Het vluchtelingenrecht is een rechtsgebied dat volop in de aandacht staat, niet alleen van juristen maar ook van de politiek en het grote publiek. Dit boek geeft een grondige beschrijving en analyse van het Nederlandse vluchtelingenrecht. Het is bedoeld voor het onderwijs en de rechtswetenschap en -praktijk, voor beleidsmakers, en voor alle anderen die zich bij het onderwerp betrokken voelen.

Na een inleidend hoofdstuk, waarin de ontwikkeling van het vluchtelingenrecht in de twintigste eeuw wordt geschetst, wordt in de hoofdstukken 2 en 3 ingegaan op de vluchtelingendefinitie, en op andere regels uit het internationale recht die verwijdering van asielzoekers naar hun land van herkomst verbieden (zoals artikel 3 EVRM). Na deze in hoofdzaak internationaalrechtelijke hoofdstukken, komt in hoofdstuk 4 en 5 het Nederlandse systeem van de verblijfsvergunningen asiel aan de orde, inclusief de weigeringsgronden. In hoofdstuk 6 wordt een bijzondere weigeringsgrond besproken: de tegenwerping dat, als de asielzoeker al bescherming nodig zou hebben, die in een ander land geboden kan worden (een veilig derde land). In hoofdstuk 7 wordt de Nederlandse asielprocedure beschreven. Het afsluitende hoofdstuk 8 bevat een kritische analyse van de jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State op de drie belangrijkste punten: bewijs, de intensiteit van de rechterlijke toetsing en het trechtermodel.

Dit is het enige boek over het Nederlandse vluchtelingenrecht. Het bevat niet alleen een diepgaande beschrijving van het zuiver nationale vluchtelingenrecht en het Vluchtelingenverdrag, maar beschrijft ook nauwkeurig het EG-asielrecht dat recent tot stand is gekomen en op afzienbare termijn invloed op het Nederlandse vluchtelingenrecht zal gaan hebben. Daarnaast wordt gedetailleerd ingegaan op de jurisprudentie van het mensenrechtenhof, het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, en op de betekenis van deze jurisprudentie voor de Nederlandse asielprocedure.