt volgens de auteur zowel de aard van de bezwaarschriftprocedure als het belang van de zaak zelf geweld aangedaan: voor een vóórprocedure was het onderzoek te verstrekkend, voor een onderzoek ten gronde was het té oppervlakkig.
Annotaties en wetgeving | Annotatieoktober 1989AA19890862
De algemene leerstukken van het materiële strafrecht (daderschap en causaliteit, opzet en schuld, strafuitsluitingsgronden, poging, voorbereiding en deelneming) verduidelijkt aan de hand van de casuïstiek.
9789069169453 - 20-05-2011
J.P. de Haan
Veel voor- én tegenstanders van de nieuwe euthanasiewet denken dat euthanasie voorheen slechts gedoogd werd, maar dat het nu gelegaliseerd is. In werkelijkheid verandert deze wet echter, inhoudelijk gezien, zowel feitelijk als juridisch weinig aan de reeds bestaande situatie. Een belangrijk doel van de wet is dat artsen euthanasie in een groter aantal gevallen melden, opdat de maatschappelijke controle op de euthanasiepraktijk vergroot wordt. Het is echter zeer twijfelachtig of de enkele symbolische betekenis van deze wet tot een grotere meldingsbereidheid zal leiden.
Opinie | Opiniërend artikelnovember 2001AA20010882
Bestaat er slechts een gradueel verschil tussen het recht op leven en de andere, aan de mens als mens toekomende rechten of is het recht op leven van een andere orde? En verder: wat impliceert dat recht en wie gaat er eigenlijk over? Deze vragen komen hier aan de orde zonder ze te antwoorden. Wie weet immers wat dat is: leven? 
De algemene leerstukken van het materiële strafrecht (daderschap en causaliteit, opzet en schuld, strafuitsluitingsgronden, poging, voorbereiding en deelneming) verduidelijkt aan de hand van de casuïstiek. 
