Toont alle 8 resultaten
H. Gommer
De leer van de trias politica wordt eerstejaars studenten met de paplepel ingegoten. De daaraan gekoppelde machtenscheiding is een van de voornaamste obstakels voor externe controle van de rechter. In dit artikel wordt gesteld dat de leer van de machtenscheiding geen adequate beschrijving van de werkelijkheid geeft en daarom nauwelijks als argument kan worden gebruikt. Het gaat in de rechtsstaat veel meer om machtsevenwicht. De auteur introduceert een alternatief, waarbij niet langer de trias van staatsmachten, maar de burger centraal staat: de machtencirkel.
Verdieping | Verdiepend artikeljanuari 2007AA20070021
R. de Bock
Ruth de Bock schrijft in deze column voor het themanummer van ArsAequi over de rechter in de trias politica over het “power-scrutinising mechanism” dat de rechter voor burgers kan zijn.
Opinie | Columnoktober 2020AA20200900
H.T.M. Kloosterhuis, C.E. Smith
“De rechters zijn slechts spreekbuis van de wet” (en willoze wezens). Toch? Harm Kloosterhuis & Carels Smith schrijven (uiteraard) over Montesquieu in deze column in de reeks Vijf minuten rechtsfilosofie voor het themanummer over de rechter in de trias politica.
Perspectief | ColumnAA20200976
W.J. Veraart
In deze bijdrage wordt de stelling verdedigd dat het na de Urgenda-uitspraak van de Hoge Raad niet meer goed mogelijk is de rechtsstaat te beschermen zonder acht te slaan op de klimatologische omstandigheden die ons momenteel beroeren. Betoogd wordt dat de Urgenda-uitspraak ons in dat opzicht heeft teruggevoerd naar Montesquieu en juist niet van zijn denken verwijderd, zoals sommige critici beweren.
Opinie | Opiniërend artikeloktober 2020AA20200928
L. van den Berge
Over het werk van Charles de Montesquieu (1689-1755) bestaan veel misverstanden. Zo wordt zijn naam vaak in verband gebracht met strenge machtenscheiding en slaafse rechterlijke wetstoepassing. Maar in werkelijkheid schreef Montesquieu juist over een stelsel van macht en tegenmacht waarin de wetgever, het bestuur en de rechter weliswaar elk hun eigen plaats hebben, maar elkaar vooral ook aanvullen en corrigeren waar nodig. Precies aan die opvatting van de trias politica bestaat in de huidige tijd van rechtsstatelijk verval en opkomend populisme een sterke behoefte.
Rode draad | Dissenting opinionsfebruari 2024AA20240175
maart 2007
A. Soeteman
G. Boogaard
Sinds Kortmann openlijk twijfelde aan het vaste refrein van de Hoge Raad over zijn rechtsvormende taak, is het alsof iemand in een mierenhoop geprikt heeft. De ene helft van de mieren vertoont grote agitatie, kennelijk van mening dat daarmee het gevaar kan worden bestreden. De andere helft gaat met de eieren sjouwen, kennelijk met het oogmerk deze in veiligheid te brengen.
Opinie | Amusejuni 2011AA20110416
R.H.T. Jansen, T.A. van Polanen, D.B. Sander, P.M. Sijtsma
De trias politica is geen statisch begrip. De verhouding tussen de staatsmachten verschuift al naar gelang de context en het tijdsgewricht. De coronacrisis laat dat goed zien. In de afgelopen periode nam de regering het heft stevig in handen. We moeten er echter voor waken dat door langdurige machtsopeenhoping bij de uitvoerende macht de gezonde rechtsstatelijke verhoudingen zoek dreigen te raken.
Opinie | Redactioneeloktober 2020AA20200861
In deze bijdrage wordt de stelling verdedigd dat het na de Urgenda-uitspraak van de Hoge Raad niet meer goed mogelijk is de rechtsstaat te beschermen zonder acht te slaan op de klimatologische omstandigheden die ons momenteel beroeren. Betoogd wordt dat de Urgenda-uitspraak ons in dat opzicht heeft teruggevoerd naar Montesquieu en juist niet van zijn denken verwijderd, zoals sommige critici beweren. 
Sinds Kortmann openlijk twijfelde aan het vaste refrein van de Hoge Raad over zijn rechtsvormende taak, is het alsof iemand in een mierenhoop geprikt heeft. De ene helft van de mieren vertoont grote agitatie, kennelijk van mening dat daarmee het gevaar kan worden bestreden. De andere helft gaat met de eieren sjouwen, kennelijk met het oogmerk deze in veiligheid te brengen. 
