Toont alle 6 resultaten
M.W. Hesselink, H. Wattendorff
M.R. Wijnholt studeerde rechten in Groningen. Na zijn studie was hij korte tijd advocaat. Hij voelde zich in de advocatuur echter niet goed thuis omdat hij daarvoor, naar eigen zeggen, te weinig vechtlust had. Na enige tijd gewerkt te hebben op het kabinet van de burgemeester van Den Haag koos hij voor een loopbaan bij de rechterlijke macht. In 1957 werd hij substituut-officier van justitie in Suriname. Hij keerde terug naar Nederland in 1960 waar hij een griffiestage bij de Amsterdamse rechtbank volgde. Na zijn griffiestage werd hij rechter bij de rechtbank Amsterdam. In 1965 promoveerde hij in Groningen op 'Strafrecht in Suriname'. In 1966 vertrok Wijnholt naar de Nederlandse Antillen waar hij rechter was in het Hof van Justitie tot 1969. Na zijn terugkeer bij de Amsterdamse rechtbank maakt hij daar de provo-processen mee. Hij herinnert zich deze jaren als een fantastische tijd. Na van 1975 tot 1977 vice-president van de rechtbank in Amsterdam te zijn geweest, vertrok hij in 1977 naar de strafkamer van de Hoge Raad. In 1980 keerde hij de Hoge Raad de rug toe om President van de rechtbank te Den Haag te worden. Van deze stap heeft hij nooit spijt gehad. In Den Haag zitten de mooiste zaken, aldus Wijnholt. Wijnholt ontwikkelde zich tot een rechter die er niet voor schroomt de overheid, indien nodig, op de vingers te tikken. Zijn onbevangen optreden tegenover wetgever en bestuur rechtvaardigt hij door erop te wijzen dat het bestuur oneindig veel machtiger is dan de rechter. De vonnissen van Wijnholt blinken uit door helderheid en scherpzinnigheid. Door zijn practische benadering weet hij als geen ander gecompliceerde juridische problemen op te lossen. In januari 1990 vertrok Wijnholt andermaal naar de Nederlandse Antillen om daar President van het Hof van Justitie te worden. Hij beschouwt dit ambt als een mooie afsluiting van zijn loopbaan. Op 2 januari 1990, vlak voor zijn vertrek naar de Antillen, hadden twee redactieleden een gesprek met hem.
Verdieping | Interviewmaart 1990AA19900150
D.J. Hesemans
In deze bijdrage wordt ingegaan op de belangrijkste wijzigingen die met de Wet herziening gerechtelijke kaart zijn doorgevoerd en de doelstellingen en achtergronden van deze wijzigingen. Daarbij wordt in het bijzonder aandacht besteed aan de behandeling van de wet in de Tweede en Eerste Kamer. Tot slot wordt aandacht besteed aan de totstandkoming van de nieuwe arrondissementen Gelderland en Overijssel.
Annotaties en wetgeving | Wetgevingnovember 2013AA20130860
J.P. de Haan
Rechterswisselingen – wanneer een andere rechter dan degene die de mondelinge behandeling heeft gedaan de beslissing neemt – worden al sinds jaar en dag onwenselijk gevonden. In dit artikel beschrijft Jurriaan de Haan de rechtsvorming die sinds de HR-uitspraak Van Dun c.s./Staat heeft plaatsgevonden op het gebied van de rechterswisseling in de civiele procedure. Ook bespreekt hij de door de Rechtspraak in dezelfde periode opgestelde regels. De regels die volgen uit de rechtspraak van de Hoge Raad en de regels van de Rechtspraak sluiten namelijk niet geheel op elkaar aan.
Verdieping | Verdiepend artikelapril 2023AA20230257
A.W. Jongbloed
Rechtsvraag op het gebied van het burgerlijk procesrecht. In de casus worden verschillende conflicten geschetst. Bij elk conflict dient beantwoord te worden welke rechter bevoegd is om van het conflict kennis te nemen en op welke wijze en door wie het geding aanhangig dient te worden gemaakt.
Perspectief | Rechtsvraagseptember 1993AA19930697
R. Hollemans
De rechter-commissaris houdt toezicht op het beheer en vereffening van de failliete boedel door de curator. In deze aflevering van de Blauwe Pagina’s bepleit Ruben Hollemans dat rechtbanken moeten streven naar specialisatie van rechters-commissarissen. Door zich te specialiseren in het faillissementstoezicht kunnen zij immers effectiever toezicht houden op de gespecialiseerde en ervaren curatoren.
Blauwe pagina's | Liever kwijt dan rijkseptember 2023AA20230612
B. Wessels
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 2017AA20170965
Rechterswisselingen – wanneer een andere rechter dan degene die de mondelinge behandeling heeft gedaan de beslissing neemt – worden al sinds jaar en dag onwenselijk gevonden. In dit artikel beschrijft Jurriaan de Haan de rechtsvorming die sinds de HR-uitspraak Van Dun c.s./Staat heeft plaatsgevonden op het gebied van de rechterswisseling in de civiele procedure. Ook bespreekt hij de door de Rechtspraak in dezelfde periode opgestelde regels. De regels die volgen uit de rechtspraak van de Hoge Raad en de regels van de Rechtspraak sluiten namelijk niet geheel op elkaar aan. 
De rechter-commissaris houdt toezicht op het beheer en vereffening van de failliete boedel door de curator. In deze aflevering van de Blauwe Pagina’s bepleit Ruben Hollemans dat rechtbanken moeten streven naar specialisatie van rechters-commissarissen. Door zich te specialiseren in het faillissementstoezicht kunnen zij immers effectiever toezicht houden op de gespecialiseerde en ervaren curatoren. 
