Natura 2000
Toont alle 9 resultaten
Extern salderen is sinds de PAS-uitspraak voor boeren een van de weinige mogelijkheden om een Wet natuurbescherming-vergunning te verkrijgen. In dit artikel gaat de auteur in op het systeem van extern salderen en de civielrechtelijke kwalificatie van de stikstofdepositieruimte. Daarbij wordt een vergelijking gemaakt met fosfaatrechten. Bekeken wordt of er redenen zijn stikstofdepositieruimte civielrechtelijk op dezelfde manier vorm te geven. 
Dat iets een sterke gewoonte is, wil niet zeggen dat het ook een goede gewoonte is. Het buiten laten loslopen van ‘huiskatten’ lijkt er uitsluitend één van de eerste categorie. De gevolgen voor wilde dieren, van vogels tot vleermuizen, zijn bepaald niet voor de poes. Het openzetten van het kattenluik staat dan ook op gespannen voet met het natuurbeschermingsrecht. Andere juridische vraagtekens betreffen de forse risico’s van door katten(poep) verspreide ziektes voor de menselijke gezondheid, en de gevaren van rondzwerven voor katten zelf. Het lijkt een kwestie van tijd voordat voortschrijdend inzicht het wint van ingesleten gebruik, en de buitenkat zich voegt bij andere schadelijke gewoontes uit het verleden waarvan we ons nu afvragen hoe ze ooit normaal waren. 
Het ‘schrappen’ van Natura 2000-gebieden is niet mogelijk. Juridisch zou mogelijk zijn de instandhoudingsdoelstellingen van dergelijke gebieden te wijzigen. Of dit ecologisch zinvol is, is een andere vraag. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit wezenlijk zou bijdragen aan de oplossing van de stikstofcrisis. De oorzaken van deze crisis zijn te hoge stikstofdeposities en een inefficiënt en bureaucratisch Nederlands juridisch kader. Aan beide moet worden gewerkt. 
In deze aflevering van de Blauwe Pagina’s ‘Liever kwijt dan rijk’ legt Sander Kole uit waarom de zorgplichtbepaling van artikel 1.11 Wet natuurbescherming wat hem betreft beter geschrapt kan worden. 
In het regeerakkoord van het kabinet-Rutte IV zijn het oplossen van de woningcrisis en de stikstofcrisis als belangrijke doelstellingen voor de komende jaren aangemerkt. Het oplossen van deze ‘hoofdpijndossiers’ wordt echter bemoeilijkt door de aanwezigheid van 162 Natura 2000-gebieden in Nederland die op basis van het Unierecht strikt moeten worden beschermd. In dat kader kan de vraag worden gesteld of Nederland niet toe kan met minder Natura 2000-gebieden. 
De wolf lijkt zich langzaam maar zeker (opnieuw) duurzaam te vestigen in ons land. Sommige burgers zijn daar blij mee, anderen zijn van mening dat de wolf niet (meer) past in een dichtbevolkt land als Nederland. De wolf is een beschermd dier, maar tegelijkertijd wordt in ons omringende landen wel enige mate van beheer uitgevoerd. Achtereenvolgens worden in dit artikel de internationale en Europese beschermingsverplichtingen omschreven en de mogelijkheden om daar uitzonderingen op te maken. In de tweede plaats wordt de Nederlandse implementatie van deze verplichtingen in het stelsel van de Omgevingswet besproken. Dit artikel wordt afgesloten met een conclusie over de mogelijkheden en wenselijkheid van het beheer van de wolf.
Toont alle 9 resultaten
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
Toont alle 9 resultaten
Toont alle 9 resultaten