M. Gijsen, E. Verheijen

In mei 1986 werden in Nederland parlementsverkiezingen gehouden. Deze mondden uit in een bestendiging van het CDA/VVD-kabinet. In het regeerakkoord van het kabinet Lubbers-II werden aanzetten gegeven tot een wijziging van artikel 23 Gw. Gezien het herhaaldelijk mislukken van eerdere voorstellen is het de vraag of dit nieuwe voorstel kans van slagen heeft. Om inzicht te krijgen in de problematiek van de herziening van artikel 23 Gw zullen wij een kort overzicht geven van de herzieningspogingen in respectievelijk 1976 en 1985. Uit deze voorgeschiedenis hebben we factoren gedistilleerd die van invloed zijn geweest op de moeizaam verlopen herziening. Samen met een analyse van de tekst over artikel 23 Gw in het regeerakkoord van het kabinet Lubbers-II vormde dit een basis voor interviews met representanten uit de politiek, de wetenschap en de belangenorganisaties. Deze interviews hebben wij gebruikt om een antwoord te vinden op de vraag naar de haalbaarheid van dit voorstel. Deze vraagstelling heeft niet alleen betrekking op de mogelijkheden van het huidige grondwetsartikel maar ook op de wenselijkheid van toekomstig beleid ten aanzien van het onderwijs, dus duidelijk met een politieke achtergrond.

november 1987
AA19870687

C. Fetter

In dit artikel wordt de vraag behandeld in hoeverre de undercover-agent, hier 'lokbeambte' genoemd, zichzelf kan vrijwaren van de mogelijkheid strafrechtelijk aansprakelijk te worden gesteld door een beroep op het ontbreken van de materiële wederrechtelijkheid van zijn activiteiten, die formeel (uitlokking tot) een strafbaar feit inhouden. Na een inleidende begripsbepaling en een waar gebeurd verhaal over een door twee lokbeambten betrapte weduwe, wordt de opzetleer bekritiseerd, die veel is gebruikt om tot straffeloosheid van de lokbeambte te komen. Daarna volgt een beschouwing over het ontbreken van de materiële wederrechtelijkheid in het algemeen en tenslotte een toepassing van dit leerstuk op het geval van de lokbeambte.

november 1987
AA19870673

P. van Essen

Het Rode Kruis is een organisatie gericht op het verzachten van het menselijk leed. Meer bekendheid geven aan het humanitaire recht is een van haar taken. Sinds een aantal jaren houdt het Rode Kruis zich bezig met de relatie gewapend conflict - mensenrechten. Het is van mening dat deze rechten tijdens een oorlogssituatie gerespecteerd dienen te worden. Door het helpen van slachtoffers van oorlogen of andere rampen draagt het Rode Kruis ook zeker mee aan het respect voor mensenrechten. Het Rode Kruis kan echter nooit de plaats van een staat innemen en zal altijd zijn Grondbeginselen moeten handhaven.

november 1987
AA19870698