Vind een Maandblad-aflevering
Kies de maand en het jaar waarin het nummer dat je zoekt is verschenen en ga naar de aflevering.
* Van 2012 tot en met heden vind je naast de artikelen van de betreffende maand ook het volledige nummer integraal.
* Vóór 2012 vind je per nummer alleen de losse artikelen die in dat nummer zijn verschenen en kun je niet het volledige nummer integraal bekijken.
Maandblad januari 2012
In deze bijdrage zal aandacht worden besteed aan de vraag wie kan worden gezien als partij bij een overeenkomst, en aansluitend hierop: wie zijn derden? Sluiten de begrippen ‘partij’ en ‘derde’ elkaar uit, of bestaan er overlappingen? Daarnaast zal worden gekeken naar de problematiek van de samenhangende overeenkomsten, waarbij de vraag kan worden gesteld of degene die partij is bij de ene overeenkomst, ook contractuele rechten kan ontlenen aan de overeenkomsten die met deze eerste overeenkomst samenhang vertonen. Tot slot zal worden onderzocht op welke wijze contractencomplexen, waarvan de samenhang zo sterk is dat kan worden gesproken van een contractengroep, kunnen worden afgebakend in die zin dat kan worden vastgesteld welke contractanten in dat complex, ondanks het feit dat ze geen directe bilaterale contractuele band met elkaar hebben, elkaar toch kunnen aanspreken op grond van contractuele rechten. 
De dood leeft, en daarmee ook het erfrecht. Wie college mag geven met onderwerpen als de vermoorde bruid, Edelweiβexecuteurs, de erfrechtelijke likranden aan liefdesbrieven, honden die erven, erfrechtelijke vergiffenis en keukenmessen, mag niet klagen. Ook op feesten en partijen scoort het onderwerp prima. Aan Magere Hein ontkomt men immers niet en de erfrechtelijke verhalenverteller heeft al gauw gehoor. 
Het klassieke retorische advies om in een juridisch pleidooi vooral ook emotionele overtuigingsmiddelen te gebruiken blijkt nog steeds relevant, omdat uit modern onderzoek naar emoties en naar oordeelsvorming blijkt dat emoties onvermijdelijk en constitutief zijn bij het rechterlijk oordeel. 
Vooraf aan dit artikel het Voorwoord Rode draad '20 jaar Nieuw BW' door P.W. (Wouter) den Hollander, D.F.H. (Daniël) Stein en J.J. (Joep) Wolfhagen.
Precies 20 jaar geleden werd het Nieuw BW ingevoerd. Althans, het algemeen vermogensrecht van de Boeken 3, 5 en 6 en een deel van Boek 7. Tegen de achtergrond van dit jubileum presenteert de redactie bij wijze van Rode Draad 2012 de serie ‘20 jaar Nieuw BW’. Heeft het Nieuw BW gebracht wat er destijds van werd verwacht? Hebben de afschaffing van de fiduciaire zekerheden en de grootschalige invoering van risicoaansprakelijkheden het burgerlijk recht ingrijpend veranderd of zijn deze in de praktijk geruisloos geaccommodeerd? Welke megatrends beheersen het familierecht, het ondernemingsrecht en het algemeen vermogensrecht? Hoe verhoudt het BW zich tot het oprukkende Europees privaatrecht? 
De 27 lidstaten van de Europese Unie hebben elk één rechter in het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Voor ons land is dat Sacha Prechal, die in 1959 werd geboren in Tsjecho-Slowakije. Kort na de Praagse lente in 1968 kwam zij naar Nederland, waar zij tussen 1977 en 1983 rechten studeerde in Groningen. Na haar studie werd zij universitair docent Europees recht in Maastricht en werkte zij enkele jaren bij het Hof van Justitie als referendaris. Vervolgens werd zij docent aan de UvA, waar zij in 1995 cum laude promoveerde op een proefschrift over de werking van Europese richtlijnen. Na haar promotie werd Prechal hoogleraar Europees recht in Tilburg en, vanaf 2003, in Utrecht. In 2010 volgde haar benoeming tot rechter bij het Europese Hof. Ars Aequi vroeg haar naar haar drijfveren, de dagelijkse gang van zaken bij het Hof en de turbulente tijden die de Unie op dit moment doormaakt. 
Elke rechtenstudent wordt tijdens zijn studie geconfronteerd met de gedachte dat het strafrecht moet worden beschouwd als ultimum remedium; alleen als (is gebleken dat) geen enkel ander middel geschikt is, dient te worden gekozen voor de inzet van het strafrecht. De in de toepassing van het strafrecht besloten liggende gedachte van subsidiariteit gaat in die zin reeds aan het gehele strafrecht vooraf. Het is echter geen geheim dat de ultimum remedium-gedachte het de laatste jaren moeilijk heeft. 
The International Criminal Court (ICC) became a reality with the adoption of the Rome Statute on 17 July 1998 and its entry into force on 1 July 2002. The Court is a permanent institution and self-standing international organization, established beyond the United Nations – but in fact existing and operating in close connection with it. One of the most contentious issues of the negotiations that led to the adoption of the Court’s constitution was the issue of its jurisdiction. An important question for analysis is the following: how little of an international crime need take place on State Party territory for the Court to have jurisdiction? This is the main question that will be addressed in this article.