Th.W. van den Bosch

De oproep van de redactie van Ars Aequi om een artikel te schrijven over de opheffing van het HMG is voor tweeërlei uitleg vatbaar. Zij kan van oordeel zijn dat het langzamerhand tijd wordt dat er een necrelogie van het HMG wordt geschreven. Weliswaar is de patiënt nog niet overleden, maar op hem wordt wel actieve euthanasie gepleegd door middel van het wetsontwerp betreffende de militaire strafrechtspraak (17804), dat onder andere beoogt het HMG te vervangen door een militaire kamer van het gerechtshof te Arnhem. Zij kan ook van oordeel zijn dat de voorgenomen opheffing van het HMG nog voor discussie vatbaar is. Op deze laatste veronderstelling wil de auteur het houden. Na iets verteld te hebben over de geschiedenis van het HMG, over de voordelen van zijn huidige samenstelling, over de bezwaren daartegen en over zijn voornaamste lotgevallen, zal de schrijver tot de conclusie komen dat de militaire justiciabelen nog niet zo slecht af zijn met het HMG en dat het eigenlijk jammer is als het zou verdwijnen. Ten slotte wordt een pleidooi gehouden voor een organisatie van de militaire strafrechtspraak waarbij deze in eerste instantie wordt uitgeoefend door een afzonderlijke militaire arrondissementsrechtbank en in hoger beroep door een afzonderlijk militair gerechtshof, het laatste wel geïntegreerd in het gerechtshof te Arnhem.

Opinie | Column
januari 1988
AA19880017