interdisciplinariteit
Showing all 7 results
Maurice Adams raadt eenieder die eens buiten het eigen vakgebied wil lezen de door Sandra Langereis geschreven biografie van Desiderius Erasmus (1466-1536) aan. In dit boek wordt onder meer duidelijk hoe wetenschapskritisch Erasmus was op wat hij venijnig ‘theologasters’ noemde: diegenen die zich pretentieus manifesteerden als geleerde theoloog, maar die volgens hem eigenlijk dogmatische en weinig innovatieve betweters waren. Ook voor juristen, zo zal blijken uit deze amuse, kan zijn kritiek nog altijd inspirerend zijn. 
Honoursonderwijs is in veel opzichten een proeftuin. Het stelt docenten in staat om met een relatief kleine groep studenten op een andere manier vorm te geven aan academisch onderwijs en te experimenteren met nieuwe vormen van doceren en studeren. Het biedt de mogelijkheid om na te denken over wat de essentie is van academisch onderwijs en wat het is om een universiteit te zijn. Dus een ideale plek om dat te durven verwezenlijken. Maar het kent ook een aantal bedreigingen zoals de focus op cijfers, ‘cv-building’ en ‘netwerken’. In dit perspectief schets ik een achtergrond, ga ik in op de bedreigingen en sluit ik af met nieuwe wegen die het honoursonderwijs kan inslaan.
De jurist van morgen moet diepgaande juridische expertise combineren met een breder scala aan vaardigheden en kunnen communiceren over disciplinaire grenzen heen. Om dit doel te bereiken moeten rechtenfaculteiten interdisciplinaire nieuwsgierigheid en veelzijdigheid stimuleren, zonder het onderscheidende vermogen van de juridische opleiding uit het oog te verliezen. 
Inzicht in de werking en betekenis van het constitutionele recht kan niet alleen via de tekst van, bijvoorbeeld, een grondwet worden verklaard. Dergelijk inzicht ontstaat vooral door het constitutionele recht te bestuderen in samenhang met en de institutionele én culturele context waarin het is ingebed. Zeker voor de rechtsvergelijker is het ontrafelen van die context niet vanzelfsprekend. Over wat daarvoor nodig is gaat deze bijdrage. 
Rechtswetenschappers gaan steeds meer met andere wetenschappelijke disciplines samenwerken. Ook andere ontwikkelingen nopen tot een reflectie op het impliciete model van de rechtswetenschapper als super(wo)man, iemand die in zijn eentje wetenschap bedrijft. Moderne rechtswetenschap zal zich immers steeds meer kenmerken door samenwerking in teams. Hierbij hoort een reflectie op auteurschap in de rechtswetenschap. Dit artikel geeft hiertoe een aanzet. Showing all 7 results
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
- Maandblad
- KwartaalSignaal
- Podcasts
- Weblogs
- Boeken
- Digitale collecties
Showing all 7 results
Showing all 7 results