Resultaat 1129–1140 van de 1192 resultaten wordt getoond
M. Moerings
Je bent ’s avonds aan het surfen op internet en belandt ‘toevallig’ op een pornosite. Je slaat een serie plaatjes op en komt enkele dagen later tot de ontdekking dat er kinderporno tussen zit. Of een vriend van je – altijd in voor een geintje – stuurt je een mail met een attachment, waarafbeeldingen met kinderporno bij zitten. Je slaat deze mail op. Besproken wordt wat strafbaar is en wat de gevaren zijn van deze nieuwe wetgeving.
Opinie | Opiniërend artikeljanuari 2003AA20030028
D.A. Groenewoud, B. Groothoff
Voetbalvandalisme vormt meer dan ooit een maatschappelijk probleem. In dit redactioneel wordt de vraag opgeworpen of bij de aanpak van dit probleem het bestaande juridische gereedschap volstaat of dat het aanscherping of uitbreiding verdient. De auteurs bezien het instrumentarium achtereenvolgens vanuit een strafrechtelijk, civielrechtelijk en bestuursrechtelijk perspectief en concluderen daarna dat de zere plek bij de uitvoering ligt.
Opinie | Redactioneeldecember 2022AA20220939
S. van de Bogaert
In deze mening vergelijkt de schrijver verschillende rechtsstelsels in haar strijd tegen voetbalvandalisme en geeft daarover zijn mening.
Opinie | Opiniërend artikelapril 2007AA20070329
W. van Rossum
In dit besproken proefschrift wordt onderzocht hoe verdachten zich gedragen tijdens een zitting en wat van hen verwacht wordt.
Literatuur | Proefschriftbijdragejuli 1997AA19970528
M.J. Dubelaar
In het oktobernummer van Ars Aequi verscheen een rechtsvraag over de (mogelijke) voorbereiding van een liquidatie. In dit artikel geeft Marieke Dubelaar antwoord op die rechtsvraag, en onthult wie de winnaar van de hoofdprijs van € 200 is.
Perspectief | Rechtsvraagmei 2022AA20220424
Beantwoord deze strafrechtelijke rechtsvraag van Marieke Dubelaar vóór 1 december 2021 en maak kans op € 200! Alle serieuze inzenders mogen een boek van Ars Aequi Libri uitkiezen.
Perspectief | Rechtsvraagoktober 2021AA20210951
T. Kooijmans
Hoge Raad 12 februari 2013, nr. 11/04157 J, ECLI:NL:HR:2013:BZ1956
Annotaties en wetgeving | Annotatiemaart 2014AA20140208
E. Sikkema
Een overzicht van de actuele stand van zaken rond de strafbaarstelling van voorbereidingshandelingen.
9789069166766 - 24-01-2012
Th.A. de Roos
Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM/ECHR) 5 juli 2001, ECLI:2001:0705JUD004108798, nr. 41087/98 (Philips v. The United Kingdom) Twistpunt in deze zaak is de Engelse regeling van de ontnemingsprocedure. Die kent een wettelijk vermoeden dat vermogen waarover de betrokkene in een bepaalde periode beschikt door criminele activiteiten is verkregen. De ontnemingsordering is volgens het hof geen 'criminal charge' in de zin van art. 6 lid 2 EVRM; daarom is in casu geen sprake van schending van die bepaling. Hiermee zit het hof op een andere lijn dan de Nederlandse rechtspraak en literatuur. Het hof toetst ambtshalve aan art. 6 lid 1 EVRM en komt tot de slotsom dat de Engelse rechter de rechten van de verdediging heeft gerespecteerd.
Annotaties en wetgeving | Annotatiedecember 2001AA20010996
M.S. Groenhuijsen
In deze bijdrage wordt een terugblik gegeven op het proefschrift dat de auteur 34 jaar geleden heeft verdedigd over schadevergoeding voor slachtoffers van delicten binnen het strafrecht. Hoewel het destijds een goede dissertatie was die veel invloed heeft gehad op de wetgeving en rechtspraktijk op dit terrein, is de auteur in de navolgende decennia op belangrijke punten van mening veranderd. Zo is de strikt juridische benadering van destijds tegenwoordig ingeruild voor een meer multidisciplinaire behandeling van het onderwerp die wordt gevoed door de tak van wetenschap die we als ‘victimologie’ aanduiden. Voorts wordt schadevergoeding tegenwoordig veel meer dan destijds geplaatst in het bredere kader van een correcte bejegening en van participatie in het strafgeding door de getroffene van een misdrijf.
Literatuur | Voortschrijdend inzichtnovember 2019AA20190908
De Hoge Raad betracht van oudsher de nodige terughoudendheid bij het toetsen van de bewijsbeslissing, nu het antwoord op de bewijsvraag in de kern een feitelijke aangelegenheid betreft waarin de Hoge Raad als cassatierechter niet te veel wil treden. Wat betreft de invulling van het bewijsrecht (die paar regels die het juridisch kader vormen waarbinnen de bewijsbeslissing moet worden genomen), heeft de Hoge Raad zich altijd tamelijk formalistisch én coulant opgesteld, hetgeen erin heeft geresulteerd dat de wettelijke bewijsregeling is uitgehold en zich geen echte juridische bewijstheorie heeft ontwikkeld. In dit artikel wordt nader ingegaan op de rol van het recht bij de bewijsbeslissing en de opstelling van de Hoge Raad ter zake de normering van die beslissing. Betoogd wordt dat de Hoge Raad wel degelijk meer zou kunnen betekenen, maar dat vanzelfsprekend niet alle openliggende vragen op dit terrein in de cassatierechtspraak kunnen worden opgelost.
Rode draad | Rechtsvorming door de Hoge Raadjuni 2015AA20150528
P. Groenhuis
In deze reactie gaat de auteur in op een eerder artikel in Ars Aequi waarin de nieuwe wetgeving wordt besproken met betrekking tot schending van vormvoorschriften in het strafproces. De auteur gaat in op de wenselijkheid en de werking van de nieuwe regels rondom vormvoorschriften.
Opinie | Reactie/nawoorddecember 1996AA19960752
Een overzicht van de actuele stand van zaken rond de strafbaarstelling van voorbereidingshandelingen. 
De Hoge Raad betracht van oudsher de nodige terughoudendheid bij het toetsen van de bewijsbeslissing, nu het antwoord op de bewijsvraag in de kern een feitelijke aangelegenheid betreft waarin de Hoge Raad als cassatierechter niet te veel wil treden. Wat betreft de invulling van het bewijsrecht (die paar regels die het juridisch kader vormen waarbinnen de bewijsbeslissing moet worden genomen), heeft de Hoge Raad zich altijd tamelijk formalistisch én coulant opgesteld, hetgeen erin heeft geresulteerd dat de wettelijke bewijsregeling is uitgehold en zich geen echte juridische bewijstheorie heeft ontwikkeld. In dit artikel wordt nader ingegaan op de rol van het recht bij de bewijsbeslissing en de opstelling van de Hoge Raad ter zake de normering van die beslissing. Betoogd wordt dat de Hoge Raad wel degelijk meer zou kunnen betekenen, maar dat vanzelfsprekend niet alle openliggende vragen op dit terrein in de cassatierechtspraak kunnen worden opgelost.
