Toont alle 5 resultaten
W.C.E. Rasing, H.C.F.J.A. de Waele
Het Verdrag van Lissabon beoogt de Europese Unie transparanter, efficiënter en democratischer te maken. Vanwege de negatieve uitslag van het referendum in Ierland in juni 2008, zal het met vertraging in werking treden, op zijn vroegst begin 2010. Omdat Ierland echter niet het enige ‘probleemland’ is, bestaat er een kans dat het Verdrag helemaal niet meer in werking treedt. Dit artikel zoomt in op de juridische en politieke complicaties bij het ratificatieproces in Ierland, Tsjechië, Duitsland en Polen. Daarnaast wordt stilgestaan bij de concessies die de Ierse regering heeft losgeweekt van de EU, als wisselgeld voor het houden van een tweede referendum. We stuiten op een aantal merkwaardige paradoxen, onder meer omdat deze concessies pas bij een volgende toetredingsronde bindend worden. Ten slotte bezien we kort hoe de EU nog uit de impasse kan komen als de Ierse bevolking later dit jaar opnieuw ‘nee’ zegt, of als het Verdrag in een andere lidstaat schipbreuk lijdt. Daarbij komt niets meer of minder op het spel te staan dan het voortbestaan van de Unie zoals we die vandaag de dag kennen.
maart 2009AA20090166
J.W. Sap
Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 is een groot aantal veranderingen in het institutionele recht van de Europese Unie gerealiseerd, zonder meer de meest revolutionaire wijziging sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Pas over een paar jaar zullen de consequenties diepgaand kunnen worden geanalyseerd, maar na het eerste jaar kunnen al kanttekeningen worden geplaatst, die overigens niet stemmen tot grote vrolijkheid.
Opinie | Opiniërend artikelfebruari 2011AA20110112
R. de Lange
Op 30 juni 2009 sprak Andreas Voßkuhle, de ¬45-jarige vice-president van het Bundesverfassungsgericht (BverfG), het Federale Constitutionele Hof van de Bondsrepubliek Duitsland, het arrest uit in zaak 2 BvE 2/08 en een vijftal daarmee verbonden zaken.1 Centraal stond een rechtsvraag die al vele maanden de politieke en juridische aandacht gevangen hield: is het Verdrag van Lissabon (2008) in overeenstemming met de Duitse grondwet?
januari 2010AA20100026
I. Peçi
In dit artikel poogt Idlir Peçi de impact van het Verdrag van Lissabon op het strafrecht in de Europese Unie te bespreken. Vooral de meest opvallende en belangrijke veranderingen komen aan bod, zoals onder andere de wetgevende macht van de Europese Unie op het gebied van de harmonisatie van strafrecht en de uitbreiding van de rechtsprekende macht van het Hof van Justitie aangaande strafrecht.
Verdieping | Verdiepend artikeldecember 2010AA20100869
A. Lazowski, R.A. Wessel
Opinie | Opiniërend artikelseptember 2015AA20150674
Met de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009 is een groot aantal veranderingen in het institutionele recht van de Europese Unie gerealiseerd, zonder meer de meest revolutionaire wijziging sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw. Pas over een paar jaar zullen de consequenties diepgaand kunnen worden geanalyseerd, maar na het eerste jaar kunnen al kanttekeningen worden geplaatst, die overigens niet stemmen tot grote vrolijkheid. 
Op 30 juni 2009 sprak Andreas Voßkuhle, de ¬45-jarige vice-president van het Bundesverfassungsgericht (BverfG), het Federale Constitutionele Hof van de Bondsrepubliek Duitsland, het arrest uit in zaak 2 BvE 2/08 en een vijftal daarmee verbonden zaken.1 Centraal stond een rechtsvraag die al vele maanden de politieke en juridische aandacht gevangen hield: is het Verdrag van Lissabon (2008) in overeenstemming met de Duitse grondwet? 
In dit artikel poogt Idlir Peçi de impact van het Verdrag van Lissabon op het strafrecht in de Europese Unie te bespreken. Vooral de meest opvallende en belangrijke veranderingen komen aan bod, zoals onder andere de wetgevende macht van de Europese Unie op het gebied van de harmonisatie van strafrecht en de uitbreiding van de rechtsprekende macht van het Hof van Justitie aangaande strafrecht. 
