Toont alle 5 resultaten
J. Hoevenaars , X.E. Kramer
Collectieve acties zijn een belangrijke wijze om inbreuken op collectieve belangen aan de kaak te stellen en om massaschades af te handelen. Collectieve schadevergoedingsclaims (class actions) bestonden al lang in verschillende andere landen, zoals in de Verenigde Staten, Australië en Canada. Sinds de invoering van de WAMCA in 2020 zijn ook in Nederland collectieve acties ter verkrijging van schadevergoeding mogelijk. Deze collectieve acties brengen veel kosten met zich mee. Onderzocht is op welke wijze collectieve acties gefinancierd kunnen worden en of het wenselijk is een processenfonds in te voeren, zoals dit ook in een aantal andere landen bestaat.
Bijzonder nummer | Reizen naar Rechtjuli 2024AA20240650
I. Tillema
Onlangs werd de Wet afwikkeling massaschade in een collectieve actie vastgesteld. Dat betekent dat het in de toekomst mogelijk wordt om in een collectieve actie ex artikel 3:305a BW ook een vordering tot schadevergoeding in geld in te stellen. Dit geeft aanleiding om in deze ‘Rode Draad’ terug te blikken op de ervaringen die in vijfentwintig jaar zijn opgedaan met collectieve afwikkeling van massaschade, in het bijzonder op de bijdrage van commerciële belangenbehartigers aan de toegang tot het recht en de keerzijde daarvan, een claimcultuur. De ervaringen bieden eveneens stof voor een vooruitblik.
Rode draad | Toegang tot het rechtjuni 2019AA20190506
T. Hartlief
In het actuele, soms giftige klimaat worden journalisten en activisten niet alleen geconfronteerd met geweld, bedreigingen of stalking maar ook met juridisch geweld: Strategic Lawsuits Against Public Participation (SLAPPs). De Europese Commissie kiest voor anti-SLAPP-wetgeving die inzet op vroegtijdige niet-ontvankelijkverklaring en een pittige kostenveroordeling voor eiser. Gaat dit goedbedoelde voorstel SLAPPs effectief aanpakken of is sprake van symboolwetgeving? In deze bijdrage zet de combinatie van beperkte meerwaarde voor de doelwitten van kwaadwillende klagers én mogelijke nadelige consequenties voor serieuze eisers de toon.
Opinie | Opiniërend artikeljanuari 2023AA20230018
R.A.J. van Gestel, D. Pistora
Recent aangenomen moties in de Tweede Kamer illustreren de wens om strengere eisen te stellen aan belangenorganisaties die algemeenbelangacties ex artikel 3:305a BW willen starten. In deze bijdrage onderzoeken wij de aannames waarop de aanscherping van die representativiteitseis zijn gebaseerd en in hoeverre de risico’s die zich voordoen bij massaschadezaken ook hierbij spelen. Vervolgens kijken we in hoeverre soortgelijke risico’s zich voordoen in landen als India en Zuid-Afrika, waar geen representativiteitseis geldt. Onze conclusie luidt dat de aannames die aanleiding vormen voor strengere representativiteitseisen goeddeels ongegrond zijn, omdat de risico’s die daarmee voorkomen zouden moeten worden zich hierbij niet of nauwelijks voordoen. Integendeel, het aanscherpen van de toegang tot de rechter doet waarschijnlijk meer kwaad dan goed.
Bijzonder nummer | Reizen naar Rechtjuli 2024AA20240660
E. Bauw
Een motie van de Tweede Kamer over het representativiteitsvereiste bij ideële vorderingen bij collectieve acties heeft voor veel ophef gezorgd. In deze bijdrage staat de vraag centraal of de in de motie gevraagde strengere toetsing aan het vereiste de juiste remedie is voor de zorgen van Kamerleden over het gebruik van collectieve acties door belangenorganisatie en of daarvoor alternatieven bestaan.
Opinie | Opiniërend artikeljuni 2023AA20230434
Collectieve acties zijn een belangrijke wijze om inbreuken op collectieve belangen aan de kaak te stellen en om massaschades af te handelen. Collectieve schadevergoedingsclaims (class actions) bestonden al lang in verschillende andere landen, zoals in de Verenigde Staten, Australië en Canada. Sinds de invoering van de WAMCA in 2020 zijn ook in Nederland collectieve acties ter verkrijging van schadevergoeding mogelijk. Deze collectieve acties brengen veel kosten met zich mee. Onderzocht is op welke wijze collectieve acties gefinancierd kunnen worden en of het wenselijk is een processenfonds in te voeren, zoals dit ook in een aantal andere landen bestaat. 
Onlangs werd de Wet afwikkeling massaschade in een collectieve actie vastgesteld. Dat betekent dat het in de toekomst mogelijk wordt om in een collectieve actie ex artikel 3:305a BW ook een vordering tot schadevergoeding in geld in te stellen. Dit geeft aanleiding om in deze ‘Rode Draad’ terug te blikken op de ervaringen die in vijfentwintig jaar zijn opgedaan met collectieve afwikkeling van massaschade, in het bijzonder op de bijdrage van commerciële belangenbehartigers aan de toegang tot het recht en de keerzijde daarvan, een claimcultuur. De ervaringen bieden eveneens stof voor een vooruitblik. 
In het actuele, soms giftige klimaat worden journalisten en activisten niet alleen geconfronteerd met geweld, bedreigingen of stalking maar ook met juridisch geweld: Strategic Lawsuits Against Public Participation (SLAPPs). De Europese Commissie kiest voor anti-SLAPP-wetgeving die inzet op vroegtijdige niet-ontvankelijkverklaring en een pittige kostenveroordeling voor eiser. Gaat dit goedbedoelde voorstel SLAPPs effectief aanpakken of is sprake van symboolwetgeving? In deze bijdrage zet de combinatie van beperkte meerwaarde voor de doelwitten van kwaadwillende klagers én mogelijke nadelige consequenties voor serieuze eisers de toon. 
Recent aangenomen moties in de Tweede Kamer illustreren de wens om strengere eisen te stellen aan belangenorganisaties die algemeenbelangacties ex artikel 3:305a BW willen starten. In deze bijdrage onderzoeken wij de aannames waarop de aanscherping van die representativiteitseis zijn gebaseerd en in hoeverre de risico’s die zich voordoen bij massaschadezaken ook hierbij spelen. Vervolgens kijken we in hoeverre soortgelijke risico’s zich voordoen in landen als India en Zuid-Afrika, waar geen representativiteitseis geldt. Onze conclusie luidt dat de aannames die aanleiding vormen voor strengere representativiteitseisen goeddeels ongegrond zijn, omdat de risico’s die daarmee voorkomen zouden moeten worden zich hierbij niet of nauwelijks voordoen. Integendeel, het aanscherpen van de toegang tot de rechter doet waarschijnlijk meer kwaad dan goed. 
Een motie van de Tweede Kamer over het representativiteitsvereiste bij ideële vorderingen bij collectieve acties heeft voor veel ophef gezorgd. In deze bijdrage staat de vraag centraal of de in de motie gevraagde strengere toetsing aan het vereiste de juiste remedie is voor de zorgen van Kamerleden over het gebruik van collectieve acties door belangenorganisatie en of daarvoor alternatieven bestaan. 
