Resultaat 1–12 van de 18 resultaten wordt getoond
M.A.J.M. Buijsen
Een nawoord bij de reactie op het artikel: 'Een geen-bezwaarsysteem voor post mortem orgaandonatie: een kwestie van principe'.
Opinie | Reactie/nawoordjuni 2004AA20040425
M. Scheele
Een reactie op het artikel: 'Een geen-bezwaarsysteem voor post mortem orgaandonatie: een kwestie van principe'.
Opinie | Reactie/nawoordjuni 2004AA20040422
De wet op de orgaandonatie heeft niet het gewenste effect, het aantal donoren blijft achter bij het aantal patienten dat vraagt om een orgaan. Daarom gaan er nu geluiden op om en systeem van geen bezwaar in te voeren, waarbij iedereen donor is tenzij hij/zij aangeeft geen donor te willen zijn.
Verdieping | Verdiepend artikeljanuari 2004AA20040022
Nederland kent een groot tekort aan donorganen. In de ogen van velen is de sterfte onder patiënten op de lange wachtlijsten voor orgaantransplantaties vermijdbaar, daar de tekorten vaak ook toegeschreven worden aan het beslissysteem van de Wet op de orgaandonatie (WOD). Met enige regelmaat wordt daarom een lans gebroken voor de invoering van een geen-bezwaarsysteem (na overlijden zijn mensen orgaandonor, tenzij zij daartegen bezwaar kenbaar hebben gemaakt), omdat men gelooft dat daarmee meer donororganen beschikbaar komen. Steevast is een fel maatschappelijk debat het gevolg. Tot op heden is er onvoldoende politieke steun voor een systeemwijziging. Men houdt vast aan het systeem van expliciete toestemming (na overlijden zijn mensen geen orgaandonor, tenzij zij van toestemming blijk hebben gegeven). Ondertussen wordt de WOD stilletjes beetje bij beetje verspijkerd.
Verdieping | Verdiepend artikelfebruari 2014AA20140093
W.L.J.M. Duijst , E. Thoonen
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2018AA20180777
maart 2007
W.R. Kastelein
september 1993
G.A. van Eikema Hommes
juni 1997
december 1998
december 2001
maart 2002
december 2002
Nederland kent een groot tekort aan donorganen. In de ogen van velen is de sterfte onder patiënten op de lange wachtlijsten voor orgaantransplantaties vermijdbaar, daar de tekorten vaak ook toegeschreven worden aan het beslissysteem van de Wet op de orgaandonatie (WOD). Met enige regelmaat wordt daarom een lans gebroken voor de invoering van een geen-bezwaarsysteem (na overlijden zijn mensen orgaandonor, tenzij zij daartegen bezwaar kenbaar hebben gemaakt), omdat men gelooft dat daarmee meer donororganen beschikbaar komen. Steevast is een fel maatschappelijk debat het gevolg. Tot op heden is er onvoldoende politieke steun voor een systeemwijziging. Men houdt vast aan het systeem van expliciete toestemming (na overlijden zijn mensen geen orgaandonor, tenzij zij van toestemming blijk hebben gegeven). Ondertussen wordt de WOD stilletjes beetje bij beetje verspijkerd. 
Algemeen wordt aangenomen dat het medisch beroepsgeheim over de dood heen reikt. Dit leidt in de praktijk echter nogal eens tot dilemma’s die nadere verkenning behoeven. In deze bijdrage worden deze dilemma’s rondom het medisch beroepsgeheim na de dood vanuit verschillende invalshoeken belicht door mensenrechtelijke, bestuursrechtelijke, civielrechtelijke, strafrechtelijke en tucht- en klachtrechtelijke aspecten te belichten. 
