De curator kan geconfronteerd worden met verplichtingen van de gefailleerde uit overeenkomsten waarvoor hij geen handeling meer hoeft te verrichten om nakoming te bewerkstelligen (negatieve verplichtingen). De Hoge Raad oordeelde in het Nebula-arrest (2006) dat de curator deze negatieve verplichtingen niet na hoeft te komen. In het Berzona-arrest (2014) oordeelde de Hoge Raad (daarentegen) dat de curator niet actief mag wanpresteren. Naar aanleiding van beide arresten staat in deze bijdrage centraal, in welke mate de curator binnen het kader van de Faillissementswet de bevoegdheid, dan wel mogelijkheid heeft om negatieve verplichtingen uit wederkerige (duur)overeenkomsten niet na te komen.