Het declaratoir vonnis in kort geding

Het positieve recht is niet een vaststaand gegeven. Enerzijds volgt het de veranderingen in de samenleving en anderzijds kan het ook een sturende functie uitoefenen. Met behulp van de verschillende interpretatiemethoden, met name de doelmatigheidsinterpretatie, is het mogelijk het ‘vastgelegde’ recht aan te passen aan de behoeften van de tijd. In dit artikel wil de auteur nagaan of een dergelijke verandering mogelijk is met betrekking tot de toepassing van het kort geding, met name ter verkrijging van een declaratoir vonnis. De toelaatbaarheid van zo’n vonnis wordt bekeken vanuit twee invalshoeken. Ten eerste wordt onderzocht of de vereisten die gelden ten aanzien van een kort geding zich verzetten tegen de toelating van een declaratoire uitspraak binnen deze procedure. Ten tweede wordt nagegaan of de toelating van zo’n vonnis ook wenselijk is gezien de wensen en de behoeften van de praktijk.