Resultaat 121–132 van de 12286 resultaten wordt getoond
L.J.A. Damen
Hoge Raad 25 september 2009, nr. 07/13362, ECLI:NL:HR:2009:BJ8524, LJN: BJ8524, NJB 2009, p. 2370, nr. 1812 Geen heffingsrente bij te late vaststelling van een belastingaanslag? Zorgvuldigheidsbeginsel doorbreekt ‘lex dura, sed tamen lex’. Legaliteitsbeginsel. Artikel 30f Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR); artikel 7:12 Algemene wet bestuursrecht (Awb); artikel 81, 82, 104 Grondwet; artikel 81 Wet op de rechterlijke organisatie (Wet RO).
Annotaties en wetgeving | Annotatiejanuari 2010AA20100032
J.G. Boot, H. van der Zwan
Dit redactioneel behandelt het vraagstuk van de vervangende hechtenis, oftewel de zogenaamde stok achter de deur om geldboetes geïnd te krijgen. Het blijkt echter dat veel mensen de vervangende hechtenis liever voldoen dan de boete.
Opinie | Redactioneelnovember 2004AA20040761
E. van Sliedregt
Gerechtshof Den Haag 7 juli 2011, nr. 22-002613-09, ECLI:NL:GHSGR:2011:BR0686, LJN: BR0686; Rechtbank 's-Gravenhage 23 maart 2009, nrs. 09/750009-06 en 09/750007-07, ECLI:NL:RBSGR:2009:BI2444, LJN: BI2444
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2011AA20110884
E. Koops, C.M. Stolte
Deze zomer werd door de Hoge Raad van India een commissie van zeven bedaagde rechtsgeleerden ingesteld om een inventaris te maken van de schatten in de Padmanabhaswamy-tempel in Trivandrum. Het resultaat was verbluffend. De commissie trof in zes ondergrondse schatkamers kilo’s goud en edelstenen aan. Het pronkstuk is een gouden beeld van een meter hoog, rijk bezaaid met diamanten, robijnen en smaragden. De totale waarde van de inventaris wordt inmiddels geschat op ruim 19,5 miljard euro. Interessanter nog dan de vraag waar de 19,5 miljard euro vandaan komt of waarom het daar ligt, is de vraag aan wie het toebehoort. Dat was de aanleiding voor het onderzoek door de bedaagde rechtsgeleerden: een rechtszaak die nu in hoogste instantie speelt tussen de familie van de laatste Maharaja en de deelstaat Kerala. Van wie is de schat?
Opinie | Amusenovember 2011AA20110776
D. Penna
In hoeverre kan de bestudering van Romeins en Byzantijns recht toegevoegde waarde hebben bij de uitleg en de toepassing van het huidige recht? Aan de hand van een voorbeeld zal ik in deze bijdrage op die vraag ingaan. Ik zal mij daarbij richten op de discussie die in Nederland is ontstaan over groepsaansprakelijkheid (art. 6:166 BW). Naar aanleiding van Byzantijnse en westerse commentaren over groepsaansprakelijkheid zal ik ook ingaan op de verhouding tussen de Byzantijnse en de westerse juridische traditie en de rol die Byzantijns recht kan spelen bij de interpretatie van het Corpus Iuris Civilis.
Verdieping | Verdiepend artikelnovember 2023AA20230873
E.G.D. van Dongen
Neminem laedit qui suo iure utitur. Over burenruzies, loze schoorstenen en evident ongegronde vorderingen. Deze amuse illustreert de waarde van de bestudering van de rechtsgeschiedenis aan de hand van het leerstuk misbruik van bevoegdheid.
Opinie | Amuseapril 2020AA20200318
J. Riphagen
Hoge Raad 6 april 2001, nr. C99/197HR, ECLI:NL:HR:2001:AB0904, JAR 2001, 80, NJ 2001, 333 (Van Kesteren/Rabobank) Een werknemer meldt zich na één jaar ziekte bij de werkgever omdat hij zijns inziens voldoende hersteld is om het werk te hervatten. De werkgever weigert hier op in te gaan onder verwijzing naar het oordeel van de medische dienst van het uitvoeringsorgaan van de WAO, welke dienst hem nog ongeschikt achtte, hetgeen in een besluit van 9 september 1992 was vastgelegd. Laatstbedoeld besluit werd echter door de Rechtbank, sector bestuursrecht, vernietigd waartegen het uitvoeringsorgaan geen hoger beroep instelde. De werknemer vordert in verband hiermee en in verband met de weigering tot toelating tot het werk loon (onder aftrek van de verkregen uitkering). De werkgever stelt onder andere dat hij de onjuistheid van het medisch oordeel niet had kunnen voorzien, zodat de gevolgen daarvan niet voor zijn risico behoren te komen.
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2002AA20020907
H.T.M. Kloosterhuis, C.E. Smith
In deze 'Vijf minuten rechtsfilosofie' schenken Carel Smith en Harm Kloosterhuis aandacht aan het Engelse beginsel '‘No man shall be permitted to take advantage of his own wrong’.
Perspectief | Columndecember 2019AA20191023
H.J. van Harten, J.H. Jans
Rechtbank Maastricht 19 mei 2006, nr. WB 03 / 451 BESLU, ECLI:NL:RBMAA:2006:AX, LJN: AX3105 (Woningstichting Sint Servatius/Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer) In deze noot wordt helder besproken welke stappen een nationale rechter moet nemen om te beoordelen of een ministeriële beschikking al dan niet in strijd is met EG-recht.
Annotaties en wetgeving | Annotatieseptember 2006AA20060655
B. de Hart
Het is mijn bedoeling het beeld dat voor Nederlandse juristen ‘ras’ er in de rechtsgeschiedenis nooit toe deed bij te stellen. Eerder deed ik dat aan de hand van korte biografieën van enkele Nederlandse juristen en de rol van het denken over ‘ras’ in hun werk als wetgever, rechter en wetenschapper. In deze bijdrage onderzoek ik Nederlandse jurisprudentie in de periode voor 1970, waarin ik naga hoe rechters in rechterlijke beslissingen betekenissen van ‘ras’ (re)produceerden.
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2021AA20210359
M. Verdickt
Rechters hebben de vrijheid om factoren zoals schuldbesef, berouw en spijtbetuigingen mee te nemen in hun straftoemetingsbeslissing. Het is onduidelijk of ze dit in de praktijk ook doen. Eerdere onderzoeken leidden tot tegenstrijdige bevindingen. Uit eigen verricht onderzoek (systematische rechtspraakanalyse) blijkt dat rechters in de meervoudige kamers deze factoren, samen met andere factoren, wel degelijk soms in aanmerking nemen bij de straftoemeting.
Verdieping | Studentartikeljuni 2023AA20230401
F.J. Fernhout
Rechtsvergelijking is nuttig en hoeft niet moeilijk te zijn. Bij een juiste aanpak kunnen ook eerstejaars rechtenstudenten er op een zinvolle manier mee kennismaken. Dan moet wel worden gekozen voor de functionele benadering.
Perspectief | Perspectiefartikelfebruari 2023AA20230148
Deze zomer werd door de Hoge Raad van India een commissie van zeven bedaagde rechtsgeleerden ingesteld om een inventaris te maken van de schatten in de Padmanabhaswamy-tempel in Trivandrum. Het resultaat was verbluffend. De commissie trof in zes ondergrondse schatkamers kilo’s goud en edelstenen aan. Het pronkstuk is een gouden beeld van een meter hoog, rijk bezaaid met diamanten, robijnen en smaragden. De totale waarde van de inventaris wordt inmiddels geschat op ruim 19,5 miljard euro. Interessanter nog dan de vraag waar de 19,5 miljard euro vandaan komt of waarom het daar ligt, is de vraag aan wie het toebehoort. Dat was de aanleiding voor het onderzoek door de bedaagde rechtsgeleerden: een rechtszaak die nu in hoogste instantie speelt tussen de familie van de laatste Maharaja en de deelstaat Kerala. Van wie is de schat? 
In hoeverre kan de bestudering van Romeins en Byzantijns recht toegevoegde waarde hebben bij de uitleg en de toepassing van het huidige recht? Aan de hand van een voorbeeld zal ik in deze bijdrage op die vraag ingaan. Ik zal mij daarbij richten op de discussie die in Nederland is ontstaan over groepsaansprakelijkheid (art. 6:166 BW). Naar aanleiding van Byzantijnse en westerse commentaren over groepsaansprakelijkheid zal ik ook ingaan op de verhouding tussen de Byzantijnse en de westerse juridische traditie en de rol die Byzantijns recht kan spelen bij de interpretatie van het Corpus Iuris Civilis. 
Neminem laedit qui suo iure utitur. Over burenruzies, loze schoorstenen en evident ongegronde vorderingen. Deze amuse illustreert de waarde van de bestudering van de rechtsgeschiedenis aan de hand van het leerstuk misbruik van bevoegdheid. 
Het is mijn bedoeling het beeld dat voor Nederlandse juristen ‘ras’ er in de rechtsgeschiedenis nooit toe deed bij te stellen. Eerder deed ik dat aan de hand van korte biografieën van enkele Nederlandse juristen en de rol van het denken over ‘ras’ in hun werk als wetgever, rechter en wetenschapper. In deze bijdrage onderzoek ik Nederlandse jurisprudentie in de periode voor 1970, waarin ik naga hoe rechters in rechterlijke beslissingen betekenissen van ‘ras’ (re)produceerden. 
Rechters hebben de vrijheid om factoren zoals schuldbesef, berouw en spijtbetuigingen mee te nemen in hun straftoemetingsbeslissing. Het is onduidelijk of ze dit in de praktijk ook doen. Eerdere onderzoeken leidden tot tegenstrijdige bevindingen. Uit eigen verricht onderzoek (systematische rechtspraakanalyse) blijkt dat rechters in de meervoudige kamers deze factoren, samen met andere factoren, wel degelijk soms in aanmerking nemen bij de straftoemeting. 
Rechtsvergelijking is nuttig en hoeft niet moeilijk te zijn. Bij een juiste aanpak kunnen ook eerstejaars rechtenstudenten er op een zinvolle manier mee kennismaken. Dan moet wel worden gekozen voor de functionele benadering. 
