Showing all 8 results
A. van Veen
Sinds 1848 is de formele wetsprocedure globaal hetzelfde gebleven. Steeds luider klinkt de kritiek dat dit wetgevingsmechanisme van 'regering en Staten-Generaal gezamenlijk' traag en inefficiënt zou zijn. Eind 1992 bracht de Commissie-Kortmann een uitgebreid rapport uit over de formele wetsprocedure. In dit artikel volgt een bespreking van dit rapport.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingjuli 1993AA19930563
M. Nap
Als de regering en de Staten-Generaal van mening verschillen over lastige vragen rondom de Grondwet, kijken ze vaak naar de Raad van State. Waarom is dat eigenlijk zo, en doen ze daar verstandig aan? Dit artikel belicht de rol van de (Afdeling advisering van de) Raad van State als hoeder van de Grondwet, in het bijzonder bij de totstandkoming van wetgeving.
Rode draad | Grenzeloze Grondwettendecember 2022AA20220990
E.Y. van Vugt
Naar aanleiding van het recordbrekende aantal moties in 2022 stelt dit artikel de vraag wat een motie precies is, voor welke doelen de Kamer dit instrument gebruikt en wat dit instrument staatsrechtelijk relevant maakt. Beargumenteerd wordt voorts dat maatregelen om het aantal moties naar beneden te krijgen, zoals het instellen van quota, neerkomen op symptoombestrijding. Het recordaantal moties is namelijk niet het probleem, maar een uitingsverschijnsel van iets fundamentelers: de veranderende rolopvatting van de Kamer.
Verdieping | Verdiepend artikelmei 2024AA20240401
P.A.J. van den Berg
In 2010 werd door twee parlementariërs een wetsvoorstel ingediend, dat ertoe strekt om de deelname van de koning aan de regering te beëindigen. De vorst zou zich volledig moeten toeleggen op zijn functie als staatshoofd. In dit stuk wordt betoogd dat de dubbelfunctie van de koning het gevolg is van de opkomst van het parlementaire stelsel en dat het wetsvoorstel uit 2010 past in de lijn van die historische ontwikkeling.
Blauwe pagina's | Recht en politiekmei 2020AA20200436
W.J. Verkerk
In dit artikel wordt ingegaan op het initiatiefrecht van de Tweede Kamer in geval dat de regering al op soortgelijk gebied een wet wenst in te voeren en in hoeverre dit het recht van de de Tweede Kamer doorkruist. Aan de hand van praktijkvoorbeelden wordt nagegaan hoe met zo een situatie wordt omgegaan.
Opinie | Opiniërend artikelseptember 1997AA19970571
september 1993
E.J. Dommering, N.A.N.M. van Eijk, A.W. Hins, G.A.I. Schuijt
J.Th.J. van den Berg
Tegenover een parlement dat gebrekkige aandacht toont voor de constitutionaliteit van de wetgeving, staat een rechterlijke macht die zich lang niet altijd meer door de wet alleen laat leiden. Vooral in de politiek is de irritatie over het handelen van de rechter toegenomen, waarop rechters opmerkelijk defensief reageren. Tijd om te waken voor overdrijving, maar ook voor nieuwe concentratie op waarde en inhoud van de wet.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2020AA20200864
C.A.J.M. Kortmann
Rechtsvraag op het gebied van het staatsrecht waarbij de ontbinding van de Tweede Kamer, instemming met ontbinding en bezwaar en beroep tegen ontbindingsbesluit van de regering.
Perspectief | Rechtsvraagmaart 1997AA19970177
Naar aanleiding van het recordbrekende aantal moties in 2022 stelt dit artikel de vraag wat een motie precies is, voor welke doelen de Kamer dit instrument gebruikt en wat dit instrument staatsrechtelijk relevant maakt. Beargumenteerd wordt voorts dat maatregelen om het aantal moties naar beneden te krijgen, zoals het instellen van quota, neerkomen op symptoombestrijding. Het recordaantal moties is namelijk niet het probleem, maar een uitingsverschijnsel van iets fundamentelers: de veranderende rolopvatting van de Kamer.
In 2010 werd door twee parlementariërs een wetsvoorstel ingediend, dat ertoe strekt om de deelname van de koning aan de regering te beëindigen. De vorst zou zich volledig moeten toeleggen op zijn functie als staatshoofd. In dit stuk wordt betoogd dat de dubbelfunctie van de koning het gevolg is van de opkomst van het parlementaire stelsel en dat het wetsvoorstel uit 2010 past in de lijn van die historische ontwikkeling. 
Tegenover een parlement dat gebrekkige aandacht toont voor de constitutionaliteit van de wetgeving, staat een rechterlijke macht die zich lang niet altijd meer door de wet alleen laat leiden. Vooral in de politiek is de irritatie over het handelen van de rechter toegenomen, waarop rechters opmerkelijk defensief reageren. Tijd om te waken voor overdrijving, maar ook voor nieuwe concentratie op waarde en inhoud van de wet. 
