De annotatie lijkt tegenwoordig minder hoog te worden aangeslagen dan voorheen. Zo zien verschillende faculteiten de noot nog slechts als ‘vakpublicatie’. De bewijslast dat de noot toch ‘wetenschappelijk’ is, ligt bij de auteur. Dat dwingt ons na te denken over een vraag die voorheen altijd evident leek: wat is eigenlijk de waarde van de annotatie? Het stellen van deze vraag leidt vervolgens onvermijdelijk tot verdere discussie. Is de hedendaagse annotatie niet te veel verworden tot een korte en weinig kritische samenvatting? Hoe ziet de ideale annotatie er dan wél uit? Wat mag van een annotator worden verwacht en wat niet? In deze reeks, gebaseerd op een viertal lezingen naar aanleiding van de 300e NJ-annotatie van professor Henk Snijders, komen al deze vragen aan bod.