Maandbladartikel
Resultaat 121â132 van de 6758 resultaten wordt getoond
Deze zomer werd door de Hoge Raad van India een commissie van zeven bedaagde rechtsgeleerden ingesteld om een inventaris te maken van de schatten in de Padmanabhaswamy-tempel in Trivandrum. Het resultaat was verbluffend. De commissie trof in zes ondergrondse schatkamers kiloâs goud en edelstenen aan. Het pronkstuk is een gouden beeld van een meter hoog, rijk bezaaid met diamanten, robijnen en smaragden. De totale waarde van de inventaris wordt inmiddels geschat op ruim 19,5 miljard euro. Interessanter nog dan de vraag waar de 19,5 miljard euro vandaan komt of waarom het daar ligt, is de vraag aan wie het toebehoort. Dat was de aanleiding voor het onderzoek door de bedaagde rechtsgeleerden: een rechtszaak die nu in hoogste instantie speelt tussen de familie van de laatste Maharaja en de deelstaat Kerala. Van wie is de schat? 
In hoeverre kan de bestudering van Romeins en Byzantijns recht toegevoegde waarde hebben bij de uitleg en de toepassing van het huidige recht? Aan de hand van een voorbeeld zal ik in deze bijdrage op die vraag ingaan. Ik zal mij daarbij richten op de discussie die in Nederland is ontstaan over groepsaansprakelijkheid (art. 6:166 BW). Naar aanleiding van Byzantijnse en westerse commentaren over groepsaansprakelijkheid zal ik ook ingaan op de verhouding tussen de Byzantijnse en de westerse juridische traditie en de rol die Byzantijns recht kan spelen bij de interpretatie van het Corpus Iuris Civilis. 
Neminem laedit qui suo iure utitur. Over burenruzies, loze schoorstenen en evident ongegronde vorderingen. Deze amuse illustreert de waarde van de bestudering van de rechtsgeschiedenis aan de hand van het leerstuk misbruik van bevoegdheid. 
Het is mijn bedoeling het beeld dat voor Nederlandse juristen ârasâ er in de rechtsgeschiedenis nooit toe deed bij te stellen. Eerder deed ik dat aan de hand van korte biografieĂ«n van enkele Nederlandse juristen en de rol van het denken over ârasâ in hun werk als wetgever, rechter en wetenschapper. In deze bijdrage onderzoek ik Nederlandse jurisprudentie in de periode voor 1970, waarin ik naga hoe rechters in rechterlijke beslissingen betekenissen van ârasâ (re)produceerden. 
Rechters hebben de vrijheid om factoren zoals schuldbesef, berouw en spijtbetuigingen mee te nemen in hun straftoemetingsbeslissing. Het is onduidelijk of ze dit in de praktijk ook doen. Eerdere onderzoeken leidden tot tegenstrijdige bevindingen. Uit eigen verricht onderzoek (systematische rechtspraakanalyse) blijkt dat rechters in de meervoudige kamers deze factoren, samen met andere factoren, wel degelijk soms in aanmerking nemen bij de straftoemeting. 
Rechtsvergelijking is nuttig en hoeft niet moeilijk te zijn. Bij een juiste aanpak kunnen ook eerstejaars rechtenstudenten er op een zinvolle manier mee kennismaken. Dan moet wel worden gekozen voor de functionele benadering. 
Cyberflashing: het ongevraagd toezenden van digitale afbeeldingen van de eigen of een anders genitaliĂ«n vormt een zedenmisdrijf (art. 240 lid 2 en 240a Sr), maar gaat in de aanhangige Wet seksuele misdrijven (WSM) gelden als overtreding tegen de openbare orde. Hoe verhoudt die keuze zich tot de grondslag van de WSM, zijnde de bescherming van de seksuele wilsvrijheid? Resultaat 121â132 van de 6758 resultaten wordt getoond
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties