Resultaat 25–33 van de 33 resultaten wordt getoond
C.M.J. Ryngaert
Annotaties en wetgeving | Annotatieoktober 2016AA20160766
J.G.H. Altena-Davidsen, L. van den Berge, E.M.T. Huijzer
De 27 lidstaten van de Europese Unie hebben elk één rechter in het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Voor ons land is dat Sacha Prechal, die in 1959 werd geboren in Tsjecho-Slowakije. Kort na de Praagse lente in 1968 kwam zij naar Nederland, waar zij tussen 1977 en 1983 rechten studeerde in Groningen. Na haar studie werd zij universitair docent Europees recht in Maastricht en werkte zij enkele jaren bij het Hof van Justitie als referendaris. Vervolgens werd zij docent aan de UvA, waar zij in 1995 cum laude promoveerde op een proefschrift over de werking van Europese richtlijnen. Na haar promotie werd Prechal hoogleraar Europees recht in Tilburg en, vanaf 2003, in Utrecht. In 2010 volgde haar benoeming tot rechter bij het Europese Hof. Ars Aequi vroeg haar naar haar drijfveren, de dagelijkse gang van zaken bij het Hof en de turbulente tijden die de Unie op dit moment doormaakt.
Opinie | Interviewjanuari 2012AA20120020
A.P.W. Duijkersloot
Het Nederlandse una-via-stelsel, zoals dat is neergelegd in artikel 5:44 Awb en artikel 243 Sv, beoogt een vroegtijdige keuze tussen strafrechtelijke en bestuursrechtelijke sanctionering van een overtreding. Recente rechtspraak van de Nederlandse en de Europese rechter is zeer relevant voor het functioneren van dit stelsel. In deze bijdrage wordt daarop ingegaan.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 2018AA20180805
J.H. Gerards
Rode draad | Rechtseenheidfebruari 2018AA20180151
M.L. van Emmerik
In dit artikel wordt de praktijk beschreven rondom de 'billijke genoegdoening' die het EHRM hanteert rondom schadevergoeding die wordt uitgekeerd in geval van een mensenrechtenschending. Er wordt ook gekeken naar schadeherstellingsmogelijkheden en de punitieve werking van schadevergoeding.
Verdieping | Verdiepend artikeloktober 1997AA19970712
R. Nehmelman
Tot voor kort genoot artikel 71 Grondwet een slapend bestaan. Deze bepaling garandeert dat iedereen die deelneemt aan het parlementaire debat in één van de Kamers van de Staten-Generaal, niet in rechte kan worden vervolgd of aangesproken over hetgeen hij of zij heeft gezegd of geschreven ten behoeve van dat debat. Door de vervolging van het Tweede Kamerlid Geert Wilders is de vraag weer actueel geworden of het leerstuk van de parlementaire immuniteit, zoals dat in Nederland grondwettelijk is vastgelegd, nog wel voldoet. In deze opiniërende bijdrage staat de vraag dan ook centraal of de parlementaire immuniteit voor volksvertegenwoordigers moet worden uitgebreid.
Opinie | Opiniërend artikelmei 2011AA20110355
E.A. Alkema
Dit zesde overzicht van zaken die aanhangig zijn bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft een andere opzet dan de vijf voorgaande. Uitgegaan is van de rol van het Hof op 6 maart 1997. Daarop staan niet slechts de zaken die door de Commissie of verdragstaten zijn voorgelegd, maar ook zaken rechtstreeks afkomstig van individuele klagers. Sinds het negende protocol van kracht is (1 oktober 1994), zijn individuele klagers daartoe bevoegd tegenover staten die zoals Nederland dat protocol hebben aanvaard. Daarentegen blijven zaken waarin de rapporten van de Commissie (nog) vertrouwelijk zijn buiten beschouwing. Verder zijn de zaken gegroepeerd naar de (belangrijkste) in het geding zijnde verdragsbepaling. Overigens is — evenmin als in eerdere overzichten — gestreefd naar volledigheid. Zo worden niet alle Italiaanse zaken vermeld. Want, ofschoon veel van de tegen Italië gevoerde procedures over overschrijding van de redelijke termijn niet aan het Hof maar aan het Comité van Ministers van de Raad van Europa worden voorgelegd, paraisseert toch nog een aanzienlijk aantal op de rol van het Hof. Voor de Nederlandse rechtspraktijk zijn die echter doorgaans van beperkt belang.
Verdieping | Verdiepend artikelseptember 1997AA19970583
B.H. van den Braak
In 1976 kreeg de Raad van State, naast zijn adviserende taak, ook een rechtsprekende taak. De mogelijke dubbelfunctie van staatsraden daarbij leidde tot (inter)nationale kritiek, met name van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Die kritiek werd enerzijds gepareerd door herziening van de wetgeving en anderzijds door een striktere personele scheiding. Onmogelijk is de dubbelfunctie echter niet. Een poging om dat te veranderen, strandde in 2016.
Blauwe pagina's | Recht en politiekdecember 2020AA20201102
J.A.A.C. Claessen
Een gevangenisstraf duurt in Nederland minimaal één dag en maximaal een leven lang. Deze beide uiteinden van de detentieduur zou Jacques Claessen graag veranderd zien, zo legt hij uit in deze bijdrage op de Blauwe Pagina’s ‘Liever kwijt dan rijk’.
Blauwe pagina's | Liever kwijt dan rijkmei 2023AA20230316
De 27 lidstaten van de Europese Unie hebben elk één rechter in het Europese Hof van Justitie in Luxemburg. Voor ons land is dat Sacha Prechal, die in 1959 werd geboren in Tsjecho-Slowakije. Kort na de Praagse lente in 1968 kwam zij naar Nederland, waar zij tussen 1977 en 1983 rechten studeerde in Groningen. Na haar studie werd zij universitair docent Europees recht in Maastricht en werkte zij enkele jaren bij het Hof van Justitie als referendaris. Vervolgens werd zij docent aan de UvA, waar zij in 1995 cum laude promoveerde op een proefschrift over de werking van Europese richtlijnen. Na haar promotie werd Prechal hoogleraar Europees recht in Tilburg en, vanaf 2003, in Utrecht. In 2010 volgde haar benoeming tot rechter bij het Europese Hof. Ars Aequi vroeg haar naar haar drijfveren, de dagelijkse gang van zaken bij het Hof en de turbulente tijden die de Unie op dit moment doormaakt. 
Het Nederlandse una-via-stelsel, zoals dat is neergelegd in artikel 5:44 Awb en artikel 243 Sv, beoogt een vroegtijdige keuze tussen strafrechtelijke en bestuursrechtelijke sanctionering van een overtreding. Recente rechtspraak van de Nederlandse en de Europese rechter is zeer relevant voor het functioneren van dit stelsel. In deze bijdrage wordt daarop ingegaan. 
Tot voor kort genoot artikel 71 Grondwet een slapend bestaan. Deze bepaling garandeert dat iedereen die deelneemt aan het parlementaire debat in één van de Kamers van de Staten-Generaal, niet in rechte kan worden vervolgd of aangesproken over hetgeen hij of zij heeft gezegd of geschreven ten behoeve van dat debat. Door de vervolging van het Tweede Kamerlid Geert Wilders is de vraag weer actueel geworden of het leerstuk van de parlementaire immuniteit, zoals dat in Nederland grondwettelijk is vastgelegd, nog wel voldoet. In deze opiniërende bijdrage staat de vraag dan ook centraal of de parlementaire immuniteit voor volksvertegenwoordigers moet worden uitgebreid. 
In 1976 kreeg de Raad van State, naast zijn adviserende taak, ook een rechtsprekende taak. De mogelijke dubbelfunctie van staatsraden daarbij leidde tot (inter)nationale kritiek, met name van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Die kritiek werd enerzijds gepareerd door herziening van de wetgeving en anderzijds door een striktere personele scheiding. Onmogelijk is de dubbelfunctie echter niet. Een poging om dat te veranderen, strandde in 2016. 
