Over de faillissementscurator, de bevoegdheid van individuele schuldeisers en de bestrijding van misbruik van rechtspersonen

Een theoretische bepaling van de positie van de faillissementscurator geschiedt veelal met behulp van vertegenwoordigingsconstructies; men noemt de curator vertegenwoordiger van de gefailleerde of van de schuldeisers. Ook betoogt men wel dat hij geheel krachtens eigen recht fungeert. De bepaling van de positie van de curator heeft gevolgen voor de rechten van de individuele schuldeisers. Binnen faillissement is de curator als enige bevoegd om de actio Pauliana in te stellen. Is hij ook als enige bevoegd om tegen een derde de onrechtmatige daadsactie in te stellen, wanneer die derde betrokken is geweest bij bedrieglijke benadeling van de schuldeisers? Of kunnen ook de individuele schuldeisers die derde aanspreken?