Vind een Maandblad-aflevering
Kies de maand en het jaar waarin het nummer dat je zoekt is verschenen en ga naar de aflevering.
* Van 2012 tot en met heden vind je naast de artikelen van de betreffende maand ook het volledige nummer integraal.
* Vóór 2012 vind je per nummer alleen de losse artikelen die in dat nummer zijn verschenen en kun je niet het volledige nummer integraal bekijken.
Maandblad september 2012





Een partij die in de precontractuele fase onderhandelingen afbreekt wanneer dat onaanvaardbaar is of die in de contractuele fase weigert door te onderhandelen totdat een gerechtvaardigd breekpunt in de onderhandelingen is bereikt, kan worden veroordeeld om de onderhandelingen voort te zetten. Maar: hoe zinvol is zo’n veroordeling? Is het voor de veroordeelde partij niet betrekkelijk eenvoudig om aan de veroordeling te voldoen maar vervolgens de onderhandelingen op te blazen? Heeft het nog wel zin om te trachten tot zaken te komen met een onwillige wederpartij? En wanneer is een dergelijke vordering niet toewijsbaar? Kortom: wat is het nut en waar liggen de grenzen van een veroordeling tot dooronderhandelen? Deze en een aantal aanpalende vragen staan centraal in dit artikel.
Edwin Woerdman en Stefan Weishaar, rechtseconomen uit Groningen, laten zien dat lobbygedrag in klimaatrecht tot regels en uitzonderingen heeft geleid die de efficiëntie van de emissiemarkt belemmeren. Emissiehandel is een efficiënt instrument voor klimaatbeleid, maar industrielobby’s droegen bij aan een overschot aan emissierechten in het systeem. Industrielobby’s hebben inefficiënte sluitings- en uitbreidingsregels bepleit en gekregen. De meest recente, eveneens succesvolle industrielobby is die voor inefficiënte compensatie van indirecte emissiekosten. Hun conclusie is dat beleidsmakers en juristen zich minder tot dergelijke inefficiënties moeten laten verleiden.
In dit artikel worden enkele (voorgestelde) wijzingen in wet en beleid aangaande de rechten van slachtoffers in het strafproces besproken en op hun merites beoordeeld. Niet alle ontwikkelingen zijn even positief te beoordelen. Sommige voorstellen kunnen in de praktijk juist nadelige effecten hebben voor de slachtoffers en andere zullen de rechten van verdachten ongeoorloofd inperken. De auteurs vragen zich af of er wel nieuwe initiatieven moeten worden gelanceerd, en er niet beter eerst goed kan worden gekeken hoe de bestaande rechten correct kunnen worden uitgevoerd.
Wie in de buurt van een rechtbank, gevangenis of jeugdinrichting woont kan regelmatig witte busjes met het neutrale opschrift 'Dienst Vervoer en Ondersteuning' voorbij zien komen. Het zijn 'boevenwagens', waarin Justitie discreet van hun vrijheid beroofde personen vervoert. Ook zij hebben recht op bescherming van hun persoonlijke levenssfeer, iets dat niet altijd het geval is geweest.
Kasper Jansen promoveerde op 4 april 2012 cum laude aan de Universiteit Leiden op het proefschrift Informatieplichten. In zijn proefschrift over informatieplichten (plichten tot vergaring of verstrekking van informatie) betoogt hij dat iedere mededelings- of waarschuwingsplicht logischerwijze wordt begrensd door de eigen verantwoordelijkheid van de te informeren partij, zodat normaliter geen mededeling behoeft te worden gedaan van (en ook niet behoeft te worden gewaarschuwd voor) informatie die de wederpartij reeds kent of behoort te kennen. In dit artikel illustreert hij dit aan de hand van de arrestenRabobank Vaart en Vecht/X, Van Dalfsen/Gemeente Kampen en Eurosportief/Wesselink.