rechter
Resultaat 25–36 van de 51 resultaten wordt getoond
De artikelen 24 en 25 Rv geven een richtsnoer voor de taakverdeling tussen rechter en partijen. De rechter is enerzijds gebonden aan wat partijen aan hun stellingen ten grondslag hebben gelegd, maar moet anderzijds wel de rechtsgronden aanvullen. Dat levert voor de rechter een complex spanningsveld op. Misschien kunnen we ook zonder deze bepalingen. 
Tegen de achtergrond van een responsieve vormgeving van de rechtsstaat wordt in dit stuk nagegaan hoe wetgever, rechter en bestuursorganen kunnen bijdragen aan het meer burgervriendelijk maken van het bestuursrecht. Een groter gewicht voor algemene beginselen in verhouding tot dwingende wetsbepalingen, en een meer rechtsstaat-conforme interpretatie van artikel 120 Grondwet moeten daarbij voorkomen dat de rechtsstaat voor de burger wordt gesloten. 
Bestuursorganen overschrijden beslistermijnen nogal eens. Sinds 2009 heeft de bestuursrechter de mogelijkheid om een dwangsom te verbinden aan een uitspraak waarin is geoordeeld dat een bestuursorgaan een besluit moet nemen binnen een door de rechter bepaalde termijn. Deze dwangsommen lijken in de praktijk echter lang niet altijd te werken. In deze bijdrage wordt onderzocht of er wellicht alternatieve mogelijkheden zijn die ervoor zorgen dat bestuursorganen wel tijdig besluiten nemen. In het bijzonder zal worden ingegaan op enkele bestuursorganen waar meer structurele problemen lijken te spelen. 
Elke lidstaat van de Europese Unie draagt een rechter voor bij het Hof van Justitie, die vervolgens door de 27 lidstaten gezamenlijk wordt benoemd. Voor Nederland is dat van 2010 tot 2024 Sacha Prechal geweest. In oktober 2024 eindigde haar termijn als rechter bij het hof en nam Ben Smulders de functie over. In dit interview spreekt de redactie van Ars Aequi met Prechal over haar tijd als EU-rechter en met Smulders over zijn komende periode bij het hof. Daarnaast bespreken we algemene ontwikkelingen binnen het Hof van Justitie en het Unierecht. 
De rechter moet volgens de wet rechtspreken. Aan de wet liggen immers democratisch tot stand gekomen keuzes ten grondslag. Is de wet onduidelijk, dan kan de bedoeling van de wetgever worden achterhaald in de totstandkomingsgeschiedenis. Met behulp van een selectief gebruik van de parlementaire geschiedenis legitimeert de rechter evenwel ook regelmatig door hemzelf gewenste maatschappelijke uitkomsten. Die praktijk is niet zonder bedenkingen, zeker niet wanneer daardoor individuele vrijheidsrechten in de verdrukking komen. 
Net zoals rechtspraak soms op politiek terrein komt, vervullen politici weleens semi-rechterlijke functies. Maar de jongste impeachment van Donald Trump roept de vraag op of zij daar nog wel geschikt voor zijn. 
Naar Franz Kafka wordt vaak verwezen als symbool van kille bureaucratie en overdreven regelzucht. Volgens Lukas van den Berge waarschuwt Kafka ons juist voor wat er kan gebeuren als beambten zich niet aan algemene regels houden. Maar belangrijker nog: zijn werk herinnert ons aan de verantwoordelijkheid die wij dragen voor ons eigen handelen en beslissen. Voor juristen valt het belang daarvan haast niet te overschatten. Resultaat 25–36 van de 51 resultaten wordt getoond
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties