Resultaat 1561–1572 van de 12335 resultaten wordt getoond
A.J. Tekstra
Traditioneel gezien is de positie van de fiscus vastgelegd in fiscale en bestuursrechtelijke regels, maar de fiscus bedient zich in toenemende mate van instrumenten die privaatrechtelijk zijn. Deze ontwikkeling wordt beschreven en er wordt onderzocht in hoeverre zij positief valt te duiden, dan wel of daar grenzen aan moeten worden gesteld.
9789069165257 - 19-11-2014
C.E. Ruers, D.F.H. Stein
Op 1 november 2009 trad artikel 19 lid 4 Invorderingswet 1990 (hierna: Iw) in werking. Met dit artikel wordt een extra verhaalsrecht gecreëerd voor de fiscus. Het artikel schept namelijk een verplichting voor een kredietinstelling, zoals een bank, om op vordering van de Ontvanger mee te werken aan voldoening van belastingaanslagen, zo nodig uit kredietruimte voortvloeiend uit een tussen de belastingplichtige/beslagdebiteur en de desbetreffende kredietinstelling gesloten overeenkomst. Naar onze mening past dit niet in deze tijd, waarin juist wordt gestreefd naar het terugbrengen van de (te) sterke positie van de fiscus enerzijds en het versterken van de positie van concurrente crediteuren anderzijds.
Opinie | Redactioneelapril 2010AA20100229
D.M. Stubbé
Hoe maken we Europa de meest concurrerende markt ter wereld in 2010? Hoe geven we optimaal vorm aan de vrijheid van vestiging van vennootschappen? En hoe komen we af van de strikte regelgeving rondom de Besloten Vennootschap (verder: BV), zodat het ondernemingsklimaat in Nederland aantrekkelijk blijft? Deze vragen hebben onder andere geleid tot het wetsvoorstel betreffende de Wet vereenvoudiging en flexibilisering BV-recht, dat ingediend is bij de Tweede Kamer op 31 mei 2007.
Verdieping | Studentartikeljanuari 2008AA20080035
M.M. Dolman
In strafzaken kan aan personen van zeer verschillende professie worden gevraagd hun gevoelen mede te delen betreffende hetgeen hun wetenschap hen leert omtrent datgene wat aan hun oordeel onderworpen is. De ballisticus, de grafoloog, de toxicoloog, zij kunnen alle gevraagd worden een deskundig oordeel te vellen ten behoeve van jusitie. De meest notoire deskundige in strafzaken is echter de forensisch psychiater. Zijn verschijning wordt veelal met wantrouwen en angst bezien want hij is degene die op voor leken onnaspeurbare wijze beslist of iemand 'gek' is of niet. Van zijn oordeel hangt af of een delinquent 'naar de gevangenis gaat zoals iedereen' of 'wordt opgesloten in een gekkenhuis'. Moge dit al voldoende reden zijn om eens nadere aandacht te besteden aan de forensisch psychiater in strafzaken, als men zich verdiept in de wijze waarop de psychiater in het strafproces wordt ingeschakeld en in zijn positie ten opzichte van de andere bij het proces betrokkenen en als men zich rekenschap geeft van het belang van zijn taakvervulling, dan valt een aantal bijzonderheden op die studie naar de figuur van de forensisch psychiater welhaast noodzakelijk maken. Aan die bijzonderheden besteedt de auteur aandacht.
Verdieping | Studentartikelfebruari 1990AA19900063
C.A.J.M. Kortmann
Conseil d’Etat 6 juni 1997 (Aquarone), l’Actualité juridique-Droit administratif 1997, p. 630, nr. 148683 In deze noot bij een uitspraak van het Franse Conseil d’Etat (Aquarone) komen de volgende onderwerpen aan bod: het Franse stelsel van rechtsbescherming tegen de overheid en de verhouding tussen (ongeschreven) volkenrecht en nationaal recht. Zie de volledige uitspraak: https://www.legifrance.gouv.fr/affichJuriAdmin.do?idTexte=CETATEXT000007976939
Annotaties en wetgeving | Annotatiejanuari 1998AA19980044
J.H.A. Lokin
In dit artikel behorende bij de rode draad 'Canon van het Recht' gaat Lokin in op de Franse revolutie. Deze revolutie is een aaneenschakeling van gebeurtenissen. In het artikel wordt beschreven wat de doelstellingen van de revolutie waren en hoe deze verwezenlijkt zouden moeten worden. Daarbij wordt met name in gegaan op het belang van wetgeving en wetboeken op tal van rechtsgebieden die er waren.
Overig | Rode draad | Canon van het Rechtmei 2009AA20090345
L.J. van den Herik
Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) (Vierde Sectie) 14 januari 2014, ECLI:CE:ECHR:2014:0114JUD003435606, Appl.No. 34356/06 en 40528/06 (Jones e.a. t. het Verenigd Koninkrijk)
Annotaties en wetgeving | Annotatieapril 2014AA20140299
M.V. Polak
Hof van Justitie Europese Gemeenschappen (HvJ EG) 8 november 2005, zaak C-443/03, ECLI:EU:C:2005:665 (Leffler/Berlin Chemie) Hof van Justitie Europese Gemeenschap Wat moet er gebeuren als een Nederlander een Duits bedrijf dagvaard, maar niet voldoet aan het taalvereiste van artikel 8 van de Betekeningsverordening? Het hof heeft gemeend dat eiser automatisch een recht van herstel heeft en dat het eventuele nationale recht op dit gebied irrelevant is.
Annotaties en wetgeving | Annotatiejanuari 2006AA20060057
A.J.M. Nuytinck
Hoge Raad 30 maart 2007, nr. R06/013HR, ECLI:NL:HR:2007:AZ5686, LJN: AZ5686, RvdW 2007, 357 Op artikel 1:24 BW gegrond verzoek tot doorhaling geslachtsaanduiding in geboorteakte zonder opneming nieuwe geslachtsaanduiding in die akte. Bestaat er ruimte voor aanpassing van de geslachtsaanduiding in de geboorteakte overeenkomstig de overtuiging van de betrokkene omtrent diens geslachtelijke identiteit? Afwijzing verzoek in het onderhavige geval niet in strijd met artikel 8 EVRM.
Annotaties en wetgeving | Annotatieseptember 2007AA20070685
M.F.J. Haak, J. Struycken
Redactioneel artikel waarin wordt ingegaan op de destijds bijzondere plannen van de minister van Justitie om eerder tot kwijtschelding van straf over te gaan bij goed gedrag door delinquenten. De redacteuren gaan dieper op dit voorstel in en analyseren de gevolgen voor onder meer de strafoplegging door de rechter.
Opinie | Redactioneelnovember 1994AA19940715
P.P.T. Bovend'Eert
De meeste Eerste Kamerleden hebben naast hun parlementaire functie een of meer andere functies bij de overheid, in het bedrijfsleven of bij maatschappelijke organisaties. Deze combinatie van functies kan risicovol zijn met het oog op (de schijn van) belangenverstrengeling. De nieuwe Gedragscode integriteit Eerste Kamer bevat een aantal voorschriften die het tegengaan van belangenverstrengeling betreffen. Eerste Kamerleden die in hun andere functies lobbyactiviteiten ontplooien, handelen in strijd met de gedragscode. Lobbyactiviteiten zijn niet verenigbaar met het Eerste Kamerlidmaatschap.
Opinie | Opiniërend artikelmei 2020AA20200475
E.R. Muller
In dit artikel gaat de auteur in op welke wijze de controle op inlichtingen- en veiligheidsdiensten geregeld is en hoe deze in de praktijk daadwerkelijk plaatsvindt. De auteur gaat daarbij met name in op de AIVD. Na de inleiding beschrijft de auteur de taken en bevoegdheden van de AIVD. Vervolgens stelt de auteur de uitgangspunten voor inlichtingen- en veiligheidsdiensten zoals legitimiteit en gescheiden inlichtingen- en opsporingsdiensten. In de vierde paragraaf wordt ingegaan op de sturing en controle. Hierbij komt de controle door het parlement, maar ook de Commissie van Toezicht aan bod. Tenslotte geeft de auteur, die eerder al op dit onderwerp promoveerde, een aantal aandachtspunten weer.
Verdieping | Studentartikelapril 2009AA20090223
Traditioneel gezien is de positie van de fiscus vastgelegd in fiscale en bestuursrechtelijke regels, maar de fiscus bedient zich in toenemende mate van instrumenten die privaatrechtelijk zijn. Deze ontwikkeling wordt beschreven en er wordt onderzocht in hoeverre zij positief valt te duiden, dan wel of daar grenzen aan moeten worden gesteld. 
De meeste Eerste Kamerleden hebben naast hun parlementaire functie een of meer andere functies bij de overheid, in het bedrijfsleven of bij maatschappelijke organisaties. Deze combinatie van functies kan risicovol zijn met het oog op (de schijn van) belangenverstrengeling. De nieuwe Gedragscode integriteit Eerste Kamer bevat een aantal voorschriften die het tegengaan van belangenverstrengeling betreffen. Eerste Kamerleden die in hun andere functies lobbyactiviteiten ontplooien, handelen in strijd met de gedragscode. Lobbyactiviteiten zijn niet verenigbaar met het Eerste Kamerlidmaatschap. 
In dit artikel gaat de auteur in op welke wijze de controle op inlichtingen- en veiligheidsdiensten geregeld is en hoe deze in de praktijk daadwerkelijk plaatsvindt. De auteur gaat daarbij met name in op de AIVD. Na de inleiding beschrijft de auteur de taken en bevoegdheden van de AIVD. Vervolgens stelt de auteur de uitgangspunten voor inlichtingen- en veiligheidsdiensten zoals legitimiteit en gescheiden inlichtingen- en opsporingsdiensten. In de vierde paragraaf wordt ingegaan op de sturing en controle. Hierbij komt de controle door het parlement, maar ook de Commissie van Toezicht aan bod. Tenslotte geeft de auteur, die eerder al op dit onderwerp promoveerde, een aantal aandachtspunten weer. 
