Toont alle 12 resultaten
T.J.M. Mertens
Bestaat er slechts een gradueel verschil tussen het recht op leven en de andere, aan de mens als mens toekomende rechten of is het recht op leven van een andere orde? En verder: wat impliceert dat recht en wie gaat er eigenlijk over? Deze vragen komen hier aan de orde zonder ze te antwoorden. Wie weet immers wat dat is: leven?
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2021AA20210907
L. van Troost
Overig | Rode draad | Canon van het Rechtoktober 2010AA20100732
J.H. Gerards
Hard cases; wat te doen wanneer er een Siamese tweeling wordt geboren, waarvan duidelijk is dat als ze worden gescheiden één kind zal sterven, maar als ze dat niet worden gescheiden beiden zullen sterven, en de ouders tegen de scheiding zijn.
Opinie | Amusemei 2007AA20070409
Y. Buruma
Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 4 mei 2001, Application no. 24746/94, ECLI:CE:ECHR:2001:0504JUD002474694 (Hugh Jordan v. The United Kingdom). In de noot van prof. Y. Buruma bij dit arrest wordt ingegaan op art. 2 EVRM waarbij het recht op leven centraal staat. In het arrest en de noot wordt besproken in hoeverre de staat een onderzoeksplicht heeft bij een fataal slachtoffer veroorzaakt door geweld van staatswege.
Annotaties en wetgeving | Annotatieseptember 2001AA20010665
L.M. Komp
Artikel 2 van het EVRM bepaalt dat het recht van eenieder op leven wordt beschermd door de wet. Desondanks zijn in de afgelopen 30 jaar naar schatting 40.000 mensen omgekomen bij een poging op irreguliere wijze de EU te bereiken. Lisa-Marie Komp deed onderzoek naar de vraag of EU-lidstaten juridisch aansprakelijk zijn voor het grote aantal doden.
Literatuur | Proefschriftbijdragejanuari 2022AA20220073
W.L.J.M. Duijst , E. Thoonen
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2018AA20180777
G. den Hartogh
In het recente Pretty-arrest heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens vastgesteld dat onder het EVRM staten het recht hebben om hulp bij suïcide categorisch te verbieden. De overwegingenvan het Hof maken duidelijk hoe het recht op leven (art. 2) opgevat moet worden: het recht beschermt niet de vrijheid om zelf over leven en dood te beschikken, en zelfs niet het subjectieve belang van de rechthebbende, maar het leven als een objectief rechtsgoed. Toch wordt legalisering van hulp bij suïcide en euthanasie daarmee niet uitgesloten. De mogelijke rechtvaardiging daarvoor zou via het recht op een privé-leven (art. 8) moeten lopen. Bij legalisering geldt de eis dat kwetsbare personen worden beschermd, maar staten hebben een zekere beoordelingsvrijheid om te bepalen of dat het geval is.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2003AA20030096
S.R. Damminga, R.M. Pasma
In dit artikel komt de morele vraag aan de orde inzake een uitspraak van het Engelse Court of Appeal over de scheiding van een siamese tweeling waarbij een afweging gemaakt moet worden tussen de kwaliteit van leven van de beide kinderen.
Opinie | Redactioneelfebruari 2003AA20030087
december 1999
M.L. van Emmerik
september 2004
W.R. Kastelein
C. Samkalden, H. Snijders
De nieuwe wettelijke regeling van euthanasie heeft geleid tot heftige reacties uit binnen- en buitenland. Een van de kritiekpunten is dat euthanasie in strijd zou zijn met het recht op leven, zoals onder andere vastgelegd in artikel 2 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en fun- damentele vrijheden(hierna:EVRM). Interpretatie van artikel 2 EVRM kan echter niet leiden tot de conclusie dat euthanasie in strijd is met het daar omschreven recht op leven.
Verdieping | Verdiepend artikeljuli 2001AA20010558
B.C. van Beers
Mag een arts op grond van een eerder opgestelde euthanasieverklaring het leven van haar diep demente patiënt beëindigen, omdat zij meent dat er sprake is van uitzichtloos, ondraaglijk lijden, zelfs als de inmiddels wilsonbekwaam geworden patiënt zelf expliciet zegt (nog) niet dood te willen? Onlangs beantwoordde de rechtbank Den Haag deze vraag bevestigend. Dit artikel biedt een kritische juridische en rechtsfilosofische analyse van het vonnis.
Opinie | Opiniërend artikelfebruari 2020AA20200141
Bestaat er slechts een gradueel verschil tussen het recht op leven en de andere, aan de mens als mens toekomende rechten of is het recht op leven van een andere orde? En verder: wat impliceert dat recht en wie gaat er eigenlijk over? Deze vragen komen hier aan de orde zonder ze te antwoorden. Wie weet immers wat dat is: leven? 
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten. 
Mag een arts op grond van een eerder opgestelde euthanasieverklaring het leven van haar diep demente patiënt beëindigen, omdat zij meent dat er sprake is van uitzichtloos, ondraaglijk lijden, zelfs als de inmiddels wilsonbekwaam geworden patiënt zelf expliciet zegt (nog) niet dood te willen? Onlangs beantwoordde de rechtbank Den Haag deze vraag bevestigend. Dit artikel biedt een kritische juridische en rechtsfilosofische analyse van het vonnis. 
