Auteur, uitgever en reprorecht

Auteurs, maar vooral uitgevers van wetenschappelijke publicaties ondervinden in toenemende mate nadeel van de gegroeide, niet meer te beteugelen (foto-)kopieerpraktijk. Het kopiëren is een geheel nieuwe zelfstandige vorm van exploitatie van auteursrechtelijk beschermde geschriften geworden. In 1972 meende de wetgever een regeling in de Auteurswet 1912 te moeten opnemen die enerzijds tegemoet kwam aan de in de samenleving bestaande behoefte aan snelle informatieoverdracht en anderzijds de auteur een beloning moest garanderen voor het gebruik van zijn werk door derden. Deze zogenaamde reprorechtregeling heeft tot op heden slechts kopiëren gelegaliseerd en vrijwel geen enkele auteur of uitgever enig financieel voordeel opgeleverd.